ΣΕ ΕΙΔΑ

Ήσουν στην μπάρα και κάθε τόσο πήγαινες τα ποτά στους πελάτες. Κοιταχτήκαμε αρκετά, όμως ήσουν απασχολημένη στην εργασία σου για να βρω την ευκαιρία να σου μιλήσω, ενώ εγώ είχα πιει, σχεδόν παραπατούσα. Τα βασικά που θυμάμαι είναι πόσο όμορφα διασκέδαζες στο live, τα μάτια σου που με κοίταζαν και το χαμόγελό σου. Μακάρι να ήξερα το όνομά σου. Να έχεις μια αξέχαστη και όμορφη χρονιά.

Ήσουν χθες το μεσημέρι στον Τρυποκάρυδο με μια φίλη σου, σε κοίταζα και νομίζω με κοίταζες και εσύ. Χρόνια πολλά, είσαι πανέμορφη και θα ήθελα πάρα πολύ να σε γνωρίσω.

Σε είδα πρώτη φορά μέσω υπολογιστή στο σεμινάριο πρώτων βοηθειών. Ήσουν τόσο όμορφη, η φωνή σου τόσο γλυκιά. Κάθε φορά που σε άκουγα να μιλάς, κάτι πάθαινα μέσα μου. Όταν σε είδα από κοντά, με μάγεψε η Αγγελική μορφή σου. Έχουν περάσει δύο χρόνια και δεν σε έχω βγάλει από το μυαλό μου. Θα ήθελα να σε ξαναδώ, Αγγελική, να σε γνωρίσω, να επικοινωνήσουμε, έχεις πολύ όμορφο εσωτερικό κόσμο και τόσο καθαρά μάτια. Αν θέλεις και εσύ να με γνωρίσεις, στείλε μου ένα μήνυμα, αν πάλι δεν θέλεις, σε ευχαριστώ για το θαύμα που είδα.

Σε είδα παραμονή Χριστουγέννων στα Jumbo στη Βαρυμπόμπη. Εσύ μάλλον με την οικογένειά σου, εγώ με μια φίλη. Εσύ γλυκός γυμνασμένος, εγώ με ένα μπλε τζιν και μπλε πουκάμισο καρό! Έλεγα στη φίλη μου πως εάν θα ήθελα να παντρευτώ, εσύ θα ήσουν αυτός. Μακάρι να σε ξαναδώ!

Κοιταζόμασταν συνεχώς στο χαλαρό παρτάκι Πατησίων και Καμύ στον πεζόδρομο. Φόραγα μαύρα, ήσουν με τους φίλους σου και εγώ με τους δικούς μου. Πήγα τουαλέτα και όταν γύρισα είχες φύγει :'(

Ρεβεγιόν Παραμονή Χριστουγέννων, καθόμασταν αντικριστά, εσύ με μια φίλη, εγώ οικογενειακά. Όταν φύγατε, βγήκα να σου μιλήσω, αλλά ίσα που πρόλαβα να σε δω να φεύγεις με το αμάξι σου. Έχεις μια αύρα που δεν ξεχνιέται εύκολα...

Αγόραζες φασολάκια και κοιταζόμασταν. Έφυγα και ξανά σε κοίταξα. Θα είμαι πάλι εκεί την πρώτη Παρασκευή του 2024, ίδια ώρα.

Dancing with tears in my eyes* Weeping for the memory of a life gone by* Dancing with tears in my eyes* Living out a memory of a love that died

Έπαιζες στα πρώτα βιολιά της ΕΛΣΟΝ στις 7/12. Φορούσες μαύρα, είσαι πανέμορφη. Μετά το τέλος της συναυλίας, καθώς φεύγαμε, τα βλέμματά μας συναντήθηκαν και σε κοιτούσα μέχρι να κλείσει η πόρτα του ασανσέρ. Έπρεπε να σου μιλήσω. Ακόμα θυμάμαι τα χείλη σου. Πότε θα σε ξανακούσω να παίζεις;

Ήμουν στη στάση και περίμενα το 035. Μπήκες με τη μηχανή σου στο γκαράζ απέναντι. Με κοιτούσες από τη μηχανή, σε κοιτούσα κι εγώ. Βγήκες από το γκαράζ, κοιταχτήκαμε, έγινα φούξια από την αμηχανία, γύρισα το βλέμμα μου και σηκώθηκα να δω τάχα μου αν έρχεται το λεωφορείο. Αναρωτιέμαι γιατί έκανα την αδιάφορη! Η μαυροφορεμένη από τη στάση, ελπίζει πως θα το δεις...