ΣΕ ΕΙΔΑ

Παραμονή Χριστουγέννων, γύρω στις 21:30, βγήκες από το βαγόνι και στάθηκες μπροστά, λίγο πριν κλείσουν ξανά οι πόρτες. Εγώ ήμουν μέσα ακόμη, αφού θα κατέβαινα σε επόμενη στάση. Στεκόμουν ακριβώς μπροστά στην πόρτα. Κοίταξες προς το μέρος μου και έστειλες ένα φιλί. Γύρισα πίσω να κοιτάξω ποιος θα μπορούσε να είναι ο... παραλήπτης, δεν κατάλαβα αμέσως ότι ήμουν εγώ αυτός! Σου χαμογέλασα και ύστερα έκλεισαν οι πόρτες. Περπάτησες ως τις σκάλες, γύρισες και κοντοστάθηκες. Κοιταζόμασταν καθώς ο συρμός έφευγε, μέχρι που χάθηκε η επαφή μας. Δεν ξέρω αν με μπέρδεψες με κάποιον άλλον ή αν απλώς σου άρεσα. Ένα μήνυμά σου θα με κάνει να καταλάβω.
 

Περπατούσες με μια φίλη σου στο Νιάρχο στις 4μιση, περίπου 25, καστανομάλλα. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν αρκετά. Ο τυπος με το κόκκινο μπουφάν.
 

Συζητούσα με τις φίλες μου και ένιωσα ένα βλέμμα από απέναντι καρφωμένο πάνω μου. Σε κοίταξα, αλλά μετά απο λίγο ήρθε το μετρό σου και σε έχασα.
 

Πανεπιστήμιο -καφέ. Μην ντρέπεσαι. Θα μπορούσες να μου μιλήσεις...

 

Μπήκα από το Μεταξουργείο και κατέβηκα στο Σύνταγμα. Είσαι μελαχρινός, φορούσες κοντομάνικο, και άκουγες μουσική. Στεκόσουν στην πόρτα. Αν το διαβάζεις έχεις ωραίο βλέμμα!
 

Και μετά από καιρό, να σου πάλι... Κι αν άλλαξαν οι φίλοι μας λιγάκι, αλλάξαμε κι εμείς με τη σειρά μας, χαθήκαμε μια νύχτα στο...

Θέλω, όταν σε δω, να νιώσω το "σε είδα". Αν το ίδιο κι εσύ, δοκίμασε.
 

Σε είδα στο σινεμά, στην αίθουσα 1 (Village Mαρούσι), στην παράσταση των 11, στην ταινία "Μαύρα Χριστούγεννα"! Καθόσουν στη θέση Ε3! Είμαι εγώ που σε παρακαάλεσα στο τέλος για το φέισμπούκ σου! Σε παρακαλώ ανθρώπινα, στείλε μου, θέλω να σου μιλήσω!
 

Αν το διαβάσεις, θα καταλάβεις. Γράψε μου.
 

Κοιταζόμασταν πολύ έντονα, καθόμασταν και οι δύο, και εσύ ακριβώς απέναντί μου. Ήταν γύρω στις εφτά νομίζω και κατεβήκαμε και οι δύο Σύνταγμα, ήσουν ακριβώς δίπλα μου όταν σηκώθηκαμε να βγούμε. Φορούσα ένα λευκό παλτό, εσύ όλα μαύρα από όσο θυμάμαι. Μακάρι να σου είχα μιλήσει.