ΣΕ ΕΙΔΑ

Δώσε μου μια βρώμικη ιδέα για το πώς θα πείσω τον sexbody- superhero να δώσει μια ευκαιρία σε αυτή τη σχέση να γίνει σχέση κανονική. Ημερήσια. Στο φως του ήλιου ή στη βροχή του ουρανού. Τον θέλω δικό μου. Στη ζωή μου. Να του λέω καλημέρα το πρωί. Να κάνω σχέδια μαζί του. Να ακούω την γκρίνια του για τις σπουδές του και να του αγοράζω καινούργιες χορδές για την κιθάρα του. Να πηγαίνουμε σινεμά. Να μιλάμε facetime. Να στέλνουμε μηνύματα, φατσούλες και GIF. Να είμαι το κορίτσι του και να είναι το αγόρι μου. Να βλέπουμε ταινίες και να με αγκαλιάζει και να με σφίγγει πάνω του, όπως κάνει μετά το σεξ. Να μη φεύγει. Να μη μου στέλνει «θα είσαι σπίτι, θα τα πούμε;» με μοναδικό σκοπό να γαμηθούμε και τέλος. Να θέλει απλώς να με δει. Να του λείπω όπως μου λείπει. Ώρες ώρες με πιάνει απελπισία, θυμός, παράπονο και καπνίζω κοιτάζοντας τα ταβάνια όλη νύχτα. Μετά, κάνω πάλι την άνετη και απαντάω «πέρνα, ναι, είμαι χαλαρά». Έξι μήνες, τώρα, τον έχω και δεν τον έχω. Τι να κάνω, Μυρτώ μου; Εκείνος δεν κάνει τίποτα.

Ρε μωρό, τι ωραίος που είσαι! Σε βλέπω στην πλατεία στον Χατζή κάθε Σάββατο, στο γωνιακό τραπέζι. Μίλα μου.