18°Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
Well the picture is changing Now you're part of a crowd They're laughing at something And the music's loud A girl comes towards you You once used to know You reach out your hand But you're all alone, in these Time passages I know you're in there, you're just out of sight Time passages Buy me a ticket on the last train home tonight
Παρασκευή (26/1). Έξω από το studio Μαυρομιχάλη, ≈ 22:30. Εγώ με το άσπρο, αφράτο παλτό μου (ανθρωπάκι michelin), εσύ με τον σκύλο σου. Το βλέμμα μου δεν ενδιαφέρθηκε να κοιτάξει άλλου πέρα από εσένα. Κόλλησα. Στη συνέχεια το θαύμα του τυχαίου επαναλήφθηκε και συναντηθήκαμε Ιπποκράτους. Χωρίς τον σκύλο σου τότε, ανέβηκες τρέχοντας. Έμεινα σίγουρα παγωτό. Μέσα μου έκανα τον εφηβικό συνειρμό του πεπρωμένου. Ήρθε και η φίλη σου. Σας πήρε ένα ταξί και έμεινα να κοιτάζω τα φώτα του που ξεμάκραιναν μαζί με την ελπίδα μου... Στείλε αν θες, έστω και για μια βόλτα με τον νωχελικό (γλυκύτατο) σκύλο σου.
Παρασκευή 26/1, ≈ 11:30. Κόκκινη γραμμή μέτρο. Εγώ άσπρο μπουφάν, με γάντια τύπου goth, σακίδιο και τσάντα με γατάκια. Εσύ κοντό μαλλί και εμφάνιση τυπίστικη (δεν αναλύω, θα αδικηθεί από τις περιγραφικές μου περιορισμένες ικανότητες). Ως συνήθως αφηρημένη σε σκέψεις και σε grunge rock ήχους σε πρόσεξα μόνο (δυστυχώς) όταν κατεβήκαμε Συγγρού - Φιξ. Οι πορείες μας ταυτόσημες. Σε καμία στιγμή δεν μπόρεσα να περιορίσω τη δειλία μου. Σε έχασα καθώς έστριψες για Κουκάκι. Κατάλαβες τελικά ποιος νίκησε (δειλία once again). Ας ελπίσω στη δεύτερη ευκαιρία, την ηλεκτρονική.
Σε είδα το Σάββατο το βράδυ 27/1 στο Τρανζίστορ στο Μοναστηράκι και φορούσες μαύρο ματ πουκάμισο, μαύρο παντελόνι, μαύρο δερμάτινο τζάκετ και μαύρα κλασικά Converse. Είσαι πάρα πολύ ψηλός, αδύνατος καστανόξανθος, ανοιχτόχρωμος και κούκλος! Ντράπηκα να σου μιλήσω τότε στο μπαρ, θυμάμαι έπινες κάτι σε κολωνάτο ποτήρι. Κατά τη μία, έφυγες με την παρέα σου και τυχαία σε ξαναείδα έξω από την είσοδο του μετρό στο Μοναστηράκι, από την είσοδο στην Αθηνάς. Εάν ποτέ το δεις, και θέλεις να επικοινωνήσεις, θα αφήσω εδώ το ίνστα μου (magda_dast)
Σε είδα Πέμπτη 18/1 το βράδυ έξω από το θέατρο, μόλις τελείωσε η παράσταση που παρακολουθήσαμε. Σου έπιασα αμέσως την κουβέντα και ένιωσα ότι το ενδιαφέρον είναι αμοιβαίο, αφού τα βλέμματά μας ήταν συνεχώς σε επαφή. Έπρεπε να φύγω άρον άρον, το κατάλαβες, και δεν πρόλαβα να μάθω τίποτα για σένα. Κι εκεί που έλεγα πως δε θα σε ξαναδώ, σε βλέπω ξαφνικά στο μετρό (σταθμός Αμπελοκήπων) να μου χαμογελάς από μακριά. Έτρεξα αλλά δε σε πρόλαβα μέσα στο πλήθος. Πρόλαβα την κοπέλα που ήσασταν μαζί και τη ρώτησα για σένα. Μου είπε πως πηγαίνεις Χολαργό, ενώ εγώ ξεκίνησα ήδη για Σύνταγμα. Τόσο κοντά, αλλά ανάποδα! Τουλάχιστον έμαθα το όνομά σου. Χριστίνα, αν το δεις, στείλε ένα μήνυμα και θα σε βρω. Εγώ πάντως θα περνάω τακτικά από το μετρό του Χολαργού, με την ελπίδα πως θα ξαναδώ αυτό το χαμόγελο που από εκείνη τη στιγμή δε λέει να βγει από το μυαλό μου...
Σάββατο βράδυ στο Επιτόκιο σας κεράσαμε ένα σφηνάκι, μας πιάσατε την κουβέντα, περάσαμε πολύ ωραία μέχρι που ξαφνικά έκλεισε το μαγαζί και ηλιθιωδώς δε ζητήσαμε ούτε ένα τηλ. Μαρία και Σταυρούλα, είμαστε ο Άρης και ο Χρήστος, θα θέλαμε να σας ξαναδούμε!
Σε κοίταζα, με κοίταζες, αλλά κανένας δεν έκανε το πρώτο βήμα να μιλήσουμε, παρόλο που είχαμε αρκετές ευκαιρίες! Ταξιδέψαμε με το ίδιο αεροπλάνο της Aegean στις 21/1 από Βουκουρέστι προς Αθήνα. Ψηλός με γαλάζια μάτια και καρό πουκάμισο! Θα ήθελα να σε ξαναδώ με κάποιον τρόπο!
Ήμασταν μαζί στον συρμό, και μου είπες ότι σε λένε Έλενα. Εγώ απάντησα ότι είσαι ίδια η Νεφέλη Μεγκ, αλλά στο πιο όμορφο. Φάνηκες βιαστική και σε χαιρέτησα κοφτά. Θα γούσταρα πολύ να σε γνώριζα παραπάνω...
Ήσουν με άλλες 2 φίλες, μιλήσαμε πριν κάτσω, δεν πιστεύω ότι θα το δεις αλλά...
Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
