ΣΕ ΕΙΔΑ

Τετάρτη σχετικά πρωί. ΗΣΑΠ Ομόνοια στην κατεύθυνση προς Κηφισιά. Μπήκαμε ταυτόχρονα στο πρώτο βαγόνι και σταθήκαμε απέναντι ο ένας από τον άλλον, όρθιοι στις μπροστινές πόρτες. Εγώ φορούσα πράσινο μπουφάν και είχα ακουστικά στα αυτιά. Εσύ διάβαζες ένα βιβλίο, ενώ μόλις βγήκαμε από το τούνελ ο ήλιος περνούσε από τα τζάμια και χρύσωνε τα καστανά μαλλιά σου. Σε κοιτούσα αραιά και φευγαλέα δήθεν αυθόρμητα. Κάποια στιγμή όταν έκλεισες το βιβλίο σου με κοίταξες. Κόμπλαρα. Δεν είχα αντικρίσει ποτέ μου τόσο ωραίο βλέμμα. Κατεβήκαμε στην ίδια στάση και χαθήκαμε στο γκρίζο άστυ. Θέλω να σε ξαναδώ, να σου πω έστω μια καλημέρα.
 

Χολαργός. Ανυπομονώ για την ημέρα για το επόμενο ραντεβού με τον γιατρό για να σε ξαναδώ. Εσένα μελαχρινή, που δεν μπορώ να σταματήσω να σε κοιτάζω όσο μου κλείνεις το επόμερο ραντεβού.

Βριλήσσια. Ήταν βραδάκι γύρω στις 7, περιμέναμε στην ουρά για να μπούμε μέσα στο κτίριο. Εσύ τουρτούριζες από το κρύο, ανταλλάξαμε μερικές κουβέντες και μετά μπήκες μέσα, ενώ εγώ έψαχνα να πω κάτι έξυπνο. Δεν μπορώ να σε βγάλω από το μυαλό μου έκτοτε. Στείλε μου και θα τα καταφέρω καλύτερα από εδώ και στο εξής.

Περνούσες από τη στάση του λεωφορείου και σε είδα λίγο πριν μπω στο ιατρείο. Φορούσες ένα κασκόλ στο χρώμα των ματιών σου. Κοιταχτήκαμε 2 φορές. Θέλω να σε γνωρίσω..
 

Ηλεκτρικός. Μπήκες και στάθηκες απέναντί μου, λογικά έκανες κάποια ανακαίνιση γιατί ήσουν από πάνω μέχρι κάτω στις μπογιές, Μου άρεσες πάρα πολύ, πιστεύω και εγώ το ίδιο, Με κοίταζες και σε κοίταζα, κατεβήκαμε μαζί κάτω Πατήσια, και σε ξεπέρασα στις κυλιόμενες και εκεί χαθήκαμε. Θα ήθελα να σε ξαναδώ και να σε γνωρίσω. Αν το δεις κάνε μια σχετική ανάρτηση...

Παραλία, νότια. Σε είδα μετά από 2,5 μήνες, μου έφτιαξες τη μέρα, την εβδομάδα, τον μήνα. Νόμιζα πως ο χρόνος θα βοηθήσει, θα μου περάσει αυτή η τρέλα. Δεν άλλαξε τίποτα, η παρουσία σου συνεχίζει να μου δημιουργεί άπειρες βιοχημικές αντιδράσεις. Μακάρι να μπορούσα να σου μιλήσω, έστω για 5 λεπτά.
 

Athens International Airport. Με έπιασες να σε κοιτάζω όσο ήμασταν στην πύλη. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, ένιωσα σαν να σε ήξερα από πάντα, σαν να σε έχω συναντήσει πολλές φορές. Γι' αυτό και η «περιέργειά» μου. Δεν σε ξαναείδα μετά την προσγείωση. Δεν ξέρω καν γιατί γράφω εδώ 2 μήνες μετά… Η αλήθεια όμως είναι πως από εκείνη την ημέρα έχω την αίσθηση πως είσαι συνεχώς κοντά μου με κάποιο μαγικό τρόπο. Κλείνω τα μάτια και σε βλέπω, πετάγεσαι απο τις γωνίες των δρόμων…
 

Φήμες λένε ότι κάποιος κάποτε γνώρισε κάποια που ήταν ελεύθερη, δεν ήταν μπερδεμένη, δεν σκεφτόταν άλλον και ήξερε τι ήθελε... Αυτό....
 

Αναφιώτικα. Κοίταξα τα μάτια σου και χάθηκα... Ήσουν με τη φίλη σου και πρότεινα να σας βγάλουμε φωτογραφία. Ήμουν με τον φίλο μου και φεύγοντας ψέλλισες Ευχαριστώ. Κόλλησα και δεν σου μίλησα...😔 Ίσως να μην είναι αργά!!!

Σε είδα την Πέμπτη 23-12-21 στο Αμοργιανό Πέρασμα. Έχεις κοντά καστανά μαλλιά, γαλάζια μάτια και σαρκώδη χείλη. Φόραγες μαύρα και καθόσουν στο ακριβώς πίσω τραπέζι από εμάς με τις δύο φίλες σου. Σε κοίταζα, δεν ξέρω γιατί δεν ήρθα να σου πω πόσο όμορφα μάτια έχεις. Θα ήθελα πολύ να γνωριστούμε! Η ξανθιά κοπέλα από το τραπέζι με τα πολλά άτομα μπροστά σας :)