ΣΕ ΕΙΔΑ

Τρίτη 4/02/20 πρωί, βρέθηκα στη Νέα Φιλαδέλφεια. Το όνομά του είναι Κωνσταντίνος. Εκεί που περπατούσα στο δρόμο άρχισα να κλαίω και ξαφνικά άκουσα μια φωνή δίπλα μου να μου λέει: «Γεια σου, είσαι καλά; Ρωτάω από ανθρώπινο ενδιαφέρον». Ήταν ένα γλυκύτατο αγόρι με λαμπερά μάτια και όμορφο χαμόγελο. Γύρισα και είδα αυτόν στο μηχανάκι & απάντησα «ναι, σχετικά, απλά στεναχωρήθηκα με κάτι τόσο πολύ. Φάνηκε; Πού το κατάλαβες; Και μου λέει «το πρόσεξα». Του εξήγησα ότι ο λόγος ήταν επειδή δεν προχώρησε μια συνέντευξη σε εταιρεία με γυναικεία ρούχα.
Μου είπε «θα μείνω μαζί σου μέχρι να σταματήσεις να κλαις και θέλω να χαμογελάς & να σου φτιάξω τη διάθεση». Και του απάντησα «δεν χρειάζεται να παραμείνεις για μένα, θα μου περάσει και θα είμαι καλά». Τελικά έμεινε μαζί μου και με έκανε να χαμογελάσω και ήταν πολύ τρυφερή η κίνησή του. Επέμενε να κάτσει κι άλλο. Τελικά του είπα να μην μείνει άλλο και τον καθυστερώ από τις δουλειές του. Τον ευχαρίστησα και του είπα πως ήταν πολύ καλόκαρδη η κίνησή του.
Το μόνο που έμαθα είναι ότι δουλεύει σε ηχοσυστήματα και με ρώτησε πού μένω και απάντησα Καλλιθέα. Αν το βλέπεις το μήνυμά μου, θέλω να σε ξαναδώ. Μου έφτιαξες την ημέρα και δεν ήταν σίγουρα τυχαία η συνάντησή μας.
 

Σε είδα στις 6 Φεβρουαρίου στο Β.5 και κατέβηκα σταθμός Αμπελόκηποι. Ήσουν ξανθός, γαλανομάτης, ήμουν η κοπέλα με τη βαλίτσα πιο δίπλα σου και τα μαύρα ρούχα. Να ξέρεις, ακόμα και αδιάφορες να σου πέρασαν οι λίγες ματιές που ανταλλάξαμε, μου έφτιαξαν την αγχωτική μου μέρα... Σε ευχαριστώ πολύ πραγματικά?
 

Μου συστήθηκες στην πλατεία Συντάγματος. Ήμουν αρκετά φορτισμένη για κάτι τέτοιο αλλά δεν είπα κάτι, μιλήσαμε για λίγο και μετά και οι δύο έπρεπε να φύγουμε... Δεν ανταλλάξαμε τίποτα, θα ήθελα να τα ξαναπούμε τελικά.
 

Καθόμασταν δίπλα στην εκδήλωση, στον εξώστη. Φορούσες γυαλιά. Φορούσα φούστα και είχα πάνω τα μαλλιά. Μας σήκωναν συνέχεια για να περάσουν και κοιταζόμασταν. Βρες με!

Απόγευμα Τρίτης 5/2. Ήσουν στο μετρό, μαύρο μπλουζάκι, ασημένια αλυσίδα στο λαιμό, γυαλιά και κοντό μαλλί. Γύρω στις 6 το απόγευμα κατεβήκαμε και οι δυο στη στάση Κεραμεικός. Φόραγα δερμάτινο τζάκετ και μπακπάκ, σε κοίταξα λίγο, αλλά ντράπηκα. Ίσως το δεις.
 

Σε είδα στο cinema Αλεξάνδρα, στην προβολή Παράσιτα, Τρίτη βράδυ. Καθόσασταν στην μπροστινή σειρά. Ήσουν με ένα φίλο σου και μία φίλη σου. Θέλω να σε ξαναδώ.
 

Ήρθες το μεσημέρι όταν έφευγα, μιλώντας με μια φίλη μου σε είδα να με κοιτάς ενώ ήσουν με μια φίλη σου που σε έβγαζε φωτογραφίες, ενώ μετά έκανες διάφορα ακροβατικά. Έκατσα τελικά λίγο ακόμα κάνοντας πως τραβάω φωτογραφίες, για να σε χαζεύω λίγο ακόμα. Έκανα βλακεία που δεν ήρθα να μιλήσω και τώρα σε σκέφτομαι συνέχεια και θέλω πολύ να μάθω για σένα και να σε γνωρίσω.
 

Γεια σου, όμορφη. Σου γράφω λίγες μέρες πριν τα γενέθλιά μου, όπου και θα αλλάξω δεκαετία και καθόλου δεν με πειράζει. Το θέμα είναι ότι έχασα τους γονείς μου ένα χρόνο πριν (μποέμ τύποι, σε επαφή μόνο με την εξωπραγματικότητα, τα τελευταία 5 χρόνια στα νοσοκομεία κι όλα τα προηγούμενα με τα ψυχολογικά τους). Αλλά τους αγαπούσα. Με τα αδέρφια μου χρόνια τώρα δεν μιλάμε, ενώ κάποτε ήμασταν πολύ αγαπημένοι, είναι εξαφανισμένα κάπου στο εξωτερικό. Ούτε στο τελευταίο αντίο δεν ήρθαν. Το θέμα είναι ότι έχω ζήσει (πάμ)πολλες ιστορίες για αγρίους λόγω αυτής της οικογένειας και σταδιακά απομακρύνθηκα από φίλους, γιατί ένιωθα τουλάχιστον εξωγήινη, ντροπή κ.λπ. Ως αποτέλεσμα έχω φτιάξει έναν μαγικό μικρόκοσμο, περνάω πολύ ωραία μόνη μου, αλλά αν κάνω καινούριους αληθινούς φίλους θα είμαι τρισευτυχισμένη! Θα ήθελα να μου ευχηθείς να κάνω φίλους, που να είναι το ίδιο κουρασμένοι για εξηγήσεις και να χαιρόμαστε τη στιγμή με μια διάθεση σκανταλιάρικη μιας και «δεν είναι ποτέ αργά για να ζήσει κανείς ευτυχισμένα παιδικά χρόνια». Τα φιλιά μου, Υπέροχο Πλάσμα, So Simple

Νομίζω ότι έχω φαλλοφοβία, Μυρτώ. Έκανα έρωτα με γυναίκα χωρίς να είμαι λεσβία γιατί απλά φοβάμαι να πάω με άντρα, μου προκαλεί πανικό το μόριο. Δεν ένιωσα κάτι με γυναίκα, δεν είμαι λεσβία, μ’ αρέσουν οι άντρες. Απλά φοβάμαι να προχωρήσω στο σεξ. Είμαι 22. - Φανή

Ο C. Bukowski πίστευε ότι ο έρωτας διαρκεί 2,5 χρόνια. Εγώ, πεντανόστιμο, Μύρτιλο, που πιστεύω ότι διαρκεί μια ζωή, πόσο λάθος είμαι;

Υ.Γ.1 Δεν αναφέρομαι σε αμοιβαίο έρωτα προφανώς, αυτό ναι, είναι σενάριο ουτοπίας.

Υ.Γ.2 Γιατί τα σκατά που τόσο απλόχερα σου προσφέρει κάποιος δεν αποτελούν πειστήριο για την καρδιά να πάρει μερικές μέρες άδεια και να πάει διακοπές; Μέχρι τουλάχιστον να καταφέρει το καημένο μυαλουδάκι να μας μαζέψει από το πάτωμα του μπάνιου.