ΣΕ ΕΙΔΑ

Είσαι πανέμορφος, ψηλός, μελαχρινός. Μπήκες στο Κτηματολόγιο Καλλιθέας να κάνεις ερώτηση. Έμεινες όρθιος στη μέση της αίθουσας. Μπλε πουκάμισο νομίζω και καφέ παπούτσια φορούσες. Έκανα και γω τις ερωτήσεις μου, αλλά φεύγοντας συνειδητοποίησα ότι δεν συγκράτησα τις απαντήσεις των υπαλλήλων, μιας και σε χάζευα. Θέλω να σε γνωρίσω.

Να χαμογελάς, σου πάει... Δύο φορές έχω έρθει, και ήσουν με τα μούτρα κάτω. Ναι, ναι, εσένα λέω στη reception της ACS στο Μαρούσι, με τις φακίδες και το όμορφο χαμόγελο. Χαμογέλα όπως στα γενέθλιά σου. Παρόλο που γκρίνιαζες...

Το πρόλαβες ίσα ίσα από τον σταθμό της Νέας Ιωνίας. Πανέμορφη και στυλάτη. Κατέβηκες νωρίτερα. Αφενός ήμουν με συγγενικό πρόσωπο. Αφετέρου, αν κατέβαινα μαζί σου τέτοια ώρα, το πιθανότερο είναι πως θα σε τρόμαζα και δεν το ήθελα με τίποτα...

Ανταλλάξαμε ματιές στην οδό Τριπόλεως. Ήσουν μόνη και μάλλον επέστρεψες από δουλειά γύρω στης 9 μμ. Εγώ έβγαζα βόλτα το σκυλί μου. Μετάνιωσα που δεν σου μίλησα. Αν δεις, επικοινώνησε.

Ψάχναμε να βρούμε κυλικείο στον 3ο όροφο των δικαστηρίων. Φορούσες καφέ παντελόνι και καφέ μπλουζάκι που αποκάλυπτε έναν εξαίσιο λαιμό. Βγήκες πρώτη από το κτίριο, έκανες λίγα μέτρα και γύρισες να με ρωτήσεις που έχει ταξί. Είπα ο βλαξ λίγο πιο πέρα. Λάθος μου! Θα ήθελα να πω άλλα. Ήμουν όμως με κόσμο. Μικρές οι πιθανότητες: 0.314%

Σε είδα σήμερα στο μετρό προς αεροδρόμιο. Μου φάνηκες πολύ όμορφος. Είμαι αυτή που κάθισε δίπλα σου και σχολίασε τη μεγάλη σου τσάντα. Μου είπες ότι θα ταξίδευες για Μόναχο. Έπρεπε να είχα συνεχίσει την κουβέντα! Αν το δεις, μίλα μου γιατί μπορεί να ήσουν ο έρωτας της ζωής μου 🙂

Σε είδα χτες 7/7/2024 στο Μ.ΙΣ.Π.Α. όπως έμπαινες. Ήρθες μάλλον με τους γονείς σου (μάλλον, ένας ψηλός κύριος και μια νεανική κυρία με σορτσάκι). Είσαι ξανθιά με ίσια καλοχτενισμένα μαλλιά, όμορφη, αγγελικό πρόσωπο με γαλανά μάτια, όμορφο σώμα. Καθόμουν πίσω σου, με είχες πλάτη όλο το βράδυ. Παραγγείλατε κάποια πορτοκαλί κοκτέιλ. Σε κοιτούσα συνέχεια μήπως γυρίσεις. Κάποια στιγμή συναντηθήκαμε έξω από τις τουαλέτες και είπαμε συγγνώμη ο ένας στον άλλο που μπλοκάραμε τη δίοδο μεταξύ μας. Χαμογέλασες, ήσουν πολύ ευγενική. Φορούσα μπλε ελεκτρίκ μπλουζάκι και εκρού παντελόνι, εσύ ένα απλό μαύρο φόρεμα με σκίσιμο. Είχες πορτοκαλί νύχια αν θυμάμαι καλά. Μετάνιωσα που δε σου έκανα κάποιο κοπλιμέντο, κόμπλαρα... Θα έρχομαι κάθε Σαββατοκύριακο μήπως ξανάρθεις...

Μιλούσαμε και γελούσαμε στην ουρά για το κέρασμα, για την μυρωδιά του ρυζιού και της πάπιας και για τα τόσα κουπόνια που κρατούσα. Αν το δεις, ίσως χορέψουμε μαζί μια μέρα έναν μπάλο ή ένα αργεντίνικο ταγκό.

Καθόμασταν σε διπλανά τραπέζια στο Au Grand Zinc το μεσημέρι του Σαββάτου. Έτσι όπως με κοιτούσες, περίμενα να μου πεις κάτι, να μιλήσουμε. Μετάνιωσα που δεν σου μίλησα εγώ. Αν πηγαίνεις συχνά, μπορεί να τύχει να ξαναβρεθούμε κάποιο απόγευμα καθημερινής ή μεσημέρι Σαββάτου.

Σε είδα στη συναυλία των Χατ Τρικ την Κυριακή. Ήσουν λίγο λιγότερο ωραίος από το Άλεξ, το crush κάθε γυναίκας-Χατ Τρικ-fan που σέβεται τον εαυτό της. Κατάφερες να μου τραβήξεις την προσοχή μέσα στον χαμό, αλλά φαίνεται ότι εγώ δεν κατάφερα να τραβήξω τη δική σου γιατί βγαίνοντας πέρασα δίπλα σου και ούτε που με κοίταξες. Είμαι το κορίτσι με τη μαύρη σαλοπέτα. Σε περίπτωση που μια στις χίλιες το διαβάσεις αυτό, εσύ φορούσες γκρι μπλούζα, κάπνιζες στριφτά ασταμάτητα, δεν πολυχόρευες εκτός από τη στιγμή που άρχισες να ουρλιάζεις «το κράτος θέλει το κακό μου».