ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα σε γνωστό μαγαζί του Παγκρατίου χθες το βράδυ. Κοιταζόμασταν συνέχεια από την ώρα που μπήκα μέσα, φορούσες κόκκινα, έχεις ξανθό καρέ μαλλί, καθόσουν στη γωνία. Όταν έφυγες, μου είπες καληνύχτα. Είχα ετοιμάσει ένα χαρτάκι με το τηλέφωνό μου και δεν πρόλαβα να σ' το δώσω. Εάν είσαι κάπου εδώ και το δεις, θα χαρώ να σε βρω.

Είσαι ψηλός, με καστανά μακριά μαλλιά και μπλε μάτια. Σε πετύχαινα πολλές φορές στο προαύλιο της εταιρείας που δουλεύαμε όταν κατεβαίναμε για τσιγάρο. Σε κοιτούσα αλλά δεν είχα το θάρρος να σου μιλήσω ποτέ. Επίσης σε πετύχαινα και στα μέσα. Μετά από τόσους μήνες, ακόμα σε σκέφτομαι και θέλω να μάθω το όνομά σου και να σε γνωρίσω. Με λένε Βάσια και τις τελευταίες μέρες, πριν να φύγω από τη συγκεκριμένη δουλειά, έβαψα τα μαλλιά μου κόκκινα.

Δεν ξέρω εάν καν το δεις, θα το ήθελα όμως. Όμορφα ματιά και γλυκό χαμόγελο. Ισως να βιαζόμουν εγώ, ίσως και τελικά να μην μπορούσα να σου πω πολλά εν ώρα εργασίας σου. Σίγουρα όμως θα είχα πολλά να πω από κοντά. The North Face.

Ήρθα να σε βοηθήσω να πας τα πέδιλά σου στο αυτοκίνητο, μιλήσαμε για το υπόλοιπο της διαδρομής! Δυστυχώς όμως έφυγες και δεν κάθησες στο πάρτι! Έχω μετανιώσει που δεν ζήτησα κάτι για επικοινωνία! Ευελπιστώ να σε ξανά πετύχω κάπου! Αν τυχόν το δεις στείλε! Θα χαρώ να τα ξαναπούμε!

Εγώ Διάζωμα, εσύ Πλατεία (επίτηδες δεν λέω περισσότερα). Μαύρα μαλλιά, μικρή πλεξούδα, αμυγδαλωτά ματάκια, σφιχτό χαμογελάκι, και λίγα δευτερόλεπτα που κοιταζόμασταν. Σκέφτηκα πόσο ωραία είναι η ζωή. Λίγο άκομψο γιατί κανείς μας δεν ήταν μόνος, όμως ήταν ωραία. Είθε εις το επανιδείν.

Καθόσουν απέναντί μου στο μετρό από το Αεροδρόμιο. Ήσουν με έναν φίλο σου. Όμορφος πολύ...

Περίπου στις 2:30, στο ταμείο του Σκλαβενίτη, προπορευόσουν, είχα λίγα πράγματα, εσύ πολλά. Αλλάξαμε κάποια βλέμματα και δυο σύντομες εκφράσεις. Ήμουν έτοιμος να σου μιλήσω έξω, αλλά μπήκες σε ένα ταξί που σε περίμενε και έφυγες. Είμαι ο ψηλός με το μαύρο μακρύ μπουφάν που του έφραξες τον δρόμο με το καρότσι σου.., ΧD

Κουφονήσια, πανσέληνος Αυγούστου. Ήρθες κάτω από το μπαλκόνι μου και μου είπες τι ωραία πλάτη και τι ωραίο φεγγάρι. Μας είπαν Ρωμαίο και Ιουλιέτα. Είπαμε να συναντηθούμε αργότερα στο Σορόκκο. Δεν συναντηθήκαμε ποτέ. Ρώτησα για εσένα τη σπιτονοικοκυρά σου αλλά δεν ήθελε να μας βοηθήσει. Γιατί δεν ανταλλάξαμε τηλέφωνα; Ήσουν μια από τις ομορφότερες στιγμές μου.....

Ήσουν στο λευκό σου αμάξι, στο φανάρι της Αλεξάνδρας (κάθοδος) στη διασταύρωση με Μουστοξύδη, εγώ πεζός με μαύρο δερμάτινο (βασικά όλα μαύρα) διέσχιζα τη διάβαση μέσα στο ψοφόκρυο, περίπου στις 9 παρά το πρωί, στη δουλειά σου πήγαινες; Βλέμματα διασταυρώθηκαν, κόλλησαν, παρόλο που σε κοιτούσα από τα γυαλιά ηλίου. Συνέχισες την πορεία σου, πού πήγες; Ένα γκρι πουλόβερ φορούσες και είχες μακριά κατσαρά μαλλιά, είμαι σχεδόν βέβαιος πως ήσουν αγουροξυπνημένη.

Well the picture is changing Now you're part of a crowd They're laughing at something And the music's loud A girl comes towards you You once used to know You reach out your hand But you're all alone, in these Time passages I know you're in there, you're just out of sight Time passages Buy me a ticket on the last train home tonight