ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα Ωρωπό το μεσημέρι
Σε ρώτησα απο πού έρχονται τα πλοία από Ερέτρια
Είσαι πολύ ψηλή μελαχρινή
Μου απάντησες
Είχες ένα Χιουνται Μάτριξ
Από εκείνη την ημέρα σέ σκέφτομαι διαρκώς
Στείλε μου μήνυμα αν θέα
Είσαι ή ωραιότερη γυναίκα που έχω δει

Στον ηλεκτρικό στον σταθμό Αττικής, εγώ κατέβηκα Περισσό πρώτη φορά, κοιτούσα να βρω πού θα πάω, αλλά είχα χαθεί ήδη στα μάτια σου. Στεκόσουν δίπλα μου και αντί να σε κοιτάξω και εγώ κοιτούσα σαν χαζή έξω από το παράθυρο. Αισθανόμουν το βλέμμα σου και ενώ ένιωθα τόσο όμορφα και εκεί συνέχιζα..? Ήσουν ξανθός γαλανομάτης με δερμάτινο μπουφάν, λίγο πιο ψηλός από εμένα..
 

Σε είδα στον ηλεκτρονικό στις σκάλες. Μου έπεσε το μπουκαλάκι με το νερό και το έπιασες και μου το έδωσες. Ένα βλέμμα αρκούσε.
 

Ήσουν στη βραδινή προβολή του Jojo Rabbit ( ; ) μαζί με μια φίλη σου. Αφού αγόρασες εισιτήρια μπήκατε στη διπλανή κρεπερί. Πριν μπούμε στην αίθουσα γύρισα και σε είδα πίσω μου στην ουρά για τα ποπ-κορν. Δε σε ξαναείδα ποτέ αφού βγήκαμε μετά το τέλος της ταινίας από την αίθουσα και έχασα την ευκαιρία να σου μιλήσω. Από το Σάββατο δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου και μετανιώνω τη στιγμή που δε σου μίλησα πριν μπούμε στην αίθουσα. Από τότε περνάω κάθε μέρα μετά τη δουλειά έξω από το Νιρβάνα μήπως σε ξαναδώ.
 

Ασπρόμαυρο duke εσύ, μαύρο SM εγώ, ανεβαίναμε δίπλα δίπλα μέχρι που βγήκα. Δεν υπάρχεις. Έπρεπε να σε ακολουθήσω.
 

Παράσταση οι Λαντζέρηδες, πανέμορφη καστανή με σκουλαρίκι στο άνω χείλος δουλεύεις ταμείο, σε είδα Σάββατο βράδυ 18/1 και σε ψάχνω παντού.
 

Παίρνεις το μετρό στον Αγ. Αντώνη. Ακολουθούμε την ίδια διαδρομή μέχρι την Πανόρμου όπου κατεβαίνεις, ενώ εγώ συνεχίζω. Σήμερα διάβαζες "Το Δώρο" του Ξενάκη. Ξέρω ότι δεν υπάρχει καμιά περίπτωση να διαβάσεις αυτό το μήνυμα οπότε, here it goes: Κάθε μέρα που παίρνω το μετρό το κάνω με την ελπίδα να σε δω να μπαίνεις στον Αγ. Αντώνη και, όταν αυτό δε συμβαίνει, μάλλον απογοητεύομαι. Έχεις τα πιο όμορφα και εκφραστικά μάτια που 'χω κοιτάξει.
 

Ένιωσα να με κοιτάς και σε κοίταξα. Δεν είχα ξαναδεί τόσο όμορφο και γλυκό χαμόγελο! Χαμογέλαγα όλη τη μέρα εξαιτίας σου! Θα ήθελα να σε ξαναδώ...
 

Μυρτώ, είμαι 17 και το αγόρι μου 18, είμαστε ενάμιση χρόνιο μαζί, είμαστε πάρα πολύ ευτυχισμένοι αλλά εμένα αυτή η ευτυχία μού δημιουργεί μεγάλο άγχος μη χωρίσουμε. Δεν έχουμε άλλες εμπειρίες. Είναι ο πρώτος μου και είμαι η πρώτη του. Η μαμά μου, που τα συζητάμε όλα σαν φίλες, λέει ότι η σχέση μου θα κάνει τον κύκλο της και κάποτε θα τελειώσει γιατί έχουμε πολύ δρόμο κι εγώ κι αυτός. Ξέρω ότι έχει δίκιο, είμαστε και οι δύο πάρα πολύ μικροί, αλλά, Μυρτώ, αυτό δεν σημαίνει να μην κάνουμε όνειρα για το μέλλον ούτε και μειώνει αυτά που νιώθουμε ο ένας για τον άλλο και πολλές φορές όταν ακούω τη μαμά μου, που είναι 45, να μιλάει για τις δικές της εμπειρίες απέναντι στις δικές μου νιώθω φοβερό θυμό που δεν μπορώ να τον εξηγήσω. Κάθε φορά με αποστομώνει σε ό,τι και να της πω, λες και δεν ακούει και δεν σκέφτεται κάτι άλλο να πει εκτός από «η γενιά μου αυτό, η γενιά μου εκείνο». Έχω κάπως χαθεί. - Μίνα

Συζούσα τρία χρόνια με τον φίλο μου σε ένα σπίτι που πληρώναμε το ενοίκιο από κοινού και, για να λέμε την αλήθεια, εκείνος ήταν πιο δυνατός οικονομικά. Όπως καταλαβαίνεις, τύχαινε αρκετές φορές να καλύψει τα έξοδα ή ολόκληρο το ενοίκιο αφού η δική μου δουλειά είναι ημιαπασχόλησης και με λίγα λεφτά. Παρόλα αυτά την παλεύαμε και προσπαθούσα πάντα να είμαι εντάξει με τις υποχρεώσεις μου/μας. Δεν ξέρω αν φταίει η μιζέρια που πέφταμε μερικές φορές ή η συνήθεια, πάντως η σχέση τέλειωσε. Χωρίσαμε πριν από δύο εβδομάδες. Το πήραμε απόφαση και οι δύο, το σκεφτήκαμε και το συζητήσαμε ήρεμα να μείνουμε φίλοι όσο γίνεται. Αν και συνεχίζουμε αυτή τη στιγμή στο ίδιο σπίτι, εκείνος ψάχνει ήδη για μικρότερο/φτηνότερο, αλλά εγώ δεν έχω τη δυνατότητα χωρίς σταθερή δουλειά να βρω κάτι έστω και με 300 ευρώ. Σκέφτομαι να γυρίσω στους δικούς μου, άσχετα αν θα το ζήσω σαν μεγάλη ήττα, αφού μια ζωή από τότε που μετακόμισα το έλεγαν ότι θα γυρίσω σε αυτούς. Μυρτώ μου, νιώθω άσχημα αλλά είμαι αναγκασμένη να γυρίσω. Τι λες;