ΣΕ ΕΙΔΑ

Κοιταζόμασταν όλο το βράδυ, ψηλή μελαχρινή. Όταν έφυγες, σε ρώτησα «Από τώρα;» και είπες «Είμαι από νωρίς εδώ». Το αγόρι με τις μπούκλες από την άλλη πλευρά του μπαρ.

Σε είδα με το κίτρινο ideal να πηγαίνεις στο Ξυλόκαστρο. Μιλήσαμε λίγο. Θα ήθελα να μιλήσουμε ξανά.

Ρε συ γαλανομάτη, τι βλέμμα ήταν αυτό; Παραλίγο να χάσω τη στάση μου, κατέβηκα Αττική και εσύ συνέχισες. Ελπίζω να το δεις, τι να πω...

Εσύ που πέρασες στο φανάρι της πλατείας απέναντι και ήμουν στο μηχανάκι και σου είπα ότι είσαι σαν Ιταλίδα μοντέλο. Ελπίζω να το δεις.

Σε είδα έξω από το μετρό της Εθνικής Άμυνας. Περιμένοντας το λεωφορείο, κοιταχτήκαμε πολλές φορές. Λέω για σένα που ήσουν ανοιχτόχρωμος, με κοτσάκι στα μαλλιά. Είμαι η κοπέλα με τα μαύρα μαλλιά και θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω. Ψάξε με, βρες με και στείλε μου!

Σε είδα στο μετρό. Μπήκες στη στάση Νίκαια προς Αθήνα. Φορούσες μαύρα, κοτλέ μπουφάν και θύμιζες ροκ σταρ παλιάς δεκαετίας. Καθόμουν απέναντί σου.

Ήμασταν στο βαγόνι προς Ανθούπολη, κοιταζόμασταν, αλλά κατέβηκα στην Αττική και δεν μιλήσαμε. Αν το δεις, στείλε.

Γεια. Κατά τις 7. Φόραγες τζιν και μαύρο μπουφάν. Ψηλή. Κοιταζόμασταν αρκετή ώρα, κατέβηκες Σύνταγμα.

Περιμέναμε στη στάση των ΚΤΕΛ για τον Ωρωπό αρκετή ώρα και όλη την ώρα κοιταζόμασταν, αλλά κανείς μας δεν έκανε κίνηση.

Εσύ που με κοιτούσες τόσο έντονα όση ώρα κατέβαινα τη σκάλα του θεάτρου μετά την παράσταση, να ξέρεις μετάνιωσα που δεν σε χαιρέτησα! I am here though!