ΣΕ ΕΙΔΑ

Aναστασία σε είδα στο πλοίο για Σύρο. Σε είδα στο πλοίο 24/8, εσύ πήγαινες Σύρο σε γάμο συναδέλφου σου. Καθόμουν δίπλα σου και μιλούσαμε μέχρι που έφυγες. Μου είπες ότι σε λένε Αναστασία, είσαι από Φιλιππιάδα και μένεις Αθήνα. Δεν ζήτησα fb και το μετάνιωσα. Αν το δεις, στείλε μου.
 

Σε λένε Μαρία, είσαι από Κύπρο. Μιλήσαμε για λίγο, έφυγες, με χαιρέτησες και σαν χαζός δεν ρώτησα τίποτα, ούτε τηλ. ούτε τίποτα!
 

Είμαι 45 χρονών και ο φίλος μου 40, έχουμε σχέση 5 μήνες, ερωτευμένοι και από την αρχή μού λέει ότι θέλει να πάμε σοβαρά, να συγκατοικήσουμε, να παντρευτούμε και να κάνουμε παιδί. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι ο φίλος μου έκανε πάντα περιστασιακές δουλειές και εγώ τον γνώρισα άνεργο. Ψάχνει για δουλειά αλλά δεν έχει βρει ακόμα. Εγώ είμαι στέλεχος σε μεγάλη εταιρία και φυσικά όλα τα έξοδα (τα κοινά) καλύπτονται από εμένα, τα προσωπικά του από τη μητέρα του. Γι’ αυτό τον λόγο δεν θέλω να συγκατοικήσουμε ακόμα, μέχρι να βρει μια σταθερή δουλειά. Το ουσιαστικό όμως πρόβλημα είναι ότι ζηλεύει παθολογικά, φτιάχνει διαρκώς σενάρια και έχει κρεμαστεί από πάνω μου με αποτέλεσμα να με πνίγει. Τι κάνω τώρα;

Μυρτώ μου, είμαι προβληματισμένη και στεναχωρημένη με τη συμπεριφορά των ανθρώπων που νόμιζα ότι ήταν κοντά μου, φίλοι μου, δικοί μου άνθρωποι. Βλέπεις διαγνώστηκα με καρκίνο στο αριστερό στήθος πριν από ένα χρόνο και ακολούθησε μια δύσκολη διαδικασία (ίσως γνωρίζεις, ίσως κάτι να ’χεις ακούσει και εύχομαι από μακριά). Σε όλο αυτό το διάστημα, εκτός από την ευκαιρία να γειωθώ και να προσγειωθώ σε σχέση με τα παλιά μου θέλω και τη στάση ζωής μου, είχα κι άλλη μια ευκαιρία, ακόμα πιο χρήσιμη να το πω; Δεν ξέρω. Τέλος πάντων. Κατάλαβα ότι εκτός από τον φόβο για την ασθένεια, ο κόσμος φοβάται και τον ίδιο τον ασθενή. Λες και είναι κολλητικό. Λες και φοβούνται πως αν κάνουν παρέα μαζί σου θα τους κολλήσεις καρκίνο! Για να μην πολυλογώ, εξαφανίστηκαν οι περισσότεροι φίλοι και γνωστοί. Άλλοι δεν σήκωσαν τηλέφωνο, άλλοι μου μιλούσαν στο τηλέφωνο με τη συμπόνια που δείχνουμε στους ετοιμοθάνατους (ούτε λόγος να συναντηθούμε) και μόνο δύο παρέμειναν δίπλα μου σε όλη τη δοκιμασία. Βράχοι. Σε αυτούς τους δύο στέλνω μέσω της στήλης σου τα πιο θερμά φιλιά μου, την καρδιά μου ολόκληρη. Καλά Χριστούγεννα σε όλους και να θυμάστε πως ο καρκίνος ΔΕΝ ΚΟΛΛΑΕΙ!!!!! Νικιέται –εκτός από την ιατρική- και με την αγάπη. Ευχαριστώ. Μαριλένα

Μυρτώ μου, γνώρισα επιτέλους κάποιον που τον θέλω τρελά, θέλω να προχωρήσω μαζί του, είμαι έτοιμη για υπερβάσεις (you know, συγκατοίκηση, κοινό μπουρνούζι, σεξ στο δρόμο, ταξίδια μακρινά και ό,τι βάνει ο νους σου – μερικά έχουν γίνει ήδη!) αλλά το πρόβλημα είναι, και μη γελάσεις, ότι ο κύριος είναι του αντικαπνιστικού και υποχόνδριος κακουργηματικού βαθμού. Δεν με αφήνει να καπνίσω μέσα στο σπίτι του εννοείται, ούτε και στο μπαλκόνι εννοείται, ούτε και όταν τον πλησιάζω εννοείται, γιατί λέει τον πιάνει ναυτία άμα μυρίζω τσιγάρο και ξενερώνει. Τα παπούτσια μου τα βγάζω στην εξώπορτα για να μη φέρω μικρόβια στο σπίτι. Μυρίζει το μπουφάν μου προτού το κρεμάσω στην κρεμάστρα! Σηκώνει τα σεντόνια για αλλαγή μετά το σεξ! Πώς θα κάνω χωριό μαζί του, Μυρτούλα μου; Κατά τα άλλα είναι τέλειο γκομενάκι, πανέμορφος και γλύκας!

Κοπέλα γλυκιά με πρασινοκόκκινη αμφίεση για παιδικό πάρτι. Είσαι η γλυκύτατη κοπέλα που σε είδα στα Άνω Πατήσια και φορούσες μία αμφίεση μάλλον για παιδικό πάρτι. Σου μίλησα και σου είπα πως παραπάνω είχα ήδη συναντήση μία κοπέλα με την ίδια αμφίεση. Εσύ μου είπες πως την περιμένεις και ότι έχετε επικοινωνήσει. Χαμογέλασες γλυκά και λίγο αμήχανα. Θα ήθελα να σε ξανασυναντήσω, να μιλήσουμε και να γνωριστούμε.
 

Μελαχρινή 30αρα. Ήσουν με τη φίλη σου, πιο ψιλή αυτή, καθόσουν δίπλα μας όταν μπήκαμε με τον φίλο μου και έφυγες όταν ήμασταν έξω για τσιγάρο. Είχες σπαστό μαλλί και πλούσιο μπούστο, ενώ παρατήρησα ότι φόραγες κόκκινη φούστα. Σπαστό μαλλί μελαχρινό και υπέροχο προφίλ, που είμαι σίγουρος ότι θεωρείται το δυνατό σου όπλο, ήθελα να σου μιλήσω αλλά δεν πρόλαβα τη φυγή σου...
 

Είμαι αυτή με τα σχιστά μάτια και το κόκκινο κραγιόν. Με σταμάτησες στην πλατεία Συντάγματος, έβγαλα τα ακουστικά, συστήθηκες Φοίβος κι εγώ Γεωργία, είπες ότι θες να με γνωρίσεις και μου ζήτησες τηλ. ή προφίλ fb. Κόλλησα, χαμογέλασα και σου είπα άσ' το. Το μετάνιωσα.

Ταινία «Στα μαχαίρια». Σε είδα με έναν φίλο σου, φορούσες σακίδιο, καθόσουν στην ακριανή θέση, κοιταχτήκαμε όταν μπήκες αίθουσα και όταν κατέβηκες τα σκαλιά. Καθόμουν στη μέση με έναν φίλο. Θα ήθελα να μου στείλεις!
 

Σε είδα στη Σπείρα στα Εξάρχεια! Είσαι ψηλός, έχεις σγουρά μαύρα μαλλιά και σκουλαρίκι στα χείλη! Είμαι η ξανθιά που καθόταν απέναντί σου! Αν το δεις στείλε μου! Σε ψάχνω.