ΣΕ ΕΙΔΑ

I saw the full moon in my dream as it flew from above a white Phoenix Bird. The moon bled in the flight of Phoenix. it is a prophecy of a coming war.

Αεροδρόμιο. Αγόρι κοιτάζει κορίτσι. Κορίτσι κοιτάζει αγόρι. Φεύγει πρώτος αυτός για τον έλεγχο. Το κορίτσι κοιτάζει τις αναχωρήσεις. Δύο πτήσεις την ίδια ώρα με τον ίδιο προορισμό. Θα προσγειωθούν στην ίδια πόλη με διαφορά λίγων λεπτών. Άραγε θα τον ξαναδεί; Στην πτήση κοιτάζει την κενή θέση δίπλα της. What if? Κλείνει τα μάτια, αφήνει τη μουσική να την ταξιδέψει και φαντάζεται ένα κινηματογραφικό σενάριο: [...]Όσο περιμένει τις αποσκευές κοιτάζει ερευνητικά τριγύρω. Τζίφος. Βγαίνει κάπως απογοητευμένη προς την έξοδο. Αγόρι περιμένει και σκάει χαμόγελο όταν τη βλέπει από μακριά. Δίνει κάτι σε μια υπάλληλο εδάφους και απομακρύνεται. Η κοπέλα ψάχνει ταξί. Την πλησιάζει η υπάλληλος και της δίνει έναν φάκελο. Τον ανοίγει με απορία και διαβάζει το σημείωμα που ήταν κολλημένο πάνω σε μια σοκολάτα. «Γεια σου, άργησες λιγάκι! Έπρεπε να φύγω επειγόντως, αλλά ήθελα οπωσδήποτε να σε ξαναδώ εάν το θέλεις κι εσύ. Το τηλέφωνό μου είναι...». Άραγε θα σου άρεσε αυτό το σενάριο; Εάν ναι, θα περιμένω το δικό σου μήνυμα μαζί με τη σοκολάτα :)

Σε είδα και φωτίστηκε η πλάση, ήταν και η μέρα κατάλληλη για φως 🙂σε είδα και κοίταξα την ψυχή σου πιο βαθιά από όσο θα περίμενες ☺️σε είδα και θέλω να σε βλέπω για πολύ ακόμα ♥️ Θέλω να σε βλέπω να γελάς να χαίρομαι! Σ' αγαπώ! 😘

Εσύ, χρυσή οπτασία τυλιγμένη από εβένινο πέπλο. Η πρώτη ματιά, ένα σοκ στις αισθήσεις. Ιππεύω άγρια κύματα και θα βουλιάξω χωρίς κανείς να με σώσει. Τα σύννεφα αλλάζουν συνεχώς, διασχίζω σπασμένα παράθυρα, το βάρος του κόσμου είναι στις πλάτες μου. Η αμμουδιά μου ψιθυρίζει, φέρνει το σοκ της καταστροφής κοντά. Η πτώση του Ζαν Πωλ Σαρτρ, η αντανάκλαση της ντροπής στα γυαλιά σου, ένας απόμακρος βόμβος, τα κύματα σαν φωτεινά μαχαίρια με διαπερνούν. Τα αμυγδαλωτά μάτια σου πυροβολούν. Το μαρμάρινο χαμόγελό σου με ξεφλουδίζει αργά. Βυθίζομαι σε σκοτεινές λίμνες, η απύθμενη άβυσσος μου χαμογελά. Εσύ χάθηκες, από ένα τρέμουλο, από μια σκιά που μου έδεσε τις αισθήσεις.

Βασιλική, είμαι το παιδί που σου έδωσε το τριαντάφυλλο με το Smart. Συζητάγαμε ότι θες να πάρεις καινούργιο αμάξι. Σε έχασα. Ελπίζω να είσαι καλά. Αν το δεις και θέλεις, στείλε μου. Μου έχεις λείψει πολύ.

Γνωριστήκαμε στο μετρό και μου έδωσες το τηλέφωνό σου. Αντί να το αποθηκεύσω, έκανα κλήση και μετά εξαφανίστηκε επειδή δεν είχα δίκτυο. Κατέβηκα στον επόμενο σταθμό και γύρισα Κεραμεικό μήπως σε δω, αλλά δυστυχώς είχες φύγει. Κι εμένα μου άρεσαν τα μάτια σου αλλά εσύ το είπες πρώτη. Θοδωρής από Κορυδαλλό.

Από το Πάσχα είσαι συνέχεια στο μυαλό μου αν και η ιστορία μας έχει παρελθόν. Το καλοκαίρι ήρθα στο νησί για να ζήσω μαγικές στιγμές μαζί σου. Έχεις έρθει λίγες μέρες Αθήνα και έχω χάσει τον ύπνο μου. Έχεις καταλάβει πόσο σε θέλω; Γιατί το ζούμε με δόσεις;

Κοιταζόμασταν όλο το βράδυ, ψηλή μελαχρινή. Όταν έφυγες, σε ρώτησα «Από τώρα;» και είπες «Είμαι από νωρίς εδώ». Το αγόρι με τις μπούκλες από την άλλη πλευρά του μπαρ.

Σε είδα με το κίτρινο ideal να πηγαίνεις στο Ξυλόκαστρο. Μιλήσαμε λίγο. Θα ήθελα να μιλήσουμε ξανά.

Ρε συ γαλανομάτη, τι βλέμμα ήταν αυτό; Παραλίγο να χάσω τη στάση μου, κατέβηκα Αττική και εσύ συνέχισες. Ελπίζω να το δεις, τι να πω...