Μανίνα Ζουμπουλάκη

Κατά το «αυτή η κρίση/σχέση/ζωή μ’ έχει βγάλει νοκάουτ»

Ή, άμα δεν πάρεις τα ποδαράκια σου να πaς κάπου ο ίδιος ( Ή και η ίδια καμιά φορά), πόσο σε τιμωρεί ο Θεούλης. Που έχει ένα κόλλημα με τη σκληρή εργασία, γι’ αυτό και δεν παίρνει ποτέ μέρος στην ταξική πάλη.

Παρόλο που λιώνεις στο μπαλκόνι(ς), παρόλο που διαμαρτύρεσαι για τη ζέστη… στο βάθος σ’ αρέσει που είναι ξανά καλοκαίρι. Για δες! Σα να μην πέρασε μια μέρα…

Στην Πόλη, μια φορά κι έναν καιρό, κάποιος στεκότανε και πουλούσε χαλβά από λάσπη στη γέφυρα του Γαλατά, κι έκανε χρυσές δουλειές. Ή όπως το λένε αλλιώς οι Αμερικάνοι, "location, location, location";.

…My friend, όπως θα ’λεγε ο μακαρίτης Jim Morrison. Θα το έλεγε ως τραγούδι, αλλά κολλάει τέλεια στην Ομόνοια. Που σαν πρωτευουσιάνικη πλατεία είναι στο τσακ να αυτοκαταστραφεί.

Κολοκύθια, γιατί τα πάντα είναι όλο και πιο ακριβά, απλώς εμείς ψωνίζουμε τα φθηνοτερότερα, τα τσέτουλα, τα πιο τελευταία.

Τίποτα δεν σκίζει τόσο τα τελευταία χρόνια όσο τα φαντάσματα.