ΣΕ ΕΙΔΑ

Καλησπέρα, αναζητώ εσένα που περιμένεις και αναμένεις το αναπάντεχο, που θα σε βγάλει από την ασφαλή ζώνη της καθημερινότητάς σου. Που θα γνωριστούμε σταδιακά και θα ανακαλύψουμε ο ένας τον άλλον και θα πούμε τα πιο βαθιά μυστικά μας. Εσένα που θες να ερωτευτείς την ψυχή, την προσωπικότητά μου, και σταδιακά όλα τα υπόλοιπα. Αναμένω και ανυπομονώ.

Ήμουν με δύο φίλες μου στη Μπόχαλη κοντά στο Λατα και σας ζητήσαμε να μας βγάλετε φωτογραφία αργά το βραδυ στις 12 Αυγούστου. Ήσουν με έναν φίλο σου. Θα φεύγατε την επόμενη μέρα. Είμαι η κοπέλα με το κόκκινο μπλουζάκι...

Ήμουν με δύο φίλους μου, εμφανίστηκες με την παρέα σου... Και καθώς έμπαινες, μαγνητίστηκα από την ομορφιά και την αύρα σου! Καθίσατε διαγώνια από το δικό μας τραπέζι/πάσο και η παρέα σου αποτελούνταν από τη φίλη σου και δύο παιδιά που αργότερα καταλάβαμε ότι ήταν αμφιφυλόφιλοι... Μετά από λίγο έφυγαν. Έμεινες με τη φίλη σου και συζητούσατε, και έτσι δεν μπόρεσα να έρθω να μιλήσω γιατί δεν ήθελα να διακόψω την κουβέντα σας που, από όσο μπορούσα να διακρίνω, ήταν σοβαρή. Θα ήθελα να σε ξαναδώ και να σε γνωρίσω, γιατί από το βλέμμα σου διέκρινα ένα απίστευτα ενδιαφέρον άτομο!

Ήσουν με την οικογένειά σου ντυμένος με ένα πορτοκαλοκόκκινο ριγέ πουκάμισο με άσπρο παντελόνι στο Αθηναϊκόν στο Ψυχικό τον Δεκαπενταύγουστο μεσημέρι. Ήσουν καστανόξανθος, χωρίς γένια. Έπεσαν κάποια βλέμματα, αλλά προφανώς δεν μπορούσαμε να γνωριστούμε. Ίσως γιόρταζες γιατί είδα μια τούρτα στο τραπέζι. Είμαι η κοπέλα με το πορτοκαλί μαλλί σε κότσο που φορούσα ένα φόρεμα λευκό με print. Θα ήθελα πολύ να σε βρω, γιατί μου άρεσε το χαμόγελό σου και φαίνεσαι θετικός άνθρωπος.

Έχει σημασία τελικά; Πού, πότε, με ποιον ήσουν, με ποιον ήμουν, τι φόραγα, τι έπινες, πότε έφυγες, πότε ήρθα; Αν για εσένα η απάντηση είναι όχι, γράψε να τα πούμε, τελικά είναι πιο υγιές το άγνωστο.

Αυτή η σελίδα είναι γεμάτη από άτομα που κρίνοντας κάποιον/α επιφανειακά από την εξωτερική εμφάνιση ή τα ρούχα που φόραγε στην ουσία δηλώνουν ότι ήταν πολύ δειλοί/ες για να του/της μιλήσουν. Γιατί πιστεύετε ότι η τύχη θα ανταμείψει τη δειλία και την επιφανειακότητά σας;

Σε είδα τον Δεκαπενταύγουστο στο πλοίο από Αίγινα για Πειραιά (δρομολόγιο 19:30). Καθόμασταν στο πάνω κατάστρωμα και ήσουν με άλλα δύο άτομα παρέα. Κοιταζόμασταν και κάναμε την ίδια διαδρομή με τα πόδια μέχρι τον ΗΣΑΠ του Πειραιά. Αφού φτάσαμε στην αποβάθρα, δεν σε ξαναείδα.

Σε ρώτησα πού έκανες το τατουάζ σου... Με ρώτησες αν είμαι από εκεί... Μετά σε έχασα, στείλε αν το δεις.

Σε είδα στο Στυλ, στου Ψυρρή. Ήσουν ντυμένη στα άσπρα. Σε κοίταξα πολλές φορές, νομίζω πως με κοίταξες κι εσύ - πιο λίγο η αλήθεια είναι. Ήθελα να σου μιλήσω αλλά - φυσικά- κώλωσα. Πίστευα πως περίμενες κάποιον, ο οποίος όμως δεν ήρθε ποτέ. Κάποια στιγμή έφυγες χωρίς να ρίξεις ούτε μια ματιά πίσω σου. Αν με πρόσεξες κι εσύ, αν θέλεις και αν γίνει το θαύμα και διαβάσεις αυτό εδώ, στείλε μήνυμα.

Χαιρέτησες το σκυλάκι της κυρίας στο πλαϊνό κατάστρωμα και σου έπεσε το νερό. Ήμασταν στο κατάστρωμα και κατάστρωνα το σχέδιό μου για να σε προσεγγίσω. Άργησα από ό,τι φαίνεται γιατί κατέβηκες στη Σέριφο...