ΣΕ ΕΙΔΑ

Κάθε πρωί
Καταργούμε τα όνειρα...
Χτίζουμε με περίσκεψη τα λόγια...
Τα ρούχα μας είναι μία φωλιά από σίδερο...
Κάθε πρωί
Χαιρετάμε τους χθεσινούς φίλους...
Οι νύχτες μεγαλώνουν σαν αρμόνικες...
-Ήχοι, καημοί, πεθαμένα φιλιά...
ΜΑΝΌΛΗΣ
ΑΝΑΓΝΩΣΤΆΚΗΣ

Σε είδα στα βραχάκια της Ακρόπολης, κρατούσες ένα βιβλίο του Μανόλη Αναγνωστάκη...ακριβώς το ίδιο με το δικό μου... Χάρηκα πολύ για τον χρόνο που περάσαμε μαζί. Ελπίζω στο να διαβάσεις το μήνυμά μου... Αν όχι, εύχομαι απλώς να περνάς ευχάριστα...
Δεν 
 

Μοίραζες φυλλάδια για την ισότητα των μεταναστών, είσαι ξανθιά και όταν πέρασα μου έδωσες ένα φυλλάδιο. Γυρνώντας, έφευγες Μιαούλη, ήρθες να μου δώσεις πάλι. Σου είπα μου έδωσες και χαμογέλασες
Έχεις υπέροχο χαμόγελο και μάτια ;)
 

Με κοίταξες στο σούπερ μάρκετ. Είχα πάει για ηλιοθεραπεία στην παραλία, φορούσα ένα μεγάλο καπέλο, και σανδάλια. Θα είναι τρελή, φάνηκε να σκέφτηκες... Νομίζω ότι σε έχω δει ξανά βόλτα με τον σκύλο σου. Ελπίζω το βλέμμα να μην ήταν μόνο απορίας...
 

Σε είδα στο Ρεφρέν εσένα τον ξανθό με το λευκό το T-shirt που μας παραχώρησες το τραπέζι σου λίγο πριν φύγεις. Θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω. Ήσουν πολύ ευγενικός και γοητευτικός.
 

Στείλε να τα πούμε και βλέπουμε :)
 

Ήρθες στο κατάστημα που δουλεύω και σε εξυπηρέτησα. Εγώ μιλούσα στο τηλέφωνο και μόλις το έκλεισα σου είπα «Κάνουμε και λίγο κουτσομπολιό για να περάσει η ώρα...». Κι εσύ μου είπες ότι λογικό είναι, άλλωστε πώς θα περάσει αλλιώς το 8ωρο! Λοιπόν. Θέλω να σε ξαναδώ, ξέρεις πού δουλεύω. Αν το δεις, θα σε περιμένω να ξανάρθεις...
 

Δεν σε έχω δει, αλλά θέλω να σε δω, είμαι κοπέλα genderfluid 18 ετών και ψάχνω για κοπέλα κοντά στην ηλικία μου, να γνωριστούμε φιλικά ή ερωτικά. Ραντεβού σήμερα στις 7 στο σταθμό Αμαρουσίου. Θα φοράω μια πράσινη μπλούζα κι ένα καπέλο μπλε με άσπρο, ανάποδα :)
 

Σε είδα σήμερα γύρω στις 19:30. Ήσουν δίπλα στη στάση λεωφορείου στη Νιρβάνα στα Κάτω Πατήσια. Πάρκαρες τη μηχανή σου και κοιταχτήκαμε, ώσπου μπήκες στην πολυκατοικία απέναντι. Μετά βγήκες στο μπαλκόνι σου και κοιτιόμασταν ώσπου ήρθε το λεωφορείο μου και έφυγα. Θέλω να δω αυτά τα μάτια να χαμογελούν, γιατί μου φάνηκε λίγο down.
 

Μυρτώ μου, SOS! Βγαίνω κουρέλι από σχέση βασανιστική και μακροχρόνια με την απόφαση να ζήσω την εποχή της μεγάλης ελευθερίας, ανεξαρτησίας, μοναξιάς (έστω), εργένικου ξεμπουκώματος και φυσικά επούλωσης σχεσικών τραυμάτων. Αμ δε! Ο έρωτας ξανάρθε από κει που δεν το περίμενα και με πέτυχε κατακέφαλα. Το καινούργιο αγόρι έχει όλα τα καλά του κόσμου σε σημείο να αναρωτιέμαι τι καλό έκανα εγώ σ’ αυτή τη ζωή και μου τον έφερε δώρο. Δώρο; Όχι ακριβώς. Με φλερτάρει, με γλυκοκοιτάζει, μου γλυκομιλάει αλλά κίνηση δεν κάνει. Και όσο δεν κάνει κίνηση αυτός, τόσο ξεροψήνομαι εγώ. Τι κάνω, Μυρτώ μου; Ορμάω ή το αφήνω κι αν κουνηθεί κουνήθηκε;

Μυρτώ, καλή μας νεράιδα, άγγιξέ με με το μαγικό ραβδί σου, σε παρακαλώ. Θέλω να γίνω πάλι ο εαυτός μου γιατί αυτή που είμαι τώρα δε μ’ αρέσει καθόλου. Δεν την ξέρω, δεν τη γουστάρω, δεν την καταλαβαίνω! 25 χρονών, πρώην χαρούμενη και έξω καρδιά, ανοιχτή σε όλες τις (α)πιθανότητες, αισιόδοξη, με ένα «δεν πειράζει» για απάντηση σε όλα τα στραβά και τα ανάποδα. Αυτή ήμουν, αυτή αναγνωρίζω. Το θέμα είναι ότι άλλαξα και ψάχνω να βρω τι φταίει. Πού πήγε η ορμητική χαρά μου; Το φυσικό μου «ταλέντο» να παίρνω τα πράγματα όπως έρθουν; Τόσο πολύ μου στοίχισε ο χωρισμός που φαινόταν από καιρό ότι έρχεται καταπάνω μου; Τόσο πολύ με τρόμαξε ότι δεν θα βρω ποτέ κάποιον να συνεννοηθώ και να μοιραστώ τη ζωή μου; Δεν νιώθω τίποτα για κανέναν από όσους γνωρίζω. Όσο ενδιαφέρον και να μου φαίνεται κάποιος στην αρχή, πάντα κάτι βρίσκω που με ενοχλεί ή αν δεν βρω, απλώς χάνω την όρεξη να γνωριστώ καλύτερα, να ξαναμπώ στην περιπέτεια να εξηγώ ποια είμαι και να τσεκάρω τι ρόλο βαράει ο άλλος για να μη χάνω τον καιρό μου. Γεροντοκόριασα στα 27 μου; Ίσως. Ξίνισα πριν την ώρα μου; Μπορεί…