ΣΕ ΕΙΔΑ

Μυρτώ, καλή μας νεράιδα, άγγιξέ με με το μαγικό ραβδί σου, σε παρακαλώ. Θέλω να γίνω πάλι ο εαυτός μου γιατί αυτή που είμαι τώρα δε μ’ αρέσει καθόλου. Δεν την ξέρω, δεν τη γουστάρω, δεν την καταλαβαίνω! 25 χρονών, πρώην χαρούμενη και έξω καρδιά, ανοιχτή σε όλες τις (α)πιθανότητες, αισιόδοξη, με ένα «δεν πειράζει» για απάντηση σε όλα τα στραβά και τα ανάποδα. Αυτή ήμουν, αυτή αναγνωρίζω. Το θέμα είναι ότι άλλαξα και ψάχνω να βρω τι φταίει. Πού πήγε η ορμητική χαρά μου; Το φυσικό μου «ταλέντο» να παίρνω τα πράγματα όπως έρθουν; Τόσο πολύ μου στοίχισε ο χωρισμός που φαινόταν από καιρό ότι έρχεται καταπάνω μου; Τόσο πολύ με τρόμαξε ότι δεν θα βρω ποτέ κάποιον να συνεννοηθώ και να μοιραστώ τη ζωή μου; Δεν νιώθω τίποτα για κανέναν από όσους γνωρίζω. Όσο ενδιαφέρον και να μου φαίνεται κάποιος στην αρχή, πάντα κάτι βρίσκω που με ενοχλεί ή αν δεν βρω, απλώς χάνω την όρεξη να γνωριστώ καλύτερα, να ξαναμπώ στην περιπέτεια να εξηγώ ποια είμαι και να τσεκάρω τι ρόλο βαράει ο άλλος για να μη χάνω τον καιρό μου. Γεροντοκόριασα στα 27 μου; Ίσως. Ξίνισα πριν την ώρα μου; Μπορεί…

Μυρτώ, υπάρχει περίπτωση να οδηγήσει κάπου μια όμορφη γνωριμία από το Facebook; Το παιδί που γνώρισα είναι γαμώ τα άτομα, φοβερός χαβαλές και κομπλέ στη συμπεριφορά του, αλλά το μόνο κακό είναι ότι έχει σχέση με μια κοπέλα καιρό. Βέβαια επειδή είναι πολύ ντόμπρος άνθρωπος δεν μου το έκρυψε, δεν το έπαιξε άνετος και αυτό το εκτίμησα πολύ. Απ’ την άλλη, μου λέει συνέχεια ότι η σχέση του αυτή έχει κάνει τον κύκλο της και θα τελειώσει σύντομα, έλα όμως που δεν την τελειώνει για να μην πληγώσει την κοπέλα. Δεν έχουμε ακόμα συναντηθεί από κοντά γιατί νιώθω πως άρχισα ήδη να τον γουστάρω τρελά και ήδη μου κάνει σκατά την ψυχολογία να τον σκέφτομαι με την κοπέλα του στο σπίτι τους, να μπαίνει κρυφά msg για να μιλήσει μαζί μου λες και είναι παντρεμένος κι εγώ η γκόμενά του η παράνομη. Φουλ μιζέρια. Τι λες;

Είπες "ελπίζω να τα ξαναπούμε", αλλά ήταν πολύ αόριστο... Αν το δεις, θα χαρώ να απαντήσεις!
 

Φορούσες ένα υπέροχο κίτρινο φόρεμα στην έκθεση Νικολά Τέσλα την Κυριακή 8 Μαρτίου, όπου έκατσες με τη φίλη σου μέχρι να κλείσει το Μουσείο. Φύγαμε τελευταίοι... Ήσουν το ξανθό κορίτσι με τα τατουάζ. Αν το δεις... να σου μιλήσω...

Μετάνιωσα που δεν σου μίλησα, αν και φεύγαμε μαζί...
 

Μετάνιωσα που δεν σου μίλησα.
 

Κοιταζόμασταν έξω από το μετρό του Αιγάλεω, με πλησίασες, δεν προλάβαμε να μιλήσουμε, ήρθε μια φίλη και με πήρε, μπήκα στο μετρό.
 

Σε λένε Ι. Υπέγραψα στους αστυνομικούς, πάραμε το μηχανάκι σου. Και σε πήγα μέχρι τη Νέα Σμύρνη. Τα αφήσαμε όλα εκεί. Γυρνώντας συνειδητοποίησα ότι έκανα χαζομάρα που δεν σου έδωσα ένα τηλ ή ένα fb. Ελπίζω να έφτασες καλά στο σπίτι. Αν το δεις (λέμε τώρα), κάνε κάτι. #teamUSA Υ.γ. Έχεις ρέστα από το ταξί του γυρισμού. 

Έχει περάσει καιρός, αλλά σε είδα στο 608 στις 8 Φλεβάρη. Ήσουν ξανθός με μακριά μαλλιά και άκουγες μουσική. Κοιταχτήκαμε αρκετές φορές. Πώς να σε λένε άραγε;
 

Απόγευμα στο Γουδή και εγώ ψάχνω να παρκάρω. Ποτέ... Και εσύ μου πήρες τη θέση και εγώ σε πήρα απ τα μούτρα. Δεν ξέρω αν σε έπεισε η συγγνώμη μου, αλλά αλήθεια το εννοούσα. Είχα δύσκολη μέρα αλλά κατά τα αλλά είμαι νορμαλ άνθρωπος. Και επειδή σίγουρα φαινόμουν τρελή (το ύφος σου τα έλεγε όλα) και πάλι συγγνώμη.:)