ΣΕ ΕΙΔΑ

Δούλευες στο πλοίο στο μπαρ. Κοιταχτήκαμε αρκετές φορές αλλά δεν σου συστήθηκα! Μου άρεσες από χτες το βράδυ που σε είδα πρώτη φορά στις κυλιόμενες και θέλω να σε βρω :)

Σε έχω φανταστεί πολλές φορές... Τα χρώματά σου, τον τρόπο με τον οποίο μιλάς, το πόσο ώριμη, δυναμική και αισιόδοξη είσαι πάντα, το βλέμμα σου που πάντα με νικά... Βλέπεις σε ξέρω, απλά δεν σε έχω δει ακόμα πουθενά. Ανυπομονώ για τις αρμένικες βίζιτες που θα κάνουμε βραδιά στο κέντρο, πίνοντας και μιλώντας για ώρες για ό,τι μαλακία μας έρχεται. Δεν βιάζομαι να σε βρω, γιατί ξέρω ότι όλα θα γίνουν τη σωστή στιγμή - και για αυτό προτιμώ να μείνω μόνος και να μην αρκεστώ σε κάτι μέτριο. PS: Αν είσαι γύρω στα 30, προσέχεις τον εαυτό σου, και ένιωσες μια κάποια ταύτιση, στείλε!

Σε ψάχνω μέσα από πρόσωπα, από σχέσεις και δεν σε βλέπω πουθενά! Μήπως βρισκόμαστε σε λάθος βαγόνια ή δεν ήρθε η στιγμή να γνωριστούμε; Πέτρος

Θα ήθελα να συμβουλεύσω όσους πραγματικά επιθυμούν κάτι ή κάποιον πολύ να μην τα παρατάνε. Τότε είχα ανεβάσει κάτι για κάποιον, που θα κάνω επικόλληση στο τέλος αυτού του μηνύματος, και τελικά τον γνώρισα (είμαστε μαζί 7 μήνες) ακριβώς επειδή δεν σταμάτησα να ψάχνω. Μην περιμένετε να έρθουν όλα από μόνα τους, κάντε ό,τι μπορείτε και αν το θέλετε πραγματικά όλα γίνονται. Καλή συνέχεια σε όλους και εύχομαι να γνωρίζετε ανθρώπους που σας αξίζουν!!! Το τότε μήνυμα, για όσους ενδιαφέρονται, ήταν το εξής εδώ: «Πού είσαι; Σε είδα σε λεωφορείο του ΚΤΕΛ. Κοιτούσες, το παρατήρησα, ξεκίνησα να κοιτάω και εγώ. Έγινε μια μέρα, έγινε δύο... Κάποια στιγμή το δαιμόνιο μυαλό μου σκέφτηκε ότι θα ήταν ωραίο να έκανε κάποιος από τους δύο μια επόμενη κίνηση. Έτσι κάθησα στις θέσεις που προτιμάς και λίγο πριν ανέβεις στο λεωφορείο κάθησα στη μέσα θέση για να κάτσεις δίπλα μου μπας και μιλήσουμε. Και εσύ πέρασες και κάθησες ακριβώς από πίσω. Ποιος είσαι, καλέ; Γιατί δεν έρχεσαι κάθε μέρα; Μήπως είσαι πελούσιος και δουλεύεις μια φορά την εβδομάδα; Γιατί με απέφυγες; Αφού σε είδα να με κοιτάς και να με ψάχνεις πολλές φορές... Κατεβαίνεις σε μια στάση στο Σκαραμαγκά (εμποροπλοιάρχων νομίζω). Βρες με πριν σε βρω! (Εκτός αν είσαι παντρεμένος με παιδιά ή ακόμα και σε σχέση. Σε αυτή την περίπτωση μη με βρεις)»

Τετάρτη 1 Μαΐου στην πλατεία Μητροπόλεως, Αθήνα. Φορούσες μαύρα εφαρμοστά. Κοντοστάθηκες και κοιτούσες το κινητό. Ίσως περίμενες να κάνω το πρώτο βήμα αλλά δεν ήμουν μόνος. Αν το δεις, γυμνασμένε μου άγγελε, στείλε μου.

Στο εδώ είναι το παντού και στο καθετί τα πάντα. Είμαι ήσυχη και κίνδυνο δεν έχω. Γιατί τον πόνο και τη χαρά αρχίζω να τη δέχομαι με την ίδια ευγνωμοσύνη, το μικρό και το μεγάλο με την ίδια έκπληξη κι όλα τα πλάσματα ν' αποδέχομαι με τον ίδιο σεβασμό, ακόμα κι εμένα. Το τίποτα και το όλα αρχίζω να κοιτώ σαν όψεις του ίδιου νομίσματος που δίχως τη μιαν όψη είναι κίβδηλο. Έρχεται η ώρα που θα λυτρωθώ από σένα! Και θα λυτρωθώ από σένα αγαπώντας σε περισσότερο, με της αγάπης το άμετρο μέτρο που είναι η περίσσια.

Πέρασες μπροστά από ξενοδοχείο στις 03/05, 11:30 περίπου, με μαύρο μακρύ φόρεμα και άσπρο ζακετάκι από πάνω, και σήμερα 4/5 νωρίτερα. Και τις δύο φορές ανέμισες τα μαλλιά σου και γύρισες από την άλλη. Έχω δύο ερωτήσεις, πρώτον πώς καταφέρνεις και γυρνάς σχεδόν 360 μοίρες το κεφάλι 😅 και δεύτερον τον αριθμό σου 😎

Θέλω να σε ξαναδώ.

Ανταλλάξαμε πολλά βλέμματα και σε παρατηρούσα που το προσπαθούσες, τόσο μακριά που καθόμασταν. Ξανθιά και πανέμορφη! Ήρθα και γνώρισα τον τεράστιο σκύλο της φίλης σου, τον Γολιάθ. Δεν ζήτησα ονόμα και insta, και ίσως θα έπρεπε... Αν το δεις, στείλε!

Σε βλέπω συχνά στον ηλεκτρικό με το ποδήλατό σου. Μ' αρέσεις, και κάθε φορά διστάζω να σου μιλήσω. Ελπίζω να σε δω μετά το Πάσχα.