ΣΕ ΕΙΔΑ

Βράδυ 10.30 περίπου...ξανθιά...μαύρη κοντή φούστα...πράσινο τιραντέ μπλουζάκι...μαύρο πέδιλο...αυτά πρόλαβα να δω μέσα από το αυτοκίνητο μόλις έστριψα στο στενό...και συ βρέθηκες ξαφνικά μπροστά μου...μάλλον πήγαινες Albion...άραγε θα συνωμοτήσει το σύμπαν για να σε βρω....???
 

Γεια σας, ίσως δεν είναι το κατάλληλο μέρος, αλλά μιας και οι γνωριμίες μέσω ίντερνετ είναι περιορισμένες, είπα να δοκιμάσω και εδώ. Έχω θηλυκό casual στιλ, μένω Αθήνα και ψάχνω κοπέλα για σοβαρή σχέση ή έστω μια ουσιαστική γνωριμία και αν πάει όμορφα καλώς.
Ενδιαφέρομαι για ηλικίες από 18 μέχρι 33 περίπου. 
Ψάχνω κάτι ουσιαστικό όπως προείπα και όχι γνωριμία της μίας μέρας ή για περιστασιακές καταστάσεις, που ούτως ή άλλως δεν είναι του στιλ μου. Όποια ενδιαφέρεται θα χαρώ να τη γνωρίσω.
 

Σε είδα στο Shamone. Εσύ μελαχρινή μαζί με ένα φίλο σου και εγώ ξανθιά και ήμουν με παρέα. Τα τραπέζια μας κοντινά. Κοιταζόμασταν συχνά. Θα ήθελα να σε ξαναδώ.
 

Αναζητώ συνομιλία με κάποια που να καταλαβαίνει πώς είναι να είσαι χρόνια σε σχέση ή και παντρεμένη, να σου λείπει αυτή η αίσθηση της νέας συνομιλίας, με το ερωτικό στοιχείο να περιπλανάται στον αέρα, είτε σαν απαλό αεράκι είτε έντονα! Κάποια που να ξέρει ότι και η εξωτερική εμφάνιση μετράει και παίζει το ρόλο της... Να αποδέχεται όλα τα παραπάνω και να μην τα κρίνει... Αν ταυτίζεσαι με τα παραπάνω ή θεωρείς ότι είσαι αυτή η κάποια, στείλε μου ελεύθερα.
 

Εσύ μαύρο smart, εγώ λευκό alfa, στο φαναρι... Κωνσταντίνα, εμφανίσου, θα σε σκοτώσω, κοίτα πώς σε ψάχνω. Banana για ποτό.
 

Σε βλέπω κάθε μέρα και νομίζω ότι κάπου σε ξέρω όλη μου τη ζωή. Ποια είσαι;
 

Γεια σου, Μυρτώ μου, σου γράφω για ένα σοβαρό θέμα – όσο σοβαρά μπορεί να είναι τα δικά μας θέματα τέτοιες εποχές και έχει να κάνει με, τι άλλο, εμένα και το αγόρι μου. Είμαι 31 κι εκείνος 29. Με όλους τους άλλους είναι ευχάριστος και γλυκός, όλοι τον συμπαθούν και τον γουστάρουν για παρέα, αλλά όταν μένουμε οι δυο μας γίνεται το ανάποδο: γκρίνια, μιζέρια, ακεφιά, παράπονα από όλους κι από όλα στη ζωή του, καβγάδες με τους γονείς του και νεύρα με εμένα. Πιστεύει ότι έχουν πάει όλα στραβά γιατί η δουλειά που κάνει δεν τον ικανοποιεί, επειδή μένει στους γονείς του και είναι 30 χρονών, επειδή θεωρεί πως η μάνα του χώνεται στη ζωή του, κριτικάρει τους φίλους του, ελέγχει τις επιλογές του και τον ζαλίζει όλη μέρα και επειδή οι φίλοι του δεν είναι τόσο διαθέσιμοι για εκείνον όσο ήταν παλιά. Εγώ είμαι στη μέση και προσπαθώ να συμβιβάσω τα ασυμβίβαστα. Κάνω τον καραγκιόζη για να αποφύγω τους καβγάδες και τις εντάσεις ενώ στο τέλος της ημέρας, να σου πω την αλήθεια, νιώθω ριγμένη και θύμα, λες και όλα στριφογυρίζουν γύρω από εκείνον κι εγώ ζω τη ζωή του. Δεν ξέρω πραγματικά τι να κάνω γιατί είναι καλό παιδί και έχει καλή ψυχή, απλά έχει χάσει την μπάλα και φοβάμαι ότι τη χάνω κι εγώ σιγά-σιγά.

Μυρτώ μου, δεν ξέρω τι παίζει με τους άλλους στην Αθήνα, εγώ έχω τρομερό κέφι να ζήσω ένα ερωτικό, φλερταριστικό, γαμάτο καλοκαίρι τίγκα στην καβλάντα και (γιατί όχι) στο σεξ, ενώ γύρω μου όλοι έχουν πάθει ένα κοκομπλόκο, να το πω; Φοβία να το πω; Κόμπλεξ να το πω; Όπως και να το πω, το θέμα είναι ότι ο κόσμος όπως τον ξέραμε δεν ισχύει, αλλά αυτό δεν είναι λόγος να μην ακουμπάμε ο ένας τον άλλο. Τι θα γίνει; Αγάμητοι και αγάμητες θα μείνουμε; Και πες πως τη σκαπουλάρουμε από τον κορωνοβάιρους ως άτομα και ως ανθρωπότητα. Τι να το κάνω αν έχω ξεχάσει πώς είναι να χαϊδεύεις και να φιλάς ένα σώμα;

Εσύ με το πιο ωραίο χαμόγελο... Άραγε θα σε ξαναδώ κάπου; Ελπίζω να το δεις...
 

Κάποτε σε έψαξα εδώ και σε βρήκα. Και ήταν ό,τι καλύτερο σκέφτηκα ποτέ. Κι ας μη γίνονται κάποια πράγματα. Ξέρω ότι θα καταλάβεις όπως ξέρω ότι χαίρομαι που υπάρχουν τέτοια άτομα.