ΣΕ ΕΙΔΑ

ΑΜΑΞΟΣΤΟΙΧΙΑ 54(IC) 21-6-20, 12:22
Καθόμασταν στο ίδιο κουπέ διαγωνίως απέναντι... Μου μίλησες λίγο πριν κατέβω. Θέλω να τα ξαναπούμε. Αν είσαι αυτός που ψάχνω, ξέρεις τι είπαμε... κρίμα που δεν είπαμε περισσότερα! Ραντεβού στη Θεσσαλονίκη; Θα το δεις;
 

«Παίξαμε» για μερικά λεπτά όταν εγώ καθόμουν στο λεωφορείο και εσύ απέναντι. Αφού σηκώθηκα για να κατέβω, πήρες τη θέση μου και έγινες πιο «επιθετική». Εκεί κατάφερα να σου κλέψω ένα χαμόγελο που το έκρυψε η μάσκα. Δεν συμβιβάστηκα να μείνω, δεν συμβιβάστηκες να κατέβεις.Θα το δεις;;
 

17,5 χρονών τελειώνω εξετάσεις και περιμένω τα αποτελέσματα. Κατά πάσα πιθανότητα περνάω εκτός Αθήνας. Και εκεί που περίμενα πώς και πώς να βγω «εκεί έξω» μόνη μου, τώρα έχω φρικάρει, νιώθω σα μωρό παιδί που χάνει το χέρι της μαμάς του, φοβάμαι μήπως δεν την παλέψω, μήπως αυτή η εικόνα που δίνω στους άλλους, της δυνατής και ισορροπημένης ανεξάρτητης, είναι ένα big little lie που το πίστεψαν όλοι και θα μου γυρίσει μπούμερανγκ μόλις βρεθώ μακριά από τους δικούς μου. Τι θα γίνει; Θα με φάνε οι κατσαρίδες; Θα πάθω ηλεκτροπληξία αλλάζοντας μια λάμπα με βρεγμένα χέρια; Θα πατήσω ξυπόλητη στα νερά του μπάνιου με το πιστολάκι στο χέρι και θα με βρούνε κάρβουνο; Το θέμα είναι ότι δεν ξέρω αν οι άλλες κοπέλες της ηλικίας και της δικής μου συνθήκης φοβούνται το ίδιο ή αν αποτελώ τη μοναδική φωτεινή εξαίρεση σε ένα μαγικό συνδυασμό ανωριμότητας/ ανευθυνότητας/ αυταπάτης/ ανικανότητας και ψεμάτων προς τους άλλους και τον εαυτό μου.

Μυρτώ μου, γνώρισα κάποιον στα σόσιαλ και τσατάραμε για πολύ καιρό μέχρι να ενδώσω και να πω ναι στο πρώτο ραντεβού επειδή δεν έχω καμιά εμπιστοσύνη σε τέτοιου τύπου γνωριμίες. Ύστερα από πολλές και επίμονες προτάσεις τελικά το αποφάσισα αλλά στο μεταξύ μεσολάβησε ο κόβιντ και ναυάγησαν τα σχέδια. Οπότε τώρα δεν υπήρχε άλλη δικαιολογία – άσε που το ήθελα πλέον κι εγώ. Βρεθήκαμε λοιπόν για ποτό στο Παγκράτι και γουστάραμε και οι δύο πάρα πολύ. Αποτέλεσμα; Το κάναμε το ίδιο βράδυ και ήταν φανταστικά γι’ αυτό λοιπόν δεν καταλαβαίνω γιατί εξαφανίστηκε. Τι παίζει; Φταίει τελικά το κλισέ σεξ στο πρώτο ραντεβού; Δεν θέλω να το πιστέψω, δεν πιστεύω στα κλισέ. Σάρα.

Πες μου έναν τρόπο, αγαπημένη Μυρτώ, να κάνω το αγόρι της καρδιάς μου να ανταποκριθεί χωρίς να εκτεθούμε ούτε αυτός ούτε εγώ, ούτε οι οικογένειές μας που είναι σχεδόν συγγενείς μεταξύ τους, εκτός από το ότι είναι και πάρα πολύ καλοί φίλοι. Βλέπεις υπάρχει μεγάλος συντηρητισμός και στις δύο οικογένειες (οι γονείς μας είναι μακρινά, αλλά πολύ μακρινά, ξαδέρφια και κουμπάροι) και δυστυχώς αυτά τα υπολογίζουν. Είμαι σίγουρη ότι ο παιδικός «φίλος-ξάδελφος» είναι κι αυτός σκαλωμένος όπως κι εγώ (μάλιστα πέρυσι το καλοκαίρι ένα βράδυ ήπιαμε λίγο παραπάνω και σχεδόν τον εξομολογηθήκαμε ο ένας στον άλλο αλλά μετά, τζίφος), δυστυχώς όμως δεν το προχωράει. Τι κάνουμε;

Γεια σας, πρώτη φορά γράφω αγγελία εδώ. Είμαι λες κοπέλα από Αθήνα, 26 ετών και ψάχνω για μια ουσιαστική γνωριμία με κοπέλες κοντά στην ηλικία μου. Ψάχνω για σχέση για την ακρίβεια. Δεν με ενδιαφέρουν περιστασιακές καταστάσεις, καθότι δεν είμαι τέτοιου στιλ άτομο. Πιστεώω στο ρομαντισμό, την αγάπη, τον έρωτα, στο ψυχικό δέσιμο που προκύπτει όταν 2 άτομα είναι σε σχέση και πιστεύω ότι είναι η πιο όμορφη και αληθινή κατάσταση. Οποια κοπέλα βρίσκει ότι την εκφράζει το ποστ και ψάχνει το ίδιο θα χαρώ να δω μνμα της φυσικά.
Παρακαλώ μόνο κοπέλες, νομίζω το γράφω ξεκάθαρα.
 

Σήμερα ποδηλασία σε όλο το κέντρο. Με κάρφωσες με τα μάτια σου πάνω στη μηχανή. Μπάτσος αν είδα καλά. Φορούσα κοντό σορτσάκι.
 

ΑΜΑΞΟΣΤΟΙΧΙΑ 54 (IC) από ΑΘΗΝΑ για ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 12:22 ...είχα τη θέση 75, καθόμασταν στο ίδιο κουπέ απέναντι, φορούσαμε και οι δυο μάσκες, κατέβηκα νωρίτερα, μιλήσαμε μόνο για πέντε λεπτά αλλά θα ήθελα να πούμε πολλά περισσότερα... Μακάρι να δεις την ανάρτηση και να μου στείλεις. Ελπίζω να έχεις φυλάξει το απόκομμα του εισιτηρίου σου... Ραντεβού στη Θεσσαλονίκη, γοητευτικέ ψηλέ νεαρέ!
 

Σε είδα στην παραλία γυμνιστών στην Κινέτα και συστηθήκαμε. Σε λένε Δημήτρη και εμένα Βασίλη. Ξέχασα να σου ζητήσω ένα μέσο επικοινωνίας. Αν θες επικοινώνησε.
 

Ανέβηκα Θησείο, ήσουν καθισμένος στο τρένο, κατέβηκες πευκάκια, κοιταζόμασταν σε όλη τη διαδρομή, φορούσες μαύρα, έβγαλες τη μάσκα κάποια στιγμή. Γιατί δεν μιλήσαμε;