ΣΕ ΕΙΔΑ

Leroy Merlin Αμπελόκηπων... Θέλαμε και οι δύο να κόψουμε ξύλα... Περιμέναμε στη σειρά... Ήσουν μπροστά μου. Για να σε κοιτάω περισσότερη ώρα, έδωσα τη θέση μου σε άλλους, ώστε να σε βλέπω. Είσαι ψηλός, μελαχρινός, με σκουλαρίκι, και έψαχνες για ένα ξύλο ώστε να κάνεις μια ραφιέρα. Εγώ είμαι ο μελαχρινός με το κόκκινο καπέλο και τα γυαλιά ηλίου που κατάλαβες... Ξεκάθαρα... Ότι σε κοίταζα. Θέλω να σε ξαναδώ...

Σε είδα Σάββατο βράδυ στο Πλεκτήριο στο Ναύπλιο. Καθόσουν στην μπάρα με φίλους και έπινες μπίρα (τι πρωτότυπο;;;) Με κοίταξες και με μαγνήτισαν τα μάτια σου... και μετά έφυγες :( Κρίμα.. δεν ξέρω πότε θα έρθω ξανά, αλλά έμαθα ότι είσαι από Άργος και είσαι λίγο αντικοινωνικός!!! Την επόμενη φορά θα σου μιλήσω εγώ!!!
 

Είναι από αυτά που συμβαίνουν όταν περπατάς αμέριμνα και ξαφνικά λάμπουν όλοι οι ήλιοι του σύμπαντος ταυτόχρονα. Σε μια μικρή πλατεία λοιπόν μιας ήσυχης γειτονιάς στα Βριλήσσια, Τετάρτη 26/2 πρωί κατά τις 11, πέρναγα τη στιγμή που έβγαινες από το αυτοκίνητο σου. Ήταν αδύνατον να μην σε κοιτάξω και έκανες και εσύ το ίδιο, γύρισες και με κοίταξες με τρόπο και διάρκεια που δεν μου φάνηκε για τυχαία ματιά. Δεν τόλμησα να σου μιλήσω γιατί ούτε γνώριζα την προσωπική σου κατάσταση, ούτε είναι στον χαρακτήρα μου. Βλέπεις ανήκω σε αυτούς που ακόμα τα σέβονται αυτά. Σκέφτομαι όμως ότι έκανα λάθος αυτή τη φορά που άκουσα τους καλούς μου τρόπους. Αν έχω δίκιο για τον τρόπο που και εσύ με κοίταξες, μακάρι να μας δοθεί η ευκαιρία να ανταλλάξουμε πάλι αυτή την ματιά. Τα γράφω αυτά δίνοντας απειροελάχιστες πιθανότητες να μου ξανασυμβεί η κοσμογονία που ένιωσα κοιτάζοντας σε. Μακάρι να δεις αυτό το μήνυμα και τότε θα μάθουμε αν ο Κοέλιο έχει τελικά δίκιο.

Αναζητώ κάποια κοντούλα να γνωριστούμε για σοβαρή σχέση. Είμαι 32 από νομό Θεσσαλονίκης. Ευχαριστώ! Και εύχομαι να βρείτε όποιον σας έκανε το κλικ...
 

Σε είδα στον σταθμό Αττική στις 15/2/2020. Εσύ πήγαινες προς Πειραιά κι εγώ προς Κηφισιά. Ήταν περίπου 12 το μεσημέρι. Είσαι ψηλός μελαχρινός με κοτσίδα. Με κοιτούσες, μου χαμογελούσες και σε κάποια φάση με χαιρέτησες κιόλας. Μου έχεις πάρει το μυαλό, αν το δεις, στειλε μου μήνυμα στο μέιλ. Θέλω πολύ να σε γνωρίσω!!!
 

Ο άνθρωπός μου, Μυρτούλα, πριν γίνει άνθρωπός μου, είχε μια πολύ κακή σχέση με τα ζώα και ειδικά με τα γατιά. Να σου δώσω να καταλάβεις, όταν βγήκαμε date πρώτη φορά σε ρομαντικό εστιατόριο downtown και πλησίασε το τραπέζι μας ένα ασπρόμαυρο γατσούνι να χαϊδευτεί, μόνο που δεν έκανε μήνυση στον υπεύθυνο του καταστήματος ο καλός μου. Πάρα πολύ κακή εντύπωση για πρώτη φορά. Μετά, όμως, λίγο η ευγένειά του, λίγο οι εξηγήσεις του για κάτι τραυματικές εμπειρίες με σκυλιά, λίγο τα μάτια του τα μπλε τα τσακίρικα, με έριξε. Κάπου ένα χρόνο μαζί, όλα ωραία και ελπιδοφόρα, βρήκα κι ένα κακορίζικο γατάκι (που σήμερα είναι ο μέγας και τρανός Μπάμπης) και του το κοτσάρισα σπίτι (οπότε τι να κάνει, σπίτι μου είναι, το ανέχεται), φτάσαμε όμως στο σημείο εκείνο της σχέσης που συζητάμε τη συγκατοίκηση. Έβαλε όρο λοιπόν ο κύριος, αν θέλω σπιτικό μαζί του, να στείλω τον Μπάμπη στην ευχή του Θεού. Και σε ρωτάω, Μυρτώ μου, πώς να διώξω τον γάτο μου που τον αγαπώ σαν αδερφάκι; Πώς να αποχωριστώ τα χουρχουρίσματα, τα πατουσάκια, τα νιαουρητά του; Από την άλλη μεριά, όμως, πώς να κλωτσήσω την πρώτη ευκαιρία μου να ζήσω με αυτόν που αγαπώ; Νιάου

Πάλι τράβα σκανδάλη, Μυρτώ μου. Και καλά εσύ, την τράβηξες και χάρισες σε όλο τον κόσμο ένα γαμάτο τραγούδι! Εμείς οι άλλοι που την τραβάμε και ανατιναζόμαστε μόνοι μας και χωρίς δόξα, τι να πούμε; Έρωτας! Είχα να το νιώσω πέντε χρόνια αυτό το πράγμα και σχεδόν ξέχασα πώς είναι αλλά ήρθε μαζί με τα «εργαλεία» του, την αγωνία, τις πεταλούδες στο στομάχι, τον φόβο για το μέλλον, την τρέλα που σε πιάνει όταν αργεί να στείλει ή να τηλεφωνήσει, όλα σου λέω. Οπότε ναι, φοβάμαι και τρέμω το κακό, όχι το μάτι, το κακό το αόρατο και βασανίζω τον εαυτό μου πώς να βρω τρόπο να μην πληγωθώ ή μάλλον να μη φοβάμαι πως θα πληγωθώ! Τρελάθηκα, Μυρτώ μου, πάει. Η Προσεχώς Χάλια.

Μυρτώ, εκεί που δουλεύω, το αφεντικό έχει ένα παράξενο ύφος. Όχι πως με ενοχλεί φανερά ο άνθρωπος. Τα όλο υπονοούμενα, λίγο αστεία, λίγο σεξιστικά του σχόλια για τις γυναίκες, με φέρνουν σε δύσκολη θέση. Τα σχόλια αυτά τα κάνει πάντα όταν εγώ είμαι μπροστά. Π.χ. σε κουβέντα για τον κορονοϊό και τα μέτρα προστασίας, έλεγε ότι πρέπει να προσέχουμε μην μπαίνουμε σε χώρους με κόσμο και γενικά να προστατευόμαστε, ξαφνικά γυρίζει σε μένα και λέει «αν πας να κάνεις έρωτα με κάποιον δεν θα λάβεις μέτρα προστασίας; Ε, έτσι και με τα άλλα». Δεν ξέρω αν έχω δίκιο, μπορεί να υπερβάλλω κιόλας. Τι να πω…

Σε είδα στο κτήριο 8 στην Ευελπίδων 14/2. Είσαι ψηλός, με λίγα παραπάνω κιλά, φορούσες μπλε σακάκι και κρατούσες καφέ. Το θεώρησα αφορμή να έρθω να σε ρωτήσω πού τον αγόρασες και να πιάσουμε κουβέντα, αλλά ήρθε μια κοπέλα και ένα παιδί και σε αγκάλιασαν. Θα ήθελα να σε γνωρίσω.
 

Έχω κάνει το μαγαζί στέκι με την ελπίδα να ξαναδώ τα μαύρα μάτια σου να με καρφώνουν μέχρι τα τρίσβαθα της ψυχής μου. Χτες ήταν η 3η φορά που σε είδα, αλλά μας διέκοψαν και δεν κατάφερα να μάθω το όνομά σου. Άραγε θα υπάρξει άλλη φορά;