ΣΕ ΕΙΔΑ

Απογευματινό πάρτι την Κυριακή του Πάσχα στο Passepartout. Σε πρόσεξα από την πρώτη στιγμή που μπήκα! Ήμουν με δύο φίλες μπροστά από το μπαρ. Εσύ σε ένα τραπέζι απέναντι με την παρέα σου, χόρευες και χαμογελούσες τόσο μαγικά, τα βλέμματά μας συναντήθηκαν πολλές φορές! Περίμενα την κατάλληλη στιγμή να έρθω να σου μιλήσω, όμως έλειψα για δύο λεπτά και, όταν γύρισα, είχες φύγει. Ελπίζω στη ζωή να υπάρχουν και δεύτερες ευκαιρίες!

Μου έδωσες τα 2 cheeseburger μόνο με τυρί και μου είπες ότι στο ένα έχουν γράψει χωρίς τυρί αλλά είναι με τυρί. Να ξέρεις ότι είσαι η πιο όμορφη και γλυκιά κοπέλα που έχω δει! Θα χαρώ πάρα πολύ αν το δεις και θέλεις να μιλήσουμε να γνωριστούμε.

Κατέβηκα στον σταθμό Σύνταγμα από τον συρμό που ερχόταν από Ανθούπολη. Ήθελα να αλλάξω γραμμή προς αεροδρόμιο για να προλάβω βιαστικά την πτήση για Θεσσαλονίκη. Εσύ με τα σγουρά μαλλιά που συνόδευες μια κυρία με κινητικό πρόβλημα και περπατούσες μπροστά μου στην αποβάθρα. Σε προσπέρασα και κατά τύχη γύρισα το κεφάλι και είδα το πιο όμορφο πρόσωπο που έχω συναντήσει ως τώρα στη ζωή μου, αυτό που έψαχνα χωρίς να το καταλαβαίνω. Σταμάτησα μπροστά σου και σε ρώτησα αν μπορώ να βοηθήσω. Δεν ήξερα τι άλλο να πω. Κατέβηκα στην αποβάθρα και μπήκα στον συρμό προς αεροδρόμιο, μέσα από το βαγόνι σε κοίταζα να κατεβαίνεις κι εσύ τις σκάλες. Αν το είχα αντιληφθεί λίγα δευτερόλεπτα πιο πριν, θα περίμενα τον επόμενο συρμό για να μπορέσω, έστω και λίγο, να σου ξαναμιλήσω. Φορούσα μαύρα γυαλιά, τζιν παντελόνι και γκρι με μπλε καρό ζακέτα και κρατούσα ένα μικρό σκούρο μπλε σακ βουαγιάζ για το ταξίδι. Δεν ξέρω γιατί αλλά από εκείνη τη στιγμή το μόνο που σκέφτομαι είναι το βλέμμα σου και το πότε θα περάσει ο επόμενος ενάμιση μήνας για να έρθω ξανά στην Αθήνα. Με την ελπίδα ότι ίσως η τύχη σε φέρει ξανά στον δρόμο μου... και τότε θα σε ξεχωρίσω ανάμεσα στο πλήθος...

Σε είδα στο ΚΤΕΛ Γρεβενών, φορούσες Αir Μax 97 χρυσά και είχες σταυρωτά τσαντάκι μέσης. Μάλλον έπαιρνες το δίπλα για Αριδαία. Καθόμουνα και ήρθες και κάθησες δίπλα μου, κοιταχτήκαμε αλλά δεν έκανες κίνηση, αν το δεις, στείλε εδώ.

Με το που μπήκα ανεβαίνοντας στον πρώτο σε είδα και μου χαμογέλασες και πρέπει να μου είπες «τι κάνετε; ή γεια σας», δεν θυμάμαι καθόλου γιατί τα έχασα. Είσαι πανέμορφη, να ξέρεις. Μετά ανεβαίνοντας από τον 1ο στον 2ο όροφο, στα στυλό, ξανασυναντήθηκαμε και πάλι μου χαμογέλασες, δεν μου φαινόταν σωστό να σου μιλήσω ή έστω να ρωτήσω το όνομά σου στη δουλειά σου. Οπότε το γράφω εδώ μήπως και το δεις και θέλεις να μιλήσουμε, να γνωριστούμε. Θα χαρώ πάρα πολύ να μου στείλεις. Είμαι το αγόρι με το τζιν παντελόνι, τζιν παπούτσια Νew Βalance, μαύρη μπλούζα και σκούρο μπλε αμάνικο Μoncler.

Ενώ απολάμβανα το sorbet μου, πάρκαρες εξαιρετικά σε πολύ μικρό χώρο απέναντί μου. Σου έκανα νόημα πως όλα οκ και χαμογέλασες. Ήταν τυχαίο αλλά ας μην το αφήσουμε στην τύχη του.

Ταξιδεύαμε στην ίδια πτήση για Αθήνα, ξεκίνησα να σου μιλάω και μιλούσαμε ανά διαστήματα. Καθόμασταν στις τελευταίες θέσεις του αεροπλάνου, ύστερα φτάσαμε να πάρουμε τις αποσκευές μας, τα λέγαμε ωραία, ένιωσα ότι υπήρξε χημεία μεταξύ μας κι ότι θέλαμε τόσα να πούμε, ύστερα χωριστήκαμε. Θα ήθελα να σε ξαναδώ, ξέρεις εσύ με το κρικάκι στη μύτη και μπορντώ μπουφάν, καστανά μαλλιά... Αν ένιωσες κι εσύ το ίδιο, στείλε μου. Βα...

Ήσουν με φίλη, αλλά εγώ συνοδευόμουν δυστυχώς. Κοιταχτήκαμε αρκετές φορές, αλλά πώς να σου μιλήσω, έφυγες πριν από μένα. Αν το δεις, στείλε εδώ.

Σε είδα σήμερα το πρωί γύρω στις 10 γυρίζοντας από την πρωϊνή μου βόλτα. Πάρκαρες το αυτοκίνητό σου (ένα μαύρο AUDI A4 χρονολογίας 1998-2000) λίγο πριν την ΕΚΟ και πέρασες απέναντι τον δρόμο στη δική μου μεριά. Φόραγες μαύρο κολλητό παντελόνι κουστουμιού που τόνιζε (και ήσουν γύρω στα 40-45) τις πολύ ζηλευτές καμπύλες σου που θα ζήλευε κάθε νεότερη κοπέλα! Αφού, να φανταστείς, δεν μπορούσα να ξεκολλήσω τα μάτια μου από πάνω σου και γύρισα πίσω να σε κοιτάξω!!! Μια συνάδερφός σου λίγο πιο κάτω με είδε που γύρισα να σε κοιτάξω, αλλά δε με νοιάζει! Σκέφτηκα να σου αφήσω σημείωμα, αλλά, επειδή δεν ξέρω αν είσαι παντρεμένη ή αν έχεις σχέση και δεν μου αρέσουν τα προβλήματα, γι' αυτό αποφάσισα να γράψω εδώ πολύ πιο έντιμα και διακριτικά με την προοπτική ότι ίσως το δεις! Εγώ είμαι 1.93, 31, αθλητικός, άριστη φυσική κατάσταση και υγεία, 80 κιλά, και δεν είμαι δεσμευμένος αυτό το διάστημα! Θα χαρώ πολύ να γνωριστούμε, αν το θέλεις και εσύ!

Παύλου Φύσσα, περπατούσες, με κοιτούσες και είχα το βλέμμα μου αλλού. Όταν σε είδα, συνέχισες να με κοιτάς. Παραξενεύτηκα γιατί μου φάνηκες λιγάκι μικρότερη, δεν πρόλαβα να παρατηρήσω. Τελείωσα τη δουλειά που είχα στον λογιστή και ανέβηκα πάνω στον δρόμο. Σταματάω στο περίπτερο να ψωνίσω και σε βλέπω να περνάς απέναντι τον δρόμο. Στέκομαι λιγάκι να σε παρατηρήσω παραπάνω και εκεί έγινε η ζημιά. Με κοίταξες τόσο έντονα, που ξέχασα ότι αφορά ηλικίες και για να μη σου πω και πώς με λένε. Τέλος πάντων, άρχισα να σκέφτομαι ότι ίσως πέρασες λιγάκι επίτηδες από μπροστά μου γιατί ψιλο χαμογελούσες ή έτσι νόμιζα έστω. Συνεχίζεις προς τον δρόμο για Γαλαξία και περνάω εγώ από μπροστά σου αυτή τη φορά με τη μηχανή, αλλά υπάρχει περίπτωση να μη με είδες ποτέ, είχες φορέσει το γυαλί. Αφού συνεχίζω λίγο, σταματάω και πάω στο απέναντι πεζοδρόμιο, να μη φοβηθείς πάνω από όλα και κυρίως να επιβεβαιώσω αν ήταν καθόλου αμοιβαίο όλο αυτό ή αν το ζούσα μόνος μου. Και γίνεται το κακό ξανά... Ξαναπερνάς απέναντι και άλλη μια φορά ακριβώς μπροστά μου και το βλέμμα σου να με καλεί. Με τα πολλά μπήκες στον Γαλαξία, πήρα τον αδερφό μου να μου δώσει λίγο θάρρος να σου μιλήσω και, αφού πήρα την απόφαση να σου μιλήσω, δυστυχώς βγήκες με μια άλλη κοπέλα. Εννοείται ξαναπέρασες από μπροστά μου και κοίταξες αλλά ήταν πολύ αργά. Το θάρρος πήγε βόλτα... Δεν ξέρω άμα παίζει να το δεις ή άμα εν τέλει το έζησα μόνος μου. Αλλά ήθελα να το βγάλω από μέσα μου. Να είσαι καλά, είσαι ό,τι πιο γλυκό έχω δει τα τελευταία χρόνια που έχω πάψει να πιστεύω σε έρωτες... ♥