ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα στο Κτηματολόγιο 😊

Σε είδα Δευτέρα απόγευμα στο 703 ενώ γύριζες από τη δουλειά, λογικά όπως και εγώ. Κοιταχτήκαμε για λίγο, ήθελα να σου μιλήσω αλλά... Αυτό το «αλλά» με έφαγε :)!!! Κατέβηκες Ίλιον. Αν το δεις, στείλε, είσαι αστέρι!

Δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου και πριν κατέβω στην Καλλιθέα σου χαμογέλασα.

Χλόη, χάρηκα πολύ που μιλήσαμε και σε γνώρισα! Θέλω να ξαναβρεθούμε για βόλτα με τα πόδια ή με ποδήλατο! Στείλε μήνυμα εδώ. Ο Κώστας με το ποδήλατο.

Ήσουν στη θέση 17D στην πτήση Κωνσταντινούπολη-Αθήνα με Turkish airlines 12/5. Καθόμουν στη σειρά 18 και με βοήθησες να ανεβάσω τη χειραποσκευή μου στο ντουλάπι πάνω από τα καθίσματα. Στο τέλος της πτήσης την κατέβασες κιόλας. Σε κοιτούσα όταν περιμέναμε τις αποσκευές στο Ελ. Βενιζέλος!Κοιτούσες κι εσύ! Όταν πήρα τη βαλίτσα μου, πέρασα από δίπλα σου και σου είπα απλά ευχαριστώ. Χτυπάω το κεφάλι μου που δεν είπα κάτι παραπάνω! Είμαι να σκάσω!

Σε είδα στα επίσημα θύρα 33 και καθόμουν στην πρώτη σειρά όταν πέρασες χαμογελώντας και έκανα στην άκρη. Το αστέρι της βραδιάς! Σε κοίταξα για λίγο, με κοίταξες και εσύ. Ο χρόνος πάγωσε. Μαζί με το πρωτάθλημα έμοιαζε ήδη σαν νταμπλ... Πρόσεξα ότι είχες tattoo στο χέρι και ήσουν με μια φίλη σου. Θα ήθελα να σε ξαναδώ.

Blondie με κότσο στα μαλλιά, γαλάζια μάτια, με piercings στα αυτιά και τη μύτη. Μου έκοψες την ανάσα. Ήσουν σε γαλάζιο Atos στη Λεωφόρο Μεσογείων προς Αθήνα. Κατάλαβες ότι είσαι εσύ... Δεν με είδες ποτέ, αλλά, όπως λέει και η στήλη «Σε είδα», θέλω να σε ξαναδώ.

«Δώστε πίσω τα λεφτά». Φανάρι. Μηχανές. Αprilia. Χαμογελάρα. Κώστας

...και κάπως έτσι, εντελώς αναπάντεχα, εξαφανίστηκε το παρελθόν... Και θα ήθελα να είσαι εσύ παρόν και μέλλον.

Για το ξανθό κορίτσι με το λουλουδάτο φόρεμα που περίμενε στο φανάρι και διέσχισε μπροστά μου τη διάβαση. Θα έχω την ευκαιρία να μυρίσω ξανά αυτό το άρωμα; Α και την κλεφτή ματιά…