ΣΕ ΕΙΔΑ

Και περίμενα ότι θα σε είχα δει ως τώρα, αλλά μπα, εν οίδα ότι δε σε είδα. Οι τελευταίοι της γενιάς Χ, όμως, δεν τα παρατάνε, κάνουν μπουμέρικα λογοπαίγνια με το είδα, χορεύουν 90s ξένες επιτυχίες, αποχαιρέτησαν τον Θανάση κι όμως, είναι ακόμα εδώ κι αυτό το καλοκαίρι και τέτοια πανηγυρικά. Οκ όσοι ζούμε ακόμα, δηλαδή.

Εσύ και η φίλη σου μας πήρατε τη θέση στο κάγκελο δεξιά της σκηνής, φορούσες μπλε μακρύ φόρεμα και μου είπες μόνο ότι ήταν η πρώτη σου στον Θανάση. Είμαι ο ψηλός που μιλήσαμε στο τέλος. Έχω φάει τα social να σε βρω

Το dating στο 2024 είναι εκπληκτικά ανιαρό και superficial - και ακόμα περισσότερο αν κάποιος έχει standards. Αν έχεις κι εσύ απαιτήσεις που δεν καλύπτονται εύκολα, και η μετριότητα σε έχει κουράσει, you're in luck: είμαι ελεύθερος 😎

Μπήκα στο τυπογραφείο και καθόσουν στο τραπέζι στα δεξιά. Σε κοίταξα και "έμεινα" από την ομορφιά σου. Ψηλή, με υπέροχα χαρακτηριστικά στο πρόσωπο, μελί - πράσινα μάτια. Σε κοίταζα αρκετή ώρα και με κοίταζες κι εσύ! Δεν μπορούσα να μιλήσω πραγματικά από την ομορφιά σου... Δεν σε ρώτησα ούτε καν το όνομά σου!!!! ΣΕ ΨΑΧΝΩ!

Καθόμουν με ένα φίλο και μια φίλη στην πλατεία Συντάγματος. Την ώρα που τραγουδούσε η Ζουγανέλη, κοιταχτήκαμε πολλές φορές. Είσαι πολύ ψηλός, φορούσες γκρι μπλούζα και χακί βερμούδα. Φορούσα μακρύ πράσινο φόρεμα και είχα τα μαλλιά μου κοτσιδάκια. Έφυγα για λίγο και μέχρι να γυρίσω είχες φύγει. Σκόπευα να σου μιλήσω. ΣΕ ΠΑΡΑΚΑΛΩ ΔΕΣ ΤΟ.

Δουλεύεις στην τράπεζα Πειραιώς στην Κηφισιά, έχεις από τα ωραιότερα, καθηλωτικά βλέμματα. Πραγματικά υπέροχη... Θα ήθελα να το ξαναδώ!

Νοσηλεύομαι σε γνωστό νοσοκομείο. Σε είδα όταν με εξέτασες. Στην αρχή δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μου συνέβαινε αυτό. Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου και προσποιούμουν όταν το έκανα. Τα μάτια σου είναι πανέμορφα και έχεις πολύ ωραία φωνή. Όταν περπατάς, κοιτάς λοξά και χαμογελάς απαλά, κάτι το οποίο με σκλαβώνει. Να ξέρεις δεν θέλω να σε φέρω σε δύσκολη θέση και δεν θα το κάνω. Απλά είσαι ένα φως στην αλλαγή της ζωής μου. Σου στέλνω μόνο ένα φιλί από εδώ!!!

Σάββατο απόγευμα, πήραμε το μετρό από Δουκίσσης Πλακεντίας. Εσύ με μαύρη μπλούζα, τζιν παντελόνι και κίτρινη χειρουργική μάσκα. Καθόμασταν αντικριστά, κοιταζόμασταν αλλά δεν μιλήσαμε. Κατεβήκαμε και οι δυο Σύνταγμα. Εσύ πήγες προς Ανθούπολη κι εγώ προς Ελληνικό. Πόσο το μετάνιωσα που δεν σου μίλησα... Θα ήθελα πολύ να σε ξαναδώ!

Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Σάββατο 15-6-2024. Μελαχρινός, με μούσια, στα μαύρα και με μπορντό Vans. Ήμασταν δίπλα, προσπαθούσες να προστατευτείς από τα τρελά χοροπηδητά των φίλων σου, μας έλουσαν με τις μπύρες, μιλήσαμε αλλά όχι αρκετά. Κακώς, ίσως να τα καταφέρουμε από δω.

Μεσημέρι, ήσουν εφημερία, με εξέτασες, μου άρεσε το βλέμμα σου, θα ήθελα να σε ξαναδώ και χωρίς τη μάσκα.