ΣΕ ΕΙΔΑ

Ήταν Κυριακή περίπου στις 21.45 και ήμασταν στο περίπτερο του Μεταίχμιου στην Έκθεση Βιβλίου. Σχολιάζατε με τον φίλο σου ένα βιβλίο και μόλις το πήρα στα χέρια μου, μου χαμογέλασες. Φορούσες μωβ t-shirt και γυαλιά. Είμαι η κοπέλα με το γκρι φόρεμα...

Σε είδα στο α3 προς Γλυφάδα, σγουρό μαλλί, πανέμορφα μάτια, tattoo στο χέρι έναν ήλιο με χρώμα, φόραγες ένα ωραίο κολιέ και μου χαμογέλασες. Σε ψάχνω...

«Can't keep my eyes of you», όπως λέει κ ο Damien Rice. Αυτό μου συνέβη όταν κάθησα απέναντι στο Σύνταγμα στο 4 τρόλεϊ Σάββατο βράδυ, 2/9, αργά (23:00 και κάτι, δε θυμάμαι από το σκάλωμα φυσικά). Όλη η διαδρομή μέχρι τη «Ζακύνθου» που κατεβήκαμε ήταν ένα emotional roller coaster, καθώς διακριτικά προσπαθούσα να συγκαλύψω το awestrucking μέσα μου. Και το cringe, αλλά απαραίτητο, περιγραφικό κομμάτι: είχες ένα boho φόρεμα, με δερμάτινα σανδάλια, κοντά μαλλιά και ακουστικά (γενικώς ήσουν κομψότατη) και εγώ φορούσα μια μπλούζα εθελοντισμού με μπεζ παντελόνι και είχα σακίδιο (ναι, ήμουν σαν πρόσκοπος, αλλά είχα βάρδια πριν). Πραγματικά ανεξαρτήτως του αποτελέσματος της εύρεσής μας, θέλω να πω πως ομόρφυνες ξεχωριστά το βράδυ εκείνο και μου έδωσες μια ανάμνηση με ωραία συναισθήματα.

Σε είδα γύρω στις 2:30, ξημερώνοντας Σάββατο 02.09.2023 στο Shamone στο Γκάζι. Ήσουν μαζί με 3 (;) άλλους άνδρες παρέα, αρκετά κοντά στην πόρτα του μαγαζιού. Εκεί κοντά βρισκόμουν κι εγώ. Παρατήρησα ότι είσαι μετρίου αναστήματος (όπως κι εγώ). Έχεις μαύρο μαλλί και φορούσες σκουρόχρωμα ρούχα, μάλλον μαύρα. Κοιταχτήκαμε 2 φορές. Κάποια στιγμή ήρθες και άφησες το άδειο ποτήρι σου στο τραπέζι που βρισκόταν πίσω από εμένα και την παρέα μου. Περίμενα ότι θα έφερνες και το επόμενο ποτήρι και έτσι θα κατάφερνα τελικά να σου μιλήσω. Ωστόσο ήπιες το επόμενο ποτό χωρίς να έρθεις ξανά προς το μέρος μου και ύστερα έφυγες μαζί με την παρέα σου. Ελπίζω να σε ξαναδώ. Αν το διαβάσεις, θα χαρώ να μου στείλεις.

Καθόσουν απέναντί μου στο 790 την Τρίτη προς Τετάρτη αργά το βράδυ. Φόραγα μια μπλε μπλούζα και καπέλο. Με σκούντηξες και μου είπες «το ξέρεις ότι είσαι πολύ όμορφος;». Και εσύ όμορφη με ηλεκτρονικό τσιγάρο θυμάμαι. Δεν σου απάντησα. Ξαφνιάστηκα, αλλά θέλω πολύ να σε γνωρίσω αν δεις το μήνυμά μου. Τα παιδιά εδώ έχουν το μέιλ μου.

Τη ζωή μας τη ζωγραφίζουμε εμείς οι ίδιοι. Εμείς επιλέγουμε εάν θα είναι ανθόσπαρτη ή ξερή και άγονη. Όταν αγαπάς έναν άνθρωπο, θέλεις να είναι ευτυχισμένος. Όταν όμως δεν μπορείς να του προσφέρεις Ευτυχία, πρέπει να τον αφήσεις να φύγει.

Μελαχρινή, με την υπέροχη φωνή και το φανταστικό βλέμμα, άι ζουμπ γιου μπακ.

Με βοήθησες με τη βαλίτσα μιας και κούτσαινα :)

Όμορφη Μπουρναζιώτισσα, στείλε μου ένα μήνυμα, έχω χάσει τον ύπνο μου με σένα. Ξέρεις εσύ...

Σου έπιασα κουβέντα στο ταμείο εφτά παρά, μετά σου είπα «χάρηκα και καλή συνέχεια». Φοράω γυαλιά, έχω μπλε μάτια, είσαι ξανθιά και ήσουν αθλητικά ντυμένη με μαύρα Νike. Φορούσα και εγώ μαύρα. Εργαζόμουν και από ευγένεια δεν ζήτησα τηλέφωνο. Μακάρι να ξαναέρθεις. Σε σκέφτομαι συνέχεια! Θέλω να σε γνωρίσω. Είσαι 31, εγώ μεγαλύτερη. Έχεις μαύρο Seat mii.