ΣΕ ΕΙΔΑ

Τα μελί τα μάτια σου! Σε είδα στο μετρό Πανεπιστήμιο και κατέβηκες Ομόνοια, φορούσες τζιν και λευκή μπλούζα, καθόσουν όρθια και άκουγες απορροφημένη μουσική, είχες υπέροχο βλέμμα. Καθόμουν δίπλα σου και σε κοίταγα διακριτικά. Μακάρι να γύριζες το βλέμμα σου. Ελπίζω να το δεις...
 

Είσαι μελαχρινή με πράσινα μάτια. Με κοίταξες αλλά δεν μου έδωσες σημασία. Πώς θα γίνει να σε γνωρίσω, γιατρίνα μου όμορφη;

Σε είδα στο Sixteen bar στο Χαλάνδρι με το υπόλοιπο κοπάδι μαζί. Όμως σταμάτησα να είμαι γιδοβοσκός εδώ και ένα χρόνο... Μάνθος
 

Σε είδα στον διάδρομο. Έσταζε ο ιδρώτας. Κατάπινες τα χιλιόμετρα...
 

Μπήκα στον ηλεκτρικό, στάση Ομόνοια, ήταν νωρίς το μεσημέρι, Πέμπτη 30 Μαΐου, και έκατσα αντικριστά σου! Φορούσες μαύρα γυαλιά ηλίου και ήσουν στο κινητό! Αντιλήφθηκες ότι σε κοιτάω και τα έβγαλες και αρχίσαμε να κοιταζόμαστε διακριτικά (μου άρεσε πολύ η συστολή που ξεπερνούσες σιγά σιγά)! Το μαλλί σου ξανθό, σγουρό κάπως. Σηκώθηκα να κατέβω Άγιο Ελευθέριο και με κοίταξες κάπως απογοητευμένη για τη μη γνωριμία μας! Εγώ ξανθός γαλανόματης! Θέλω να σε γνωρίσω όσο ποτέ καμία! Δεν ήξερα ότι υπάρχει αυτή η εφαρμογή, αλλιώς θα έγραφα νωρίτερα, εύχομαι να το δεις και να καταλάβεις ότι είναι για σένα, γιατι πέρασε καιρός.
 

Μοσχάτο, ματιές να ρίχνεις και σε εμάς. Σε είδα σε γνωστό ξενοδοχείο ημιδιαμονής με έναν μεγαλογιατρό. Δεν ήξερα ότι είσαι από «αυτές» και κάνεις αρπαχτές. Κανόνισε να πάμε και μαζί!!! Συνάδελφος.
 

Μπήκα στο μετρό του Αλίμου και κάθισα απέναντί σου, είχες καρέ μαλλί πορτοκάλι-κόκκινο. Έγινε κάποιο λάθος με την εκφώνηση των σταθμών και αντί για Νέο Κόσμο είπε Συγγρού και κοιταχτήκαμε και γελάσαμε. Κατεβήκαμε Συγγρού και περάσαμε μαζί από τις πόρτες ελέγχου. Σου είπα πως έχεις πολύ όμορφα μάτια. Θα ήθελα να σε ξαναδώ αν δεις ποτέ αυτό το μήνυμα...

Δεύτερα 28/10 και ώρα 16.00 περίπου, πίναμε καφέ στο ίδιο μπαρ. Εσύ με αθλητικό ντύσιμο και τζιν σακάκι σε μια παρέα με φίλες σου. Μετά η παρέα σου έφυγε κι εσύ περίμενες μια άλλη φίλη σου και φύγατε μαζί. Κοιταζόμασταν έντονα και αρκετές φορές. Κρίμα που δεν μπορέσαμε να μιλήσουμε... Ελπίζω στο μήνυμα αυτό όμως!

Υπάρχει περίπτωση, Μυρτώ, να γίνει σχέση μια άσχετη γνωριμία που έγινε για πλάκα σε dating app;;; Τι λες; Έχεις τύχει σε καμιά περίπτωση σαν τη δική μου; Ενώ μπήκα απλά να δω τι παίζει χωρίς εννοείται να περιμένω να βρω τίποτα καλό, έπεσα σε αντίστοιχο άτομο με ψεύτικο προφίλ που καβλάντιζε αλλά δεν το προχωρούσε ποτέ. Αρχίσαμε κάτι συζητήσεις εκτός κλίματος dating, πολύ αντικαβλωτικές, κάναμε πλάκες, καγκουριές και τέτοια, μέχρι που το φτάσαμε στο τελείως φιλικό και παραδεχτήκαμε κι οι δύο ότι καμία σχέση με το σπορ. Ε και έγινε το κακό (ή το καλό, δεν ξέρω). Βγήκαμε έξω για ποτά και κάπως το ένα έφερε το άλλο γιατί αλληλογουστάραμε από το πρώτο λεπτό που βρεθήκαμε από κοντά και είχαμε και το background της γνωριμίας, οπότε για να μην πολυλογώ, καταλήξαμε sex buddies και φίλοι. Δηλωμένα κι από εκείνον κι από μένα δεν έχουμε σχέση, κι από την άλλη είμαστε όλη την ώρα μαζί, κοιμόμαστε δυο, τρεις και τέσσερις φορές τη βδομάδα σε εκείνον ή σε μένα, μαγειρεύουμε και βλέπουμε ταινίες. Επίσης δεν βλέπουμε άλλους, είμαστε οι δυο μας και νιώθουμε μια χαρά άνετα. Το πράγμα στραβώνει αν κάποιος φίλος, δικός μου ή δικός του, αναφερθεί σ’ αυτό που έχουμε σαν «σχέση». Τότε κουμπωνόμαστε, σκαλώνουμε κι οι δύο. Σκέφτομαι ότι τελικά εγώ σκαλώνω που σκαλώνει αυτός. Παράξενο έτσι;

Μυρτάκι μου, πότε τελειώνει η ζωή; Η ελπίδα; Είμαι 55 μα νιώθω όπως παλιά, όπως πάντα. Τα χρόνια που έζησα με γράφουν μεγάλη κι όμως δεν αισθάνομαι ούτε ένα κύτταρό μου να είναι κουρασμένο. Έχω την ανάγκη να φλερτάρω, να είμαι και πάλι ποθητή ύστερα από μια σχέση 18 ετών που μόλις τέλειωσε, θέλω να ταξιδέψω, να βάλω μπρος καινούργια πλάνα, μια νέα δουλειά ίσως, μια μετακόμιση σε μονοκατοικία, να πάω Βερολίνο στην παιδική μου φίλη, να ξαναρχίσω πιλάτες, να κάνω μαθήματα ζαχαροπλαστικής, να πάρω σκύλο, να ξαναβρώ όλα όσα αγαπούσα και μου τα απαγόρευε η σχέση που είχα. Είναι πολύ αργά;