ΣΕ ΕΙΔΑ

Κυψέλη, Φωκίωνος, ΟK market. Σε είδα 3/12, Παρασκευή, γύρω στις 21:30 περίμενες με μια φίλη σου έξω από το ΟΚ market στη Φωκίωνος. Εγώ πρόχειρα (χάλια ντυμένη) πετάχτηκα να πάρω κάτι. Απλώς με μάγεψες. Απλώς «πέρασε μπροστά» μου η ζωή (μας;) με εσένα. Δεν υπερβάλλω, δεν το έχω ξαναπάθει. (επείγουσα η δημοσίευση :) )
 

Studio Ασωμάτων. Ζουγανέλη, έναρξη. Ήσουν ο τύπος με το λευκό πουκάμισο, Καθόσουν ακριβώς από πίσω μας. Ήμασταν όλοι πρώτη σειρά. Γοητευτικέ γκριζομάλλη. 
 

By the Glass. Ήσουν σε επαγγελματικό dinner, 21.30, ήρθα με μια φίλη μου. Κοιταζόμασταν όλο το βράδυ μέχρι που έφυγες. Θα ήθελα να σε γνωρίσω.

Βόλος. Σε είδα εκείνη τη μέρα καλά. Εσύ ήσουν. Είμαι σίγουρη. Χαμογελαστός με μια γλυκιά μελαγχολία. Από τότε, δεν ξέρω αν σε έχω ξαναδεί. Νομίζω πως σε έχω δει. Αλλά φοβάμαι να εμπιστευτώ το μυαλό μου. Μπορεί να μην ήσουν εσύ... Δεν δεσμεύομαι ότι έχεις ένα λευκό αυτοκίνητο. Νιώθω πραγματικά ότι κάτι μας συνδέει. Ότι μπορεί εσύ να καταλάβεις τη σκέψη μου. Το άσχημο είναι πως μάλλον δεν έχεις καταλάβει τίποτα. Ήθελα να σου στείλω και ένα γράμμα σε μια ρετρό καφετέρια. Να 'ξερες πόσο έχει ταλαιπωρηθεί αυτό το γράμμα που ποτέ δεν έφτασε στα χέρια σου, μολονότι προσπάθησα τόσο... Ίσως τώρα όμως, όταν στείλω αυτό το γράμμα και σε περίπτωση που διαβάσεις τα ντροπιασμένα αυτά λόγια μου, να καταλάβεις. Ίσως και να μη μάθεις ποτέ και χωρίς να το ξέρεις να έχεις γίνει ιστορία. Η ιστορία μου. Που δεν θα την αποκαλύψω ποτέ ολόκληρη... Μακάρι να το διάβαζες... Να διάβαζες εμένα για λίγο... Ξέρω βέβαια πως οι ευχές μου είναι σκέτες λέξεις που δεν φανερώνουν ποτέ το φορτίο τους. Μόνο το αδειάζουν. Και λυπάμαι, που αντιλαμβάνομαι αυτή τη κενότητα... Να ξέρεις πως σε σκέφτομαι κάθε μέρα.
 

Lidl. Είπες πως είσαι καινούργια στην περιοχή και ρωτούσες πληροφορίες στην ταμία για το Lidl plus. Ήσουν μπροστά μου στην «ουρά». Eίσαι πολύ ιδιαίτερη!

Σε είδα στο πανηγύρι της Αγίας Αικατερίνης στα Κάτω Πετράλωνα. Πήγες να πάρεις με ένα ευρώ πολύμπριζο και σε ικέτεψα να μην το πάρεις. Μου χαμογέλασες, αλλά δεν είχα το θάρρος να σε ρωτήσω. Αν το δεις ποτέ και καταλάβεις, στείλε μου!!!
 

ΕΚΟ Χαλάνδρι, δίπλα από ΜΑΚ. Ήσουν σε ένα άσπρο αυτοκίνητο με τη φίλη σου, σε είδα και με είδες και μου χαμογέλασες 2 φορές. Πριν φύγω, σου κόρναρα, μακάρι να το δεις. Εγώ είχα άσπρο Corsa.

Περίμενα να πάρω παραγγελία από το μαγαζί και μπαίνεις μέσα να παραγγείλεις. Την ώρα που έβγαινες κοιταχτήκαμε και χαμογελάσαμε ο ένας τον άλλον. Την ώρα που έφευγα με την παραγγελία σε καληνύχτησα και μου το ανταπέδωσες. Θα ήθελα πάρα πολύ να σε κεράσω ένα taco. Άλλωστε είναι και το σλόγκαν του μαγαζιού.
 

Φαρμακείο απέναντι από τον Ευαγγελισμό. Ήρθα και πήρα penrazol, φορούσα ροζ μπλούζα και τζιν τζάκετ. Εσύ στολή φαρμακοποιού, όμως και οι δύο μάσκα. Αργότερα σε είδα που είχες πεταχτεί κάπου και εγώ περίμενα έναν φίλο. Εκεί δε φορούσα μάσκα.

Κωνσταντοπούλειο Νοσοκομείο. Συνοδεύαμε τους πατέρες μας και μπήκαμε μαζί στο ασανσέρ. Κοιταζόμαστε και είχαμε έναν σουρεάλ διάλογο. Θέλω να σε ξαναδώ. Σε ασανσέρ και όχι!!!