ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα σε ΚΤΕΟ στη λεωφόρο Αθηνών. Έχεις μαύρο αυτοκίνητο με σκούρα τζάμια. Μπερδεύτηκες στο μηχάνημα με τους καφέδες, προσπάθησα να βοηθήσω και μου χαμογέλασες. Αν το δεις στείλε, μήνυμα.

Μπήκα από τη στάση Πανεπιστήμιο, ήσουν ήδη μέσα, και με κάρφωσες με το βλέμμα σου. Δε γινόταν να μιλήσουμε, κατέβηκες Σύνταγμα. Εάν το δεις, στείλε μου, θα ήθελα να σε γνωρίσω!

Χορεύαμε, μου ζήτησες τσιγάρο, βγήκαμε έξω. Σε λένε Δήμητρα, με λένε Νίκο. Ούτε το τηλέφωνό σου δεν πρόλαβα να ζητήσω! Αν θέλεις να τα ξαναπούμε, στείλε μου μήνυμα χχ

Για εσένα, όμορφη δεσποινίδα, που σε σέρβιρα στο Παγκράτι στη Ταβέρνα. Ήθελα πολύ να σου μιλήσω, αλλά ήσουν με τους δικούς σου.

Καθόσουν με 3 φίλες σου, εγώ απέναντι με ένα παιδί που ήταν συνέχεια στον υπολογιστή. Σε παρατηρούσα, συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, φόραγες γυαλιά όπως και εγώ. Κατέβηκα Οινόη.

Μέσα στο λεωφορείο, στο Α3, πήρες ένα μεγάλο πίνακα κάδρο κτλπ και έπεσες κατά λάθος πάνω μου σε ένα απότομο φρενάρισμα του οδηγού. Και μου είπες συγνώμη. Κατέβηκες στάση Δάφνη… Αν το δεις στείλε, θέλω να σε ξαναδώ.

Γεια, ξέρω ότι ίσως δε θα το δεις, όμως θα ήθελα να σε συναντήσω ξανά! Φορούσες ένα υπέροχο μαγιώ σαν ουράνιο τόξο από αλλη εποχή. Δίστασα να σου μιλήσω, δεν ήξερα τον τρόπο.

Κολυμπούσες δίπλα μου περισσότερο από μια ώρα και με κοίταζες συνέχεια. Φεύγοντας πέρασες με το αυτοκίνητό σου από το σημείο που καθόμουν τρεις- τέσσερις φορές με ένα άσπρο αυτοκίνητο και κοίταζες συνέχεια ξανά... Αλλά δε βρήκες το θάρρος να μου μιλήσεις!

Ήμουν στο αμάξι σταματημένη στο φανάρι και ήσουν δίπλα μου με τη μηχανή. Κοιταχτήκαμε 2-3 φορές μέχρι να ανάψει πράσινο. Ξεκινήσαμε ταυτόχρονα και συνεχίσαμε να κοιταζόμαστε. Φορούσες λευκή μπλούζα με το όνομα Μάρλον Μπράντο.

Ήσουν με 2 φίλες για καφέ, ήρθατε και κάτσατε στο τραπέζι μπροστά μας. Κοιταχτήκαμε, χαμογελάσαμε ο ένας στον άλλο, η φίλη σου σου είπε ότι καρφώνεσαι! Δεν πρόλαβα να σου μιλήσω. Γράψε μου.