ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε βλέπω συνέχεια. Πιάσαμε την κουβέντα στο φανάρι. Ροζ κάλυμμα με αυτάκια στο κράνος σου. Μου αρέσει το στυλ σου.
 

Σε είδα στη συναυλία, στο διπλανό τραπέζι! Με τα μάτια είπαμε πολλά, με τα λόγια λίγα. Μετά πήγες μπροστά και χάθηκες.
 

Εσύ δούλευες στο διαγνωστικό κι εγώ περίμενα να βγουν τα αποτελέσματα. Είχα δει ότι είχε έρθει το mail των απαντήσεων, αλλά έψαχνα τρόπο να σου μιλήσω, για αυτό περίμενα να μου δώσεις τα αποτελέσματα. Έψαχνα τρόπο να σου μιλήσω, αφού είχαμε «μιλήσει» πολλές φορές με τα μάτια, αλλά είχε αρκετό κόσμο και δεν τα κατάφερα δυστυχώς. Ελπίζω να δεις το μήνυμά μου και να απαντήσεις εδώ.
 

«Κάθεται κάποιος;» Ξέρω μόνο το όνομά σου, Μικαέλα. Μου χάρισες ένα απίστευτο βράδυ. Μπορεί να αφήσαμε τα κόκκαλά μας από το κρύο, αλλά ήταν όμορφα. Θέλω να σε ξαναδώ.
 

Καθόμασταν σχεδόν στα διπλανά τραπέζια, εσύ με έναν φίλο σου κι εγώ με την παρέα μου. Αφού τελείωσε η συναυλία, εμπλουτίστηκε η παρέα σου με ένα φιλικό σου ζευγάρι και, καθώς περνούσαμε από δίπλα σου με τη φίλη μου, με ρώτησες αν φεύγω. Σου έγνεψα καταφατικά και είπαμε καληνύχτα. Αν το δεις, περιμένω μήνυμά σου.
 

Αεροδρόμιο Ελευθέριος Βενιζέλος. Σε είδα στις αφίξεις, φορούσες μαύρο μπλουζάκι και τζιν και κρατούσες κομπολόι.

Λίγο μετά τις 23:00... Είχαμε έντονο και ακατάπαυστο eye-contact, φόραγες ακουστικά, σγουρό καστανό μαλλί, ανοικτόχρωμα μάτια, το κινητό σου το είδες μέσα στην τσάντα και αναβόσβηνε συχνά, κατεβήκαμε μαζί στην ίδια στάση (ΙΚΑ)... Εγώ καστανός, μαύρο παντελόνι, καφέ t-shirt. I wish we talked.
 

Σε είδα αστραπιαία στη Μαρίνα Φλοίσβου, με κοίταξες στα μάτια. Ξανθιά με πανέμορφα μάτια. Φορούσα τζόκεϊ και γυαλιά ηλίου. Μεγαλύτερός σου. Στείλε μου να ξαναδώ τα μάτια σου.
 

Σε είδα στο KFC στη Γλυφάδα με φίλους σου, έτρωγες δίπλα μου, μετά ήσουν στο παγκάκι. Και κοιταχτήκαμε στα μάτια παρά τη διαφορά μας. Στείλε μου, ομορφιά μου.
 

Σε είδα στο Pride, Σταδίου προς Αμαλίας, ήσουν με έναν φίλο σου με μακριά μαλλιά και τατουάζ με νότες στο μπράτσο. Προσπαθούσα να έρθω κοντά σου και να βρω αφορμές να σου μιλήσω. Τελικά ζήτησα αναπτήρα και σου είπα «ωραίο πουκάμισο». Χαμογέλασες και τα έχασα τόσο, που δεν κατάφερα ποτέ να σου πω ότι από τη στιγμή που σε είδα άκουγα το «αυτή που περνάει» του Δεληβοριά στα αυτιά μου. Όταν βρήκα το θάρρος, είχες εξασφαλιστεί στο πλήθος. Στείλε αν το δεις...