ΣΕ ΕΙΔΑ

Σε είδα χθες βράδυ γύρω στις δέκα παρά, Βασιλέως Κωνσταντίνου, περνούσες στο φανάρι απέναντι προς το ωδείο Αθηνών, με κοίταξες, σε κοίταξα, γενικώς κοιταχτήκαμε μέχρι που γίναμε μια κουκκίδα στο οπτικό μας πεδίο! Μελαχρινός με μεγάλα μάτια και καθαρό πρόσωπο. Έπρεπε να σου μιλήσω, έπρεπε να μου μίλησες!

Ταξιδεύαμε στο ίδιο βαγόνι από Θεσσαλονίκη-Αθήνα. Περιμέναμε και οι 2 έξω από την τουαλέτα. Εγώ κάπνιζα στα κρυφά και εσύ γελούσες. Τα βλέμματά μας ξαναβρέθηκαν, και στο τρένο και μετά στο μετρό. Εγώ (δυστυχώς) κατέβηκα πρώτος.

Μου έλειψες τόσο πολύ που μόλις σε είδα φαινόμουν σαν μαλάκας από το χιλιόμετρο, από την μία ευτυχής που σε είδα μετά από καιρό και από την άλλη τόσο δυστυχής που δεν μπορώ να σε έχω. Το καλό είναι ότι όταν σπάω είσαι εκεί να με κολλήσεις αλλά έως ποτέ θα μπορείς να το κάνεις αυτό. Αχ υπάρχουν κάποιοι κανόνες σε αυτόν τον κόσμο που δεν σπάνε με τίποτα.

Σε είδα στο bar Μenudo. Ήσουν ψηλή με γυαλιά και απίστευτο χαμόγελο και εγώ είμαι ο κοντός που σου είπα πόσο ωραίο χαμόγελο έχεις. Αν το δεις, στείλε, έπρεπε να σου είχα ζητήσει τον αριθμό σου, γαμώτο.

Σε είδα για λίγο. Προσπάθησα να σου δώσω σήμα να με καταλάβεις, ίσως με κατάλαβες αλλά να μην ήθελες κάτι περισσότερο. Ωστόσο προσπάθησα ξανά για την τιμή των όπλων ίσως... Και η τελική προσπάθεια είναι εδώ.

Καθόμασταν σε απέναντι τετράδες στο τελευταίο μετρό προς δημοτικό θέατρο Πέμπτη βράδυ. Κατέβηκα Κορυδαλλό και σε χαιρέτησα. Αν θες στείλε μου mail.

...σε ένα από τα ταξίδια μου. Δεν μπορέσαμε να αλλάξουμε ούτε αριθμούς τηλεφώνου. Αν το δεις και θυμηθείς, στείλε μου.

Εσύ ο ξανθούλης με τα γαλάζια μάτια που μου ζήτησες τσιγάρο και πιάσαμε συζήτηση, αν το δεις, στείλε μου γιατί δεν πρόλαβα να ρωτήσω το όνομά σου.

Καθόμασταν απέναντι στο μετρό και σε ρώτησα αν το βραχιόλι σου είναι μαγνητικό. Μου φάνηκε όμορφο που έδωσες χρήματα σε εκείνο τον ζητιάνο. Θέλεις να πάμε κανένα σινεμά;

Τι θα έλεγες για ένα καφεδάκι;