ΣΕ ΕΙΔΑ

Τα μάτια σου και το βλέμμα σου δεν θα τα ξεχάσω ποτέ. Οι φίλοι σου σε φώναξαν Δημήτρη, φορούσες T-shirt σαν από κάποιο συγκρότημα "ΒΦΥ". Ήμουν πίσω σου, κοιταχτήκαμε αλλά δεν σου μίλησα ποτέ, πίστευα ότι την ώρα που τελείωσε θα σου μιλούσα, να σου πω για το γεμάτο αγάπη βλέμμα σου. Μου έκανες χώρο να περάσω, μπροστά μου ο φίλος σου, και με την ελπίδα να σε δω έξω, χαθήκαμε στο πλήθος.

Σε λένε Κώστα, είσαι οδηγός στο τραμ και θέλω βόλτα...

I saw you at 22-9-23 on the road from Chania to Sougia, I was cycling and I had stopped to refill my water bottle. We spoke and you told me that you work at Sougia. In case you read this I would like to see you.

Μου είπες ότι έχω ωραία μάτια και μου πρότεινες να πάμε για ποτό όταν σχολάσω. Δυστυχώς δεν αποδέχτηκα. Γιατί να μην ήσουν λίγο πιο όμορφος ρε γαμώτο!!!

Ξέρω ότι είναι απίθανο να σε βρω, αλλά ήθελα τουλάχιστον να προσπαθήσω. Κοιταζόμασταν ώρα και μετά ήρθα δίπλα σου. Μιλήσαμε και βάλαμε στοίχημα ποιο τραγούδι θα έλεγε ο Κότσιρας με τη φυσαρμόνικα. Μετά η συναυλία έληξε απότομα και έφυγες γρήγορα. Θέλω να σε ξαναδώ.

Σταμάτησα μπροστά σου με το αυτοκίνητο και κόντεψες να με βρεις από πίσω. Σε πείραξα επειδή άκουγες Άσιμο και σου είπα ότι έχει αφιέρωμα το βράδυ στους ποιητές του δρόμου. Μακάρι να ερχόσουν!

Χάθηκες με τη φίλη σου και σε βοήθησα να τη βρεις. Μετά σε έχασα εγώ. Πολύ θα χαρώ να σε βρω για ένα ποτό.

Στα εγκαίνια χτες ήρθες με δυο φίλους. Φορούσαμε και οι δυο μαύρα. Είχες κρεμάσει τα γυαλιά στο λαιμό κι εγώ λευκή εσάρπα. Τα βλέμματά μας συναντήθηκαν πολλές φορές μέχρι που έφυγα. Σου χαμογέλασα κι ανταποκρίθηκες. Δεν πέρασα από δίπλα σου για να μη σ' το κάνω εύκολο αλλά ούτε κι εσύ ήρθες και μείναμε στο κοίταγμα… Στείλε μου αν θες να δώσουμε ραντεβού στο ίδιο σημείο!

Κατέβαινες τη Δημοσθένους στην Καλλιθέα. Είχες κόκκινα μαλλιά και φορούσες μια μπεζ ολόσωμη φόρμα. Σε είδα, κατέβασα το κεφάλι αλλά αμέσως σε ξανακοίταξα. Το κατάλαβες και χαμογέλασες γλυκά. Πολύ θα ήθελα να σε γνωρίσω. Ο τύπος με το μαύρο καπέλο, σκουλαρίκι, κόκκινη μπλούζα και γκρι σορτσάκι. Είχες το πιο γλυκό χαμόγελο.

Ήμασταν στο λεωφορείο Χ93 από το αεροδρόμιο, καθόσουν με μια φίλη σου και σε πρόσεξα όταν ο κύριος απέναντί σου σε ρωτούσε πληροφορίες για τη στάση του ΚΤΕΛ Λιοσίων, φορούσες ένα τζιν μπουφάν, όταν συναντήθηκαν τα βλέμματά μας ηλεκτρίστηκε όλο μου το σώμα. Κατέβηκα βιαστικά στο σταθμό για το ΚΤΕΛ Λιοσίων και δεν είχα την ευκαιρία ούτε για μια τελευταία ματιά σου. Θα ήθελα πάρα πολύ να σε γνωρίσω!