ΣΕ ΕΙΔΑ

Ηλεκτρικός. Μπήκες και στάθηκες απέναντί μου, λογικά έκανες κάποια ανακαίνιση γιατί ήσουν από πάνω μέχρι κάτω στις μπογιές, Μου άρεσες πάρα πολύ, πιστεύω και εγώ το ίδιο, Με κοίταζες και σε κοίταζα, κατεβήκαμε μαζί κάτω Πατήσια, και σε ξεπέρασα στις κυλιόμενες και εκεί χαθήκαμε. Θα ήθελα να σε ξαναδώ και να σε γνωρίσω. Αν το δεις κάνε μια σχετική ανάρτηση...

Παραλία, νότια. Σε είδα μετά από 2,5 μήνες, μου έφτιαξες τη μέρα, την εβδομάδα, τον μήνα. Νόμιζα πως ο χρόνος θα βοηθήσει, θα μου περάσει αυτή η τρέλα. Δεν άλλαξε τίποτα, η παρουσία σου συνεχίζει να μου δημιουργεί άπειρες βιοχημικές αντιδράσεις. Μακάρι να μπορούσα να σου μιλήσω, έστω για 5 λεπτά.
 

Athens International Airport. Με έπιασες να σε κοιτάζω όσο ήμασταν στην πύλη. Δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω, ένιωσα σαν να σε ήξερα από πάντα, σαν να σε έχω συναντήσει πολλές φορές. Γι' αυτό και η «περιέργειά» μου. Δεν σε ξαναείδα μετά την προσγείωση. Δεν ξέρω καν γιατί γράφω εδώ 2 μήνες μετά… Η αλήθεια όμως είναι πως από εκείνη την ημέρα έχω την αίσθηση πως είσαι συνεχώς κοντά μου με κάποιο μαγικό τρόπο. Κλείνω τα μάτια και σε βλέπω, πετάγεσαι απο τις γωνίες των δρόμων…
 

Φήμες λένε ότι κάποιος κάποτε γνώρισε κάποια που ήταν ελεύθερη, δεν ήταν μπερδεμένη, δεν σκεφτόταν άλλον και ήξερε τι ήθελε... Αυτό....
 

Αναφιώτικα. Κοίταξα τα μάτια σου και χάθηκα... Ήσουν με τη φίλη σου και πρότεινα να σας βγάλουμε φωτογραφία. Ήμουν με τον φίλο μου και φεύγοντας ψέλλισες Ευχαριστώ. Κόλλησα και δεν σου μίλησα...😔 Ίσως να μην είναι αργά!!!

Σε είδα την Πέμπτη 23-12-21 στο Αμοργιανό Πέρασμα. Έχεις κοντά καστανά μαλλιά, γαλάζια μάτια και σαρκώδη χείλη. Φόραγες μαύρα και καθόσουν στο ακριβώς πίσω τραπέζι από εμάς με τις δύο φίλες σου. Σε κοίταζα, δεν ξέρω γιατί δεν ήρθα να σου πω πόσο όμορφα μάτια έχεις. Θα ήθελα πολύ να γνωριστούμε! Η ξανθιά κοπέλα από το τραπέζι με τα πολλά άτομα μπροστά σας :)
 

Το σωστό πλύσιμο χεριών είναι πάνω από 15sec, και όχι δεν θα πάρω χαρτί και για το σπίτι! Σε λένε Δέσποινα... Σε ψάχνω!
 

Κάθε μέρα παίρνουμε και οι δύο το 049, όμορφε μελαχρινέ μου! Κάθε μέρα ντρέπομαι να σε ρωτήσω, σε ποια στάση κατεβαίνεις;
 

Σε είδα, αυτή τη φορά στα στενά του Αγίου Δημητρίου την παραμονή των Χριστουγέννων του 2021 γύρω στις 15:30. Μπορεί να κατευθυνόσουν προς το Mall. Μπορεί πάλι όχι. Συνηθίζεις να περπατάς. Σου αρέσει. Φορούσες μαύρο καπέλο και μαύρα γυαλιά, ήθελες να περάσεις απαρατήρητη, αλλά εγώ δεν θα μπορούσα να παραβλέψω την παρουσία σου ακόμα και αν σε είδα κλεφτά καθώς περνούσα με το αυτοκίνητο. Αλλά στάσου, πάνε χρόνια, όμως θα ορκιζόμουν ότι σε έχω ξαναδεί να περνάς από μπροστά μου έξω από ένα φροντιστήριο καθώς γυρνούσες σπίτι σου και περπατήσαμε παρέα. Σε είδα και σε έναν διάδρομο supermarket μια φορά μαζί με μια φίλη σου. Κάτι σου έλεγα και έγνεψες καταφατικά, ή ακόμα και άλλη μια φορά στην περιοχή της Γλυφάδας να κατηφορίζεις την Παπανδρέου. Δεν σου μίλησα τότε, σε άφησα να περάσεις. Εκείνη τη φορά κάτι κουβαλούσες, μάλλον θα αποκτήσατε κάποιο καινούριο μέλος στην οικογένεια. Ένα μαύρο κουτάβι. Ίσως να είναι χαρ(ά)ούμενο. Ηθελες να το φροντίσεις και του πήρες τροφή για να το ταΐσεις. Και ακόμα μια φορά κάπου κοντά στην Πανόρμου επί της Κιφησίας τώρα τελευταία. Τις άλλες φορές πέραν της πρώτης, σε άφησα να περνάς από μπροστά μου και έμενα να σε κοιτώ να χάνεσαι. Δεν μπορώ να το πολεμάω πια αυτό. Εάν το δεις, ψάξε με, θα σε ψάξω και εγώ. Και ίσως αν το θέλουμε πολύ, βρεθούμε πάλι κάπου τυχαία. Κάπου να στέκομαι και να περνάς, να σε πιάσω από το χέρι και να συνεχίσουμε παρέα, γιατί σε κοίταξα κάποτε και με κοίταξες και εσύ.

Έχοντας αργήσει στη δουλειά, φτάνω 7:20 το πρωί στο Φάληρο, μπαίνω στον ηλεκτρικό και κάθομαι απέναντί σου. Δεν σε είχα προσέξει στην αρχή διότι κοιτούσα το κινητό μου. Όταν επιτέλους σήκωσα το κεφάλι μου σε είδα, καστανό μαλλί, καφέ μπουφάν (νομίζω) και ροζοπράσινα βαμμένα νύχια. Συναντηθήκαν τα μάτια μας 2-3 φορές. Φορούσα κουκούλα σε όλη τη διαδρομή, σε κάποια φάση την έβαλες και εσύ για να ακουμπήσεις το κεφάλι σου στο παράθυρο. Χωριστήκαμε Νερατζιώτισσα, εσύ συνέχισες εγώ κατέβηκα.