ΣΕ ΕΙΔΑ

Κοντό, σγουρό, μαύρο μαλλί. Σχεδόν κάθε πρωί, γύρω στις 8:30 παίρνουμε μαζί καφέ, «φρέντο εσπρέσσο μέτριο με καστανή ζάχαρη». Σε κοιτάζω και μου φτιάχνεις τη μέρα. Κάποιες φορές παίρνω το θάρρος και σου λέω «καλημέρα», αλλά δειλιάζω να σου μιλήσω περισσότερο. Ας μάθαινα τουλάχιστον το όνομά σου.

Ήσουν με τον αδερφό σου και τη μαμά σου, στο σούπερ μάρκετ στο Χαλκί Νάξου, στον πάγκο με τα κρέατα. Χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον αλλά δεν προλάβαμε να πούμε κάτι. Επικοινώνησε μαζί μου ή έστω στείλε μήνυμα :)

Στεκόσουν στη στάση του λεωφορείου και σου πρότεινα να σε πάω εγώ... Δίστασες; Γιατί, όμορφη γεματούλα;

Χλόη, θέλω να σε ξαναδώ! Ο Κώστας με το ποδήλατο.

Επιβιβάστηκες Πάτρα, κατέβηκες Ισθμό. Πρώτη σειρά. Ξανθός. Με σκουλαρίκια. Θεός! Δεν βγαίνεις από τη σκέψη μου. Στείλε…

Η επιλογή των ατόμων που θα έχουμε δίπλα μας είναι δικαίωμά μας. Όμως η ευγένεια και οι σωστοί τρόποι που δεν προσβάλλουν και δε μειώνουν ανθρώπους που έχουν τις καλύτερες προθέσεις και συναισθήματα απέναντί μας, είναι υποχρέωσή μας. Νομίζω πως καταλαβαίνεις πολύ καλά... Σου εύχομαι να αποκτήσεις ενσυναίσθηση και να κρίνεις σωστότερα τον εαυτό σου αλλά και τους άλλους και ίσως αυτό σε βοηθήσει να βλέπεις πιο καθαρά.

Οι ματάρες σου μου έμειναν αξέχαστες. Είδα πως με κοιτούσες, αλλά δεν προχώρησε. Σε ψάχνω σε όλες τις εφαρμογές. Κατέβηκες Τήνο κι εγώ συνέχισα για Ραφήνα.

Kάναμε δίπλα διπλα γυμνισμό στην παραλία Χαμολιά. Είμαι το γυμνασμένο παιδί... Στείλε μου, κυρία.

Δεν ξέρω τίποτα για εσένα, δεν μπόρεσα να σου μιλήσω, ήσουν με άσχετη παρέα. Νομίζω κατάλαβες πώς κόλλησα με το που σε είδα έξω στο κατάστρωμα. Είσαι ξανθούλα με πολύ όμορφο πρόσωπο, αδυνατούλα αρκετά. Φορούσες τζιν παντελόνι με σανδαλάκια. Έλιωσα όταν σε είδα αλλά με έφαγε η διακριτικότητα. Έχεις ένα στυλ που λατρεύω. Θέλω τόσο να σε γνωρίσω. Με λένε Χάρη. Αν κάτι κατάλαβες, στείλε μου ένα μήνυμα please. Θέλω πολύ να σε γνωρίσω. Νομίζω ταξιδεύεις πρώτη θέση, στο σημείο που βγαίνει στο κατάστρωμα. Έρωτας με την πρώτη ματιά από πλευράς μου...

Σάββατο 22 Ιουνίου, περίπου στις 6:00 το απόγευμα, Kinono, Κουκάκι. Καθόμασταν, η φίλη μου και εγώ, σε ένα τραπεζάκι μέσα στο καφέ. Κάποια στιγμή ήρθες και κάθησες στην μπάρα διαγώνιά μας. Oκ, από τότε δεν μπόρεσα να ξεκολλήσω το βλέμμα μου από εσένα. Η φίλη μου διέκρινε ότι υπήρχε μια αμοιβαιότητα στη φάση με τα βλέμματά μας. Ήμουν έτοιμη να σου δώσω τον αριθμό μου όταν ήρθα στην μπάρα να πληρώσω, αλλά δυστυχώς δείλιασα. Είχες τζίντζερ μαλλιά και ένα καθηλωτικά εκφραστικό βλέμμα. Φάνηκε ότι γνώριζες το προσωπικό, καθώς μιλούσες μαζί του. Εγώ ήμουν η καστανή με το μαύρο κροπ τοπ που στη «ζάλη» της «πότισε» καφέ το τραπέζι:). Μακάρι να υπάρξει εδώ μια δεύτερη ευκαιρία.