ΣΕ ΕΙΔΑ

Δουλεύουμε σε αντικριστά καταστήματα στην Πανεπιστημίου. Έχει αναπτυχθεί ανάμεσά μας μια οικειότητα, ένα αθώο φλερτάκι, πειραγματάκια, χαμογελάκια, κοπλιμέντα αλλά και ψυχρότητα κάποιες φορές. Είμαστε κυκλοθυμικοί μάλλον και οι δυο. Δεν ξέρω αν όντως σου αρέσω ή είσαι απλά κοινωνική και εξωστρεφής (είσαι και δίδυμος...), ίσως κι εσύ δεν ξέρεις αν μου αρέσεις και κανείς δεν κάνει το επόμενο βήμα. Άναψέ μου το πράσινο φως αν αισθάνεσαι κάτι παραπάνω pls, γιατί η απόρριψη με σκοτώνει όντας αρκετά συναισθηματικός και δύσκολα θα κάνω κίνηση από μόνος μου!

Ευχαριστώ τον κούκλο που με βοήθησε στο παρκάρισμα.

Πώς μπορεί μια γυναίκα να είναι τόσο μη ποθητή εμφανισιακά και μόλις τη γνωρίζεις να είναι τόσο ποθητή και πρόσχαρη. Πραγματικά ο τίτλος αυτός σου ανήκει, φιλούδια, σε λατρεύω!

Περίμενες να περάσεις το φανάρι της Πειραιώς στη ΣΚΥΠ. Ήσουν με δυο φίλες σου, ήμουν στη μηχανή μπροστά στο φανάρι. Νομίζω με κοίταξες κάμποσες φορές, όπως και γω.

Βγαίνοντας από το γκαράζ με ένα Fiat Panda χρυσαφί, γύρισες και με κοιτούσες έντονα, το ίδιο και εγώ. Ήσουν πολύ όμορφη. Θα ήθελα να σε ξαναδώ. Νομίζω φόραγες ένα μπλε μακρυμάνικο μπουφάν. Εάν το δεις εδώ και θέλεις να γνωριστούμε, στείλε, μην ντρέπεσαι.

Για την κοπέλα με το υπέροχο μπουκέτο. Σε ευχαριστώ πολύ για την τουλίπα. Σκάλωσα και δεν πρόλαβα να σου μιλήσω. Η κίνησή σου ήταν ειλικρινά όμορφη και μου έφτιαξε τη μέρα, δηλαδή τη νύχτα. Θα σε σκέφτομαι πάντα με ένα χαμόγελο και θα εύχομαι να είσαι καλά.

Έρχομαι κάθε Σάββατο και καμία φορά και καθημερινές με ένα smart μαύρο με μπεζ δερμάτινα καθίσματα (συνήθως το Σάββατο είμαι με τη γιαγιά μου στο αμάξι). Να ξέρεις μου αρέσεις πάρα πολύ, σε σκέφτομαι συνέχεια όλη την ημέρα, περιμένω να μου τελειώσει η βενζίνη για να έρθω να δω τα ωραία μάτια σου και το ωραίο χαμόγελό σου, αλλά ντρέπομαι να σου μιλήσω. Πάντα με ρωτάς τι κάνω. Εκεί που με κοιτάς και μου μιλάς, λιώνω, κομπλάρω, χάνω τα λόγια μου, δεν ξέρω τι να πω και λέω ένα ξενέρωτο καλά ή μια χαρά, ενώ μέσα μου λιώνω για εσένα. Θέλω παρά πολύ να σου κάνω μια ζεστή αγκαλιά και να σου δώσω ένα φιλί. Εάν νιώθεις και εσύ το ίδιο, στείλε μου, μην ντραπείς. Σε περιμένω!!!

Σε είδα χθες βράδυ γύρω στις δέκα παρά, Βασιλέως Κωνσταντίνου, περνούσες στο φανάρι απέναντι προς το ωδείο Αθηνών, με κοίταξες, σε κοίταξα, γενικώς κοιταχτήκαμε μέχρι που γίναμε μια κουκκίδα στο οπτικό μας πεδίο! Μελαχρινός με μεγάλα μάτια και καθαρό πρόσωπο. Έπρεπε να σου μιλήσω, έπρεπε να μου μίλησες!

Ταξιδεύαμε στο ίδιο βαγόνι από Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Περιμέναμε και οι 2 έξω από την τουαλέτα. Εγώ κάπνιζα στα κρυφά και εσύ γελούσες. Τα βλέμματά μας ξαναβρέθηκαν, και στο τρένο και μετά στο μετρό. Εγώ (δυστυχώς) κατέβηκα πρώτος.

Μου έλειψες τόσο πολύ που μόλις σε είδα φαινόμουν σαν μαλάκας από το χιλιόμετρο, από την μία ευτυχής που σε είδα μετά από καιρό και από την άλλη τόσο δυστυχής που δεν μπορώ να σε έχω. Το καλό είναι ότι όταν σπάω είσαι εκεί να με κολλήσεις αλλά έως ποτέ θα μπορείς να το κάνεις αυτό. Αχ υπάρχουν κάποιοι κανόνες σε αυτόν τον κόσμο που δεν σπάνε με τίποτα.