ΣΕ ΕΙΔΑ

Τρίτη βράδυ, 6:30-7:30, από σταθμό Ομόνοια, πράσινη γραμμή, έως και το ΚΑΤ, όπου κατέβηκες, καθόμουν κοντά και σε κοίταζα, νομίζω με κατάλαβες, μια δυο φορές συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, αλλά σάστιζα και γυρνούσα αμέσως το βλέμμα αλλού. Είχες μαύρο μαλί, φορούσες μπλε κοτλέ(;) παντελόνι, μαύρο chelsea μποτάκι, είχες τσάντα ώμου τύπου για λάπτοπ, και χρυσό signet ring. Καθόμουν απέναντι από τον εκνευριστικό που χτυπούσε κομπολόι, φορούσα μακρύ μαύρο παλτό, κότσο, και φυτουκλέ γυαλιά με μεταλλικό σκελετό. Μου άρεσες πολύ.

Είδα μέσα στη βουή την παλιά μου αγάπη / τόσες θύελλες εκεί / τόσες πυρκαγιές / Πώς να κλείσει η πληγή / πώς να βγει το αγκάθι / γιατί βρήκαμε γιατί / τόσες αφορμές / Θα ’μαι πάντα εδώ να φυλάω αυτά που πέταξες / δεν σε συγχωρώ για όλες τις φωτιές που ξέχασες / Θα ‘μαι πάντα εδώ όσα χρόνια κι αν περάσανε / δεν μας συγχωρώ / από φόβο χάσαμε...

Τρώγαμε σουβλάκια στον Κώστα, στην οδό Φιλελλήνων. Εσύ μελαχρινή με μαύρο μπουφάν και τζιν παντελόνι κι εγώ μπεζ αμάνικο και τζιν. Κάποια στιγμή αστειεύτηκα με την υπάλληλο του καταστήματος σχετικά με τα μπιφτέκια τους, γύρισα σε κοίταξα κι εσύ γέλασες. Λάθος μου που δεν σου μίλησα. Θέλω να σε ξαναδώ!

Καθόσουν στο τρένο, με ακουστικά. Φαρδύ, χαλαρό παντελόνι άσπρο. Καφέ μπουφάν, μαύρα παπούτσια. Καστανόξανθος. Με στυλ. Αποβιβάστηκες νομίζω Ν. Ιωνία. Όμορφος, αεράτος, σέξι. Θέλω να σε γνωρίσω.

Ήμασταν τόσο κοντά... Αισθάνθηκα αμήχανα να σε κοιτάξω μέσα στα μάτια, να σου μιλήσω... Κι από όταν σε έχασα στο πλήθος, μετανιώνω που δεν το έκανα.

Ήμουν με τις φίλες μου κι ήσουν με τους φίλους σου. Καθόσασταν κάτω, πλάτη στη βιτρίνα, τέρμα γωνία. Καθίσαμε στο πατάρι πάνω γιατί δεν είχε χώρο κάτω. Οι ματιές μας συναντήθηκαν πολλές φορές και όταν φεύγαμε ανταλλάξαμε χαμόγελα. Δεν ήθελα να φύγω, αλλά δεν γινόταν διαφορετικά.

Εσένα, με την μπορντώ μπλούζα και το έντονο βλέμμα, απο χθες το μεσημέρι σε σκέφτομαι... Αυτός από το απέναντι τραπέζι.

Ήσουν με άλλους μασκαράδες σε μία γωνία στη Χαμοστέρνας, ήσουν ντυμένος μπίρα. Σου χαμογέλασα και με χαιρέτησες... Κρίμα που δεν σταμάτησα...

Σε είδα στο Blind Butler στην Καλλιθέα. Μαύρο παντελόνι και ροζ μπλούζα. Είχες ξανθά μαλλιά και καθόσουν με τις φίλες σου.

Σε βλέπω κάθε εβδομάδα στο Αρένα. Δεν ξέρω αν πρέπει να σου μιλήσω. Είσαι απλά πόθος, Γιάννη. Ο τρόπος που κοιτάς, που χαμογελάς.