ΣΕ ΕΙΔΑ

Οι πιθανότητες να το δεις ή να το δει κάποιος που σε ξέρει είναι απειροελάχιστες, αλλά δεν ξέρω πώς αλλιώς να σε ψάξω! Σε είδα πριν 3 χρόνια σε αυτό (https://youtu.be/q0Pjj2Xe5lU?t=47) το απόσπασμα από μια εκπομπή που προβλήθηκε στην κρατική τηλεόραση κάπου στα μέσα των 1980s. Είσαι το καστανόξανθο αγόρι με τη φράντζα και το τσιγάρο, που λέει «Η μηχανή είναι μεράκι... μεγάλο μεράκι». Στα λίγα δευτερόλεπτα που εμφανίζεσαι, η λάμψη και το χαμόγελό σου αφήνουν τέτοιο αποτύπωμα, που 40 χρόνια μετά να θέλω να σε βρω. Δεν μου έχει ξανασυμβεί να δω έναν άγνωστο σε κάποιο βίντεο και να μου αρέσει τόσο που να επιστρέφω ξανά και ξανά στο βίντεο επί 3 χρόνια για να τον καμαρώσω... Δεν ξέρω τι σκοπό έχει αυτή η αναζήτηση. Μάλλον κανένα. Εύχομαι απλά να είσαι καλά, και η ζωή να σου φέρθηκε όμορφα. Αυτό. Μια άγνωστη, κάπου 10-15 χρόνια μικρότερή σου.

Σε είδα στο φανάρι Πέτρου Ράλλη και Θηβών στο Ρέντη. Οδηγούσες ένα κόκκινο Fiat και άκουγες το τραγούδι «Αδιάκοπα» του Δεληβοριά και τραγουδούσες. Αν το δεις, στείλε…

Με σέρβιρες σήμερα το πρωί στο Ohh Boy. Με μάγεψε η αύρα σου. U took my breath away, κοκκινομάλλα με το μαύρο φόρεμα... Ο ψηλός με τα γένια... Αν το δεις και αισθάνεσαι το ίδιο...

Σε είδα σε ΚΤΕΟ στη λεωφόρο Αθηνών. Έχεις μαύρο αυτοκίνητο με σκούρα τζάμια. Μπερδεύτηκες στο μηχάνημα με τους καφέδες, προσπάθησα να βοηθήσω και μου χαμογέλασες. Αν το δεις στείλε, μήνυμα.

Μπήκα από τη στάση Πανεπιστήμιο, ήσουν ήδη μέσα, και με κάρφωσες με το βλέμμα σου. Δε γινόταν να μιλήσουμε, κατέβηκες Σύνταγμα. Εάν το δεις, στείλε μου, θα ήθελα να σε γνωρίσω!

Χορεύαμε, μου ζήτησες τσιγάρο, βγήκαμε έξω. Σε λένε Δήμητρα, με λένε Νίκο. Ούτε το τηλέφωνό σου δεν πρόλαβα να ζητήσω! Αν θέλεις να τα ξαναπούμε, στείλε μου μήνυμα χχ

Για εσένα, όμορφη δεσποινίδα, που σε σέρβιρα στο Παγκράτι στη Ταβέρνα. Ήθελα πολύ να σου μιλήσω, αλλά ήσουν με τους δικούς σου.

Καθόσουν με 3 φίλες σου, εγώ απέναντι με ένα παιδί που ήταν συνέχεια στον υπολογιστή. Σε παρατηρούσα, συναντήθηκαν τα βλέμματά μας, φόραγες γυαλιά όπως και εγώ. Κατέβηκα Οινόη.

Μέσα στο λεωφορείο, στο Α3, πήρες ένα μεγάλο πίνακα κάδρο κτλπ και έπεσες κατά λάθος πάνω μου σε ένα απότομο φρενάρισμα του οδηγού. Και μου είπες συγνώμη. Κατέβηκες στάση Δάφνη… Αν το δεις στείλε, θέλω να σε ξαναδώ.

Γεια, ξέρω ότι ίσως δε θα το δεις, όμως θα ήθελα να σε συναντήσω ξανά! Φορούσες ένα υπέροχο μαγιώ σαν ουράνιο τόξο από αλλη εποχή. Δίστασα να σου μιλήσω, δεν ήξερα τον τρόπο.