ΣΕ ΕΙΔΑ

Αγαπητή Μυρτώ, γεια σου. Γουστάρω μια κοπέλα, τη βλέπω κάθε μέρα στη Βαρνάβα, χαιρετιόμαστε, χαμογελάμε, κοιταζόμαστε, γενικά νομίζω ότι και από τη δική της πλευρά παίζει κάτι. Μέχρι εδώ όλα οκ. Το θέμα είναι ότι κάθε φορά που τη βλέπω είναι μαζί κι ένας τύπος και την αγκαλιάζει, της πειράζει τα μαλλιά, ξέρω γω, κάνουν πλακίτσα κ.λπ. Δεν ξέρω να σου πω αν είναι γκόμενός της, γιατί αν είναι τι νόημα βγάζει να κοιτάει εμένα, να ρίχνει χαμόγελα και ματιές με τον άλλο μπροστά σε όλη τη φάση; Για πες...

Υ.Γ. Η χημεία μεταξύ μας είναι πολύ έντονη, δεν είναι της φαντασίας μου, είναι.

Αγρίμι μου, σε είδα για πρώτη φορά δίπλα μου σαν σύντροφο, σαν γυναίκα, σαν έρωτας. Σου ευχήθηκα και έκλεισα τα μάτια να μην τελειώσει ποτέ αυτό. Σε λατρεύω, δεν θέλω να είμαι πουθενά αλλού εκτός από δίπλα σου. Χρόνια σου πολλά.
 

Σε είδα στο Σκλαβενίτη πριν από λίγο! Κοιταχτήκαμε στο ψυγείο με τα τυριά και μου χαμογέλασες :)
 

Σε είδα το μεσημέρι της Δευτέρας στην οδό Κυρίλλου Λουκάρεως (έξω ακριβώς από τα δικαστήρια). Αν κρίνω από τα ρούχα σου είσαι δικηγόρος, φορούσες μαύρο παντελόνι, λευκή μπλούζα με φιόγκο και έχεις κόκκινα μαλλιά. Μιλούσες συνεχώς στο τηλέφωνο και για ώρα περίμενες κάτι και πήγαινες πάνω κάτω. Θέλω να σε γνωρίσω...
 

Δουλεύουμε και οι 2 Πανόρμου και προ κρίσης τουλάχιστον πηγαινοερχόμασταν κάθε μέρα ίδιες ώρες με το μετρό. Εσύ αρκετές φορές τα απογεύματα ήσουν μαζί με ένα συνάδελφό σου και πάντα κοιταζόμασταν, αλλά ποτέ δε βρήκα το θάρρος να σου μιλήσω. Εσύ κατέβαινες Άλιμο, εγώ συνέχιζα... Αν δεις το μήνυμα, θα καταλάβεις και θα ήθελα πολύ επιτέλους να μιλήσουμε!
 

Ήρθες στο ΙΚΑ του Πειραιά, στο ορθοπεδικό, με σπασμένο χέρι. Πιάσαμε κουβέντα, και το μόνο που με ρώτησες και πρόλαβα να σου πω στο τέλος, μέσα στο συνονθύλευμα των φωνών, ήταν το όνομά μου. Δεν έμαθα ούτε πώς σε λένε!
 

Σε είδα γύρω στις 15:20 κοντά στο μετρό της Κατεχάκη. Εεγώ ήμουν στο αυτοκίνητο και έστριβα προς το νοσοκομείο, στο φανάρι.με χαιρέτησες. Δεν είμαι σίγουρος αν γνωριζόμαστε. Στείλε να σε θυμηθώ, ή να σε γνωρίσω.
 

Σε είδα, με είδες πάνω στην πλατεία Συντάγματος και μετά από λίγο σε είδα στο μετρό... Ένιωσα σαν να με περίμενες... Κόλλησε το μηχάνημα και δεν μπορούσα να περάσω, σε ξανακοίταξα και πέρασα... Πέρασες και εσύ! Ντράπηκα πολύ και δεν σου μίλησα. Περπατούσα γρήγορα η χαζή και ντρεπόμουν να γυρίσω... Θέλω πολύ να σε γνωρίσω...
 

Εσύ μια όμορφη classy ξανθιά με καταγωγή Ελευσίνα και μικρά Ασία. Είχαμε μιλήσει πριν 2 χρόνια στο ίντερνετ με αψεγάδιαστο γλαφυρό γραπτό λόγο. Εγώ από Θεσσαλονίκη, αλλά μένω Αθήνα. Εσύ προσπαθείς να βάλεις τάξη στον ουρανό λόγω επαγγέλματος... Αν το δεις θα χαρώ να τα πούμε.
 

Ανδρέα, μετά το τέλος της συναυλίας περιμέναμε στη στάση των λεωφορείων με τις ώρες. Καθόμουν στο κάγκελο κι ήρθες, κάθισες δίπλα μου και μου μίλησες αγγλικά. Σου απάντησα στα ελληνικά και μου είπες πως αν κατάλαβα από τον τρόπο που μιλούσες πως είσαι από την Κύπρο. Ήσουν μαζί με τον φίλο σου που τον τράβηξες με το ζόρι στη συναυλία. Μιλήσαμε για πολλά κι είδαμε το φεγγάρι να βγαίνει από τα βουνά. Περπατήσαμε για να βρούμε ταξί οι 5 μας. Δεν θα ξεχάσω ποτέ το τελευταίο βλέμμα σου. Ψάχνω να σε βρω απο τότε χωρίς επιτυχία.
Θα ήθελα να έρθουμε σ'επαφή. Να είσαι καλά. ;-)