ΣΕ ΕΙΔΑ

Ήμασταν Παρασκευή βράδυ κατά τις 21:00 στο τραμ από Βούλα προς Αγία Τριάδα. Καθόσουν στο πρώτο κάθισμα και ρώτησες αν το τραμ πάει στο Δημοτικό Θέατρο Πειραιά. Σου απάντησα, αλλά δυστυχώς κατέβηκα μετά από 1 λεπτό στο Φάληρο. Είσαι μια πολύ γλυκιά κοπέλα, ευγενική και με όμορφο χαμόγελο. Θα ήθελα να σε ξαναδώ, ελπίζω να μπεις εδώ και να δεις το μήνυμα...

Υou know... killer!

Μπορεί να κράτησε και 10-15 λεπτά το eye contact. Μέχρι να πάρω απόφαση να σου μιλήσω είχες φύγει. Φορούσα μπλε μπλούζα, και εσύ μαύρα ρούχα και έντονο κόκκινο κραγιόν.

Εσύ όμορφη, φυσική και ίσως λίγο σκεπτική, εγώ καθόμουν έξω από τα επείγοντα, σε ρώτησα αν ενοχλώ; Μου λες «δε σε είδα καν»... Σε ευχαριστώ για το χαμόγελο! Είχε κόσμο γύρω και δεν ήθελα να φανώ ενοχλητικός. Αν θες γράψε να σε βρω να τα πούμε!

Looking from a window above* It's like a story of love* Can you hear me?* Came back only yesterday* I'm moving farther away* Want you near me* All I needed was the love you gave* All I needed for another day* And all I ever knew* Only you

Σας είχε μπλοκάρει το Smart σταθμευμένο και δεν μπορούσατε να το βάλετε μπροστά. Προσφέρθηκα να βοηθήσω, αλλά μάταια! Έπρεπε να σου είχα δώσει το τηλέφωνό μου. Ο ψηλός με το Golf απέναντι!

Επιβιβάστηκα στο τρόλεϊ 3 γύρω στις 17:30. Κοιταζόμαστε, αλλά ήσουν με τη μητέρα σου που κρατούσε ένα κουτάκι από το Fresh. Στεκόμουν όρθιος μπροστά σας με μαύρο μπουφάν και σκουφί. Δεν κατάλαβα πώς, αλλά είχε πολύ κόσμο και όταν κατεβήκαμε Πανεπιστήμιο σε έχασα αντί να πω ένα γεια.

Εσύ όμορφε ψηλέ μελαχρινέ! Μπήκαμε μαζί στο τρένο 882 προς Καλαμπάκα. Βαγόνι 2, θέση εσύ 48 και εγώ 46! Ρωτούσαμε και οι δύο αν έχουμε μπει στο σωστό! Κοίταξες στο κινητό σου αν όντως πηγαίνει Θήβα... λογικά είσαι στρατό. Θέλω να σε ξαναδώ!

Σήμερα, λίγο μετά το μεσημέρι, περπατούσες επί της Αθηνάς λίγο πριν το Δημαρχιακό Μέγαρο Αθηνών, εγώ περπατούσα από την αντίθετη κατεύθυνση, σε κοίταξα, με κοίταξες, χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλον, αλλά δεν πρόλαβα να μιλήσω μαζί σου. Θα ήθελα να σε ξαναδώ.

Έτρεχες αρκετά, σταμάτησες, μιλήσαμε και άναψε το φανάρι χωρίς να προλάβουμε να πούμε κάτι άλλο.