ΣΕ ΕΙΔΑ

Αγαπητή Μυρτώ, καλησπέρα. Τώρα τελευταία γνώρισα από τσατ ένα αγόρι και μιλάμε. Είμαστε συνομήλικοι, 19 και οι δύο. Έχει αρκετές εμπειρίες (αντίθετα από μένα) αλλά όχι σχέση κανονική, να καταλάβεις ότι η μεγαλύτερη σχέση του ήταν με μια κοπέλα πιο μεγάλη από αυτόν και του κράτησε μόνο τρεις μήνες. Από αυτά όλα βγάζω συμπέρασμα ότι δεν ξέρει τι θέλει ούτε από τη ζωή ούτε και από μένα. Μιλάμε στο τσατ πολύ ευχάριστα αλλά για άσχετα θέματα και έχει φοβερό χιούμορ, αν και η συνεννόηση δεν είναι πάντα εύκολη. Ούτε μου έχει ζητήσει ακόμα να συναντηθούμε. Και καλά, δεν κολλάει πουθενά, αν θέλει κάτι το λέει κτλ κτλ. Για το θέμα μας κουβέντα. Μήπως έχεις να προτείνεις κάτι για να ξεμπλοκάρει το όλο θέμα πριν έρθει και φύγει το καλοκαίρι; Μήπως να αναλάβω δράση εγώ η ίδια;

Αγαπητή Μυρτώ, γεια σου. Γουστάρω μια κοπέλα, τη βλέπω κάθε μέρα στη Βαρνάβα, χαιρετιόμαστε, χαμογελάμε, κοιταζόμαστε, γενικά νομίζω ότι και από τη δική της πλευρά παίζει κάτι. Μέχρι εδώ όλα οκ. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που τη βλέπω είναι μαζί κι ένας τύπος και την αγκαλιάζει, της πειράζει τα μαλλιά, ξέρω γω, κάνουν πλακίτσα κ.λπ. Δεν ξέρω να σου πω αν είναι γκόμενός της, γιατί αν είναι τι νόημα βγάζει να κοιτάει εμένα, να ρίχνει χαμόγελα και ματιές με τον άλλο μπροστά σε όλη τη φάση; Για πες...

Υ.Γ. Η χημεία μεταξύ μας είναι πολύ έντονη, δεν είναι της φαντασίας μου, είναι.

Αγρίμι μου, σε είδα για πρώτη φορά δίπλα μου σαν σύντροφο, σαν γυναίκα, σαν έρωτας. Σου ευχήθηκα και έκλεισα τα μάτια να μην τελειώσει ποτέ αυτό. Σε λατρεύω, δεν θέλω να είμαι πουθενά αλλού εκτός από δίπλα σου. Χρόνια σου πολλά.
 

Σε είδα στο Σκλαβενίτη πριν από λίγο! Κοιταχτήκαμε στο ψυγείο με τα τυριά και μου χαμογέλασες :)
 

Σε είδα το μεσημέρι της Δευτέρας στην οδό Κυρίλλου Λουκάρεως (έξω ακριβώς από τα δικαστήρια). Αν κρίνω από τα ρούχα σου είσαι δικηγόρος, φορούσες μαύρο παντελόνι, λευκή μπλούζα με φιόγκο και έχεις κόκκινα μαλλιά. Μιλούσες συνεχώς στο τηλέφωνο και για ώρα περίμενες κάτι και πήγαινες πάνω κάτω. Θέλω να σε γνωρίσω...
 

Δουλεύουμε και οι 2 Πανόρμου και προ κρίσης τουλάχιστον πηγαινοερχόμασταν κάθε μέρα ίδιες ώρες με το μετρό. Εσύ αρκετές φορές τα απογεύματα ήσουν μαζί με ένα συνάδελφό σου και πάντα κοιταζόμασταν, αλλά ποτέ δε βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω. Εσύ κατέβαινες Άλιμο, εγώ συνέχιζα... Αν δεις το μήνυμα, θα καταλάβεις και θα ήθελα πολύ επιτέλους να μιλήσουμε!
 

Ήρθες στο ΙΚΑ του Πειραιά, στο ορθοπεδικό, με σπασμένο χέρι. Πιάσαμε κουβέντα, και το μόνο που με ρώτησες και πρόλαβα να σου πω στο τέλος, μέσα στο συνονθύλευμα των φωνών, ήταν το όνομά μου. Δεν έμαθα ούτε πώς σε λένε!
 

Σε είδα γύρω στις 15:20 κοντά στο μετρό της Κατεχάκη. Εεγώ ήμουν στο αυτοκίνητο και έστριβα προς το νοσοκομείο, στο φανάρι.με χαιρέτησες. Δεν είμαι σίγουρος αν γνωριζόμαστε. Στείλε να σε θυμηθώ, ή να σε γνωρίσω.
 

Σε είδα, με είδες πάνω στην πλατεία Συντάγματος και μετά από λίγο σε είδα στο μετρό... Ένιωσα σαν να με περίμενες... Κόλλησε το μηχάνημα και δεν μπορούσα να περάσω, σε ξανακοίταξα και πέρασα... Πέρασες και εσύ! Ντράπηκα πολύ και δεν σου μίλησα. Περπατούσα γρήγορα η χαζή και ντρεπόμουν να γυρίσω... Θέλω πολύ να σε γνωρίσω...
 

Εσύ μια όμορφη classy ξανθιά με καταγωγή Ελευσίνα και μικρά Ασία. Είχαμε μιλήσει πριν 2 χρόνια στο ίντερνετ με αψεγάδιαστο γλαφυρό γραπτό λόγο. Εγώ από Θεσσαλονίκη, αλλά μένω Αθήνα. Εσύ προσπαθείς να βάλεις τάξη στον ουρανό λόγω επαγγέλματος... Αν το δεις θα χαρώ να τα πούμε.