ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα τον Δεκαπενταύγουστο στο πλοίο από Αίγινα για Πειραιά (δρομολόγιο 19:30). Καθόμασταν στο πάνω κατάστρωμα και ήσουν με άλλα δύο άτομα παρέα. Κοιταζόμασταν και κάναμε την ίδια διαδρομή με τα πόδια μέχρι τον ΗΣΑΠ του Πειραιά. Αφού φτάσαμε στην αποβάθρα, δεν σε ξαναείδα.

Σε ρώτησα πού έκανες το τατουάζ σου... Με ρώτησες αν είμαι από εκεί... Μετά σε έχασα, στείλε αν το δεις.

Σε είδα στο Στυλ, στου Ψυρρή. Ήσουν ντυμένη στα άσπρα. Σε κοίταξα πολλές φορές, νομίζω πως με κοίταξες κι εσύ - πιο λίγο η αλήθεια είναι. Ήθελα να σου μιλήσω αλλά - φυσικά- κώλωσα. Πίστευα πως περίμενες κάποιον, ο οποίος όμως δεν ήρθε ποτέ. Κάποια στιγμή έφυγες χωρίς να ρίξεις ούτε μια ματιά πίσω σου. Αν με πρόσεξες κι εσύ, αν θέλεις και αν γίνει το θαύμα και διαβάσεις αυτό εδώ, στείλε μήνυμα.

Χαιρέτησες το σκυλάκι της κυρίας στο πλαϊνό κατάστρωμα και σου έπεσε το νερό. Ήμασταν στο κατάστρωμα και κατάστρωνα το σχέδιό μου για να σε προσεγγίσω. Άργησα από ό,τι φαίνεται γιατί κατέβηκες στη Σέριφο...

Σήμερα το μεσημέρι κατά τις 2. Πέρασες έξω από το Casa Cook Hotel στη Σάμο. Κοιταχτήκαμε την ώρα που περνούσα τον δρόμο. Έχεις υπέροχο βλέμμα. Και καντοστάθηκες! Συνέχιζες να κοιτάς από τον καθρέφτη σου και μετά γύρισες κεφάλι!

Είσαι όμορφος και γυμνασμένος. Σάββατο λίγο πριν κλείσει το μαγαζί, ψώνιζες και ζήτησες από έναν υπάλληλο να σου δείξει κάτι στο σταντ με τα προφυλακτικά. Σε χάζευα. Και χάζεψα! Στείλε αν το δεις.

Περίμενες στην ουρά για να μπεις. Ήμουν μετά από εσένα και σου είπα ότι με τα μαύρα γυαλιά θα ήταν δύσκολο. Φορούσες μαύρα ρούχα και είχες χτυπημένα δυο ωραία tattoos σε μία υπέροχη πλάτη. Στην τράπεζα μέσα σε έχασα και δεν πρόλαβα να σου μιλήσω. Αν το δεις, στείλε.

Άγνωστα τα θέλω όλα, μόνο άγνωστα, που να μπορέσω ίσως κάποτε να τ’ ανακαλύψω, άγνωστη γη με μάτι καθαρό. Μόνο αν τα γνωστά γίνουν άγνωστα έχω ελπίδα να ξαναγεννηθώ. Δεν υπάρχουν χαρακτηρισμοί, δεν υπάρχουν ερμηνείες, ούτε κανόνες, ούτε κατηγορίες, ούτε ορισμοί. Το καθετί είναι μοναδικό, εξαίσια μοναδικό και μόνο. Πρέπει να καταφέρω τη γενναιότητα να στέκομαι στο κενό. Να το παραδεχτώ πως, έτσι κι αλλιώς, κάθε στιγμή στην άκρη μιας αβύσσου στέκω. Με τα ψέματα παρηγορούμε τον ίλιγγο βέβαια, όμως βυθιζόμαστε σε ύπνο όλο και βαθύτερα. Ο πανικός της ανάγκης σου, καλή μου, μ’ έσπρωχνε σε ψέματα και βυθιζόμουνα κι εγώ όλο και βαθύτερα.

Έλα να ανταλλάξουμε κορμί και μοναξιά. Να σου δώσω απόγνωση, να μην είσαι ζώο, να μου δώσεις δύναμη, να μην είμαι ράκος. Να σου δώσω συντριβή, να μην είσαι μούτρο, να μου δώσεις χόβολη, να μην ξεπαγιάσω. Κι ύστερα να πέσω με κατάνυξη στα πόδια σου, για να μάθεις πια να μην κλωτσάς.

Ταξιδεύαμε μαζί στο αεροπλάνο από Αθήνα προς Doha 14/12/23. Καθόσουν στη διπλανή θέση. Ο τελικός σου προορισμός ήταν Τόκιο, είσαι ναυτικός και θα πήγαινες για τρεις μήνες. Έχουμε ίδια ηλικία, 27 χρόνων, και είσαι από Αθήνα Πειραιά, θα ήθελα πολύ να τα ξαναπούμε.