24°Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
Από εκείνη τη μέρα που σε κοίταγα και με κοίταγες, έρχεσαι σχεδόν κάθε μέρα. Είναι ωραίο και περιμένω πώς και πώς να έρθεις για να σε δω.
Χαρακτήρισες cute το σκυλάκι μου, για εμένα όμως δεν είπες τίποτα, γιατί; Φορούσες All stars, με έχεις ξαναδεί, με ξέρεις... Είσαι λίγο μεγαλύτερός μου και ντρέπομαι...
Μπήκες κάπου μεταξύ Περιστερίου και Αττικής, γύρω στις 15.35-15.40 πίσω από ηλικιωμένο με καροτσάκι λαϊκής. Έκατσες στην τελευταία γωνιακή πίσω αριστερά (όπως κοιτάμε) θέση. Κατέβηκες (μάλλον) Σύνταγμα. Ήσουν γύρω στα 23-24, αδύνατη, με πιασμένα τα μαλλιά πίσω, σαν πλεξούδες, με ένα πολύ όμορφο χαμογελάκι. Έτρωγες ένα κουλούρι Θεσσαλονίκης. Εγώ έδειχνα συνομιλικός σου, στεκόμουν λίγο πιο δίπλα, φορώντας μαύρο παντελόνι και μαύρο δερματινο μπουφάν (και μπλε χειρουργική μάσκα). Κοιταχτήκαμε πριν κατέβεις. Από την πλευρά μου, το βλέμμα ήταν αμήχανο και ελαφρώς ντροπαλό, από την πλευρά σου, κατά πάσα πιθανότητα, αφηρημένο. Ξέρω, οι πιθανότητες είναι ελάχιστες, ενδιαφέρον μπορεί να μην υπάρχει, όλο αυτό να φαντάζει creepy, αλλά αν υπάρχει μια πιθανότητα (από τη στιγμή που δεν σου μίλησα πρόσωπο με πρόσωπο, τι να σου έλεγα και με ποιον τρόπο, υπό αυτές τις συνθήκες;), θα ήθελα να την εξαντλήσω.
Βασιλική, μου λείπεις πάρα πολύ. Δεν αντέχω, θέλω να σε δω, να σου κάνω μια ζεστή αγκαλιά. Ξαφνικά μια μέρα πήγα να βάλω βενζίνη και μου είπαν ότι έφυγες. Έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου. Πιο πολύ θυμώνω με εμένα που τόσο καιρό που ήσουν εκεί δεν έκανα κίνηση να ανταλλάξουμε τηλέφωνα και να σου ζητήσω να βγούμε. Είσαι πολύ όμορφη, έχεις ωραία μάτια και ωραίο χαμόγελο. Μακάρι με κάποιο τρόπο να το δεις, θα ήθελα πολύ να σε ξαναδώ και να σου ζητήσω να βγούμε. Βασιλική, μου λείπεις… Μίλτος.❤️❤️❤️😍🥰😘
Γύρω στις 11 το βράδυ μπήκες στο Καμπεθόν με την παρέα σου. Μαύρο, μακρύ μαλλί με ένα κοτσιδάκι. Κοιταχτήκαμε για πολλή ώρα, χαμογελούσες, αλλά στο τέλος μου έκανες ένα απογοητευμένο νόημα ότι δεν θα κάτσετε. Συνέχισες να με κοιτάς και συνέχισα να σε κοιτάω όταν πέρασες έξω από το παράθυρο του μαγαζιού. Μάλλον ήταν και η τελευταία φορά που σε είδα.
Η κοπέλα που δουλεύει σαν πωλήτρια στο ζαχαροπλαστείο Κοσμικόν στο Παλαιό Φάληρο με τα μαύρα μαλλιά και το υπέροχο χαμόγελο. Σε μπέρδεψα λίγο με το τι ήθελα αλλά χάζεψα με τη χαμογελάρα σου. Ο τύπος με το μαύρο καπέλο και τη μαύρη ζακέτα.
Παρασκευή 3 Μαρτίου γύρω στις 19.00 στο Μετρό από Χολαργό προς Σύνταγμα. Μπήκα στο βαγόνι και στεκόσουν δίπλα μου κοντά στην πόρτα. Έκανα ένα σχόλιο για τους ανθρώπους που μας σπρώχνανε για να μπουν στο ήδη γεμάτο βαγόνι και αμέσως χαμογέλασες. Έκανα και δεύτερο σχόλιο και χαμογέλασες και πάλι. Κατεβήκαμε στο Σύνταγμα και έψαχνες, όπως και εγώ, πού θα πας, δυστυχώς σε έχασα μέσα στον κόσμο. Ελπίζω να ξαναδώ το χαμόγελό σου...
Καθημερινότητα στην πόλη, φλερτ παντού, φλογερές εξομολογήσεις, σέξι λογάκια, ερωτικές ιστορίες, μεγάλες αγάπες
