ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα στον Σκλαβενίτη, διαλέγαμε μαζί φρούτα, εγώ φόραγα δεξί ακουστικό, εσύ αριστερό... Πρώτη φορα γράφω τέτοιο μήνυμα, αλλά νομίζω πως ένιωσες ό,τι ένιωσα. Αν το δεις στείλε μου.
 

Σε είδα έξω από τα ΕΛΤΑ Μεταμόρφωσης. Εσύ ήσουν στο ποδήλατο. Ανταλλάξαμε αρκετές φορές ματιές. Αν το δεις στείλε μου.
 

Πρώτη φορά σε είδα τα Χριστούγεννα... Και έχω μια λίστα με χίλιους λόγους για να συνεχίσεις να με βλέπεις. Ξέρεις πού θα με βρεις..
 

Μεσημέρι, με μπλε αμάξι. Μου είπες να βγάλω τα γάντια. Έψαχνα την εθνική και δε θυμόσουν ούτε και εσύ. Στείλε εδώ, να σου βγάλω το καπέλο ;)
 

Έξω από το "Υγεία", Τρίτη 21/04/2020, γύρω στις 15.40. Ντυμένη στα μαύρα, με καφέ στο χέρι, περνούσες απέναντι τον δρόμο και εγώ έκανα αναστροφή με το σκούτερ. Σου χαμογέλασα και ανταπέδωσες με το πιο όμορφο χαμόγελο! Θέλω να σε ξαναδώ!
 

Κατερίνα, δεν έπαψα ποτέ να σε σκέφτομαι...
Γιάννης.
 

Σε είδα στον Άγιο Τρύφωνα μετά την Ανάσταση. Ήσουν με τη μητέρα σου. Με φώναξε να πάρω πρόσφορα. Αν το δεις, στείλε μου.
 

Σε είδα πριν χρόνια, πέρασες με τη μηχανή σου και τα βλέμματά μας ενώθηκαν... Ραντεβού αύριο στις 12 το βράδυ στο ίδιο μέρος, θυμάσαι;
 

Ένας χρόνος πέρασε και δεν ξανά ήρθες. Βλέπω τον γνωστό-συνάδελφό(;) σου πολύ συχνά, αλλά ντρέπομαι να τον ρωτήσω για σένα! Θα σε ξαναδώ άραγε;
 

Είσαι ξανθιά, υπέροχο σώμα και πρόσωπο, μαύρο φόρεμα, δερμάτινο κοντό μπουφάν, μπότες, έβρεχε και κρύωνες, περιμέναμε έξω στη σειρά. Σε ρώτησα αν παίρνουμε χαρτάκι προτεραιότητας.
Είμαι ο αξύριστος μελαχρινός και το χακί μπουφάν που πάρκαρα απέξω.
Ήθελα να σου μιλήσω, σε περίμενα έξω, αλλά καθυστερούσες και έπρεπε να φύγω...
Επικοινώνησε μαζί μου, αν το δεις...