ΣΕ ΕΙΔΑ

Κυριακή 20.30 περίπου, Ηρώδου Αττικού, γωνία Εθνικού Κήπου. Είχες βάρδια και στεκόσουν μόνος όμως μετά από λίγο ήρθε κι ένας συνάδελφός σου. Είχες ένα ωραίο περιποιημένο μουστάκι και έντονες γωνίες στο πρόσωπο. Ήσουν τόσο ωραίος και σέξι με τη στολή. Σε κοίταξα με κοίταξες κι εσύ. Μακάρι να σε συναντήσω ξανά...

Σε είδα στο Κilo shop vintage στο Μοναστηράκι. Με κοίταξες και χαμογέλασες. Είσαι μικρόσωμη, ξανθιά με υπέροχα ανοιχτόχρωμα μάτια. Φόραγα τζιν μπουφάν. Εφυγες με τους φίλους σου.
 

Σε θέλω! Μπήκα από τον Πειραιά, συγκεκριμένα από τη στάση Υπουργείο. Ήσουν μέσα, κάθησα δίπλα σου στη γαλαρία. Προσφέρθηκες να κάτσει η φίλη μου δίπλα μου και να πας εσύ απέναντι. Φορούσες μπλε μπουφάν και ακουστικά. Καστανόξανθος με μούσια, κατέβηκες στη στάση Σκρα Καλλίθεας. Μάλλον. Και έστριβες τσιγάρο... Γύρνα πίσω!
 

Σε είδα στο μετρό 25/11. Σε πλησίασε ένας γνωστός σου με γυαλιά να σου μιλήσει μέσα στο βαγόνι. Κατέβηκες Συγγρού - Φιξ, γύρω στις επτά ήταν και δεν σε πρόλαβα. Με το που με είδες, κοίταζες επίμονα όπως και εγώ! Είμαι η ξανθιά με τους κρίκους και το σκουλαρίκι στη μύτη, φορούσα μαύρα.
 

Καθόσουν στο βάθος, εγώ έξω, κάτι έγραφες
 

Είναι από τα τελευταία βράδια που κοιμόμαστε μαζί... Μου είπες 8 χρόνια. Ας πρόσεχα! Δεν πρόσεξα! Δεν ξέρεις πόσο έχω μετανιώσει! Τώρα θα φύγω, αλλά κάτω απο την πόρτα σου θα μένω... Γιατί κανείς ποτέ δεν θα καταλάβει πόσο μετάνιωσα και πόσο σε αγάπησα.

Στο πάρτι της Αρχιτεκτονικής... Ήμουν στον πάνω όροφο και την ώρα που έφτασα στο μπαρ σε είδα να με κοιτάς. Μετά απο κάποια ώρα σε είδα ακριβώς πίσω μου, δεν κατάφερα να σου μιλήσω... Φορούσες μαύρα. Άμα είσαι, εσύ στείλε μου.

Είσαι φανταράκι της ΣΧΑΛ και περίμενες λεωφορείο στην Αγία Μαρίνα. Μακάρι να σε ξαναδώ ❤️
 

Μυρτώ μου, έχουμε πρόβλημα γκομενικής φύσης που πρέπει να λυθεί άμεσα γι’ αυτό δώσε προτεραιότητα και κάνε τα κουμάντα σου. Το παλικάρι είναι θεότητα, ένα άγαλμα, ένας Ερμής του Πραξιτέλη με μόνη διαφορά το σοκολατένιο δέρμα του, τα μπουκλάκια του, τα κατάμαυρα μάτια, τα ζεστά χείλη του. Όπως ίσως κατάλαβες, ο αγαπημένος μου είναι μαύρος, οι γονείς του είναι μετανάστες από το Κογκό, ο ίδιος μεγάλωσε και σπούδασε εδώ. Μόλις γνωριστήκαμε σχεδόν αμέσως έπεσε το πρώτο φιλί (ντάξει και λίγο φάσωμα) σε κάτι γενέθλια πριν από 10 μέρες, μετά ξαναβρεθήκαμε μέσω των ίδιων φίλων στο ίδιο σπίτι και σήμερα μπορώ να πω ότι μου ’χει πάρει τα μυαλά προτού καν το προχωρήσουμε. Αλλά θέλω, Μυρτούλα μου, θέλω τα πάντα από αυτό το υπέροχο πλάσμα! Βόλτες, ποτά, σινεμά, διακοπές, σεξξξξξ, ζωήηηη! Αυτό πώς το εξηγούμε στους γονείς;;;

Η μαμά μου είχε πάντα τη φήμη της σούπερ κουλ ξεκάθαρα προχωρημένης, οι φίλοι μου της μιλάνε στον ενικό με το όνομά της κανονικά, της λένε τα γκομενικά τους και καμιά φορά έρχεται μαζί και σε συναυλίες ή για ποτό. Έτσι δεν κάθισα να το σκεφτώ πολύ όταν ήθελα να της πω ότι τα ’φτιαξα με κοπέλα πρώτη φορά και μάλιστα είμαι πολύ καλά, πολύ καλύτερα από άλλες σχέσεις με αγόρια. Μεγάλη απογοήτευση όμως, η μαμά βγήκε ούτε τόσο σούπερ κουλ ούτε και προχωρημένη. Αντέδρασε κοιτάζοντάς με με ένα βλέμμα λες και άκουσε την πιο ούφο ή δυσάρεστη είδηση. Μετά, μου είπε ότι δεν είναι θέμα πουριτανισμού αλλά επειδή είμαι ευαίσθητη θέλει να με προφυλάξει από την ανώριμη πλευρά του εαυτού μου (άκου!), αντιστέκομαι λέει στις πραγματικές σχέσεις με τους άντρες και αρνούμαι να μεγαλώσω. Αυτή τη στιγμή με πονάει περισσότερο που κατέρρευσε τελείως η τέλεια εικόνα της παρά η άρνησή της να με καταλάβει. Μα είναι τρελό, Μυρτώ. Μας μεγάλωσε εμένα και την αδερφή μου με αρχές και ιδέες για την ελευθερία, τη σεξουαλική απελευθέρωση, τα ταμπού, το διαζύγιο (είναι χωρισμένοι με τον μπαμπά μου 6 χρόνια). Τι έπαθε, ρε γμτ;