ΣΕ ΕΙΔΑ

Τρίτη πρωί 22/08 γύρω στις 11. Είσαι ξανθιά, ψηλή, κάθισες στο εμπρός τραπέζι από μένα με θέα τη θάλασσα και μετά από λίγο ήρθε μία έγκυος φίλη σου. Είσαι πολύ όμορφη με ωραίο χαμόγελο και είχες στο αριστερό σου χέρι περασμένο λαστιχάκι που πιάνουν τα μαλλιά. Ομολογουμένως δεν μπορούσα να σου μιλήσω. Μακάρι να το δεις, και να μην είσαι ήδη σε σχέση, για να μου απαντήσεις.

Καθίσαμε παρέα μαζί με τη φίλη μου τη Νατάσσα και η επιστροφή ήταν πιο ευχάριστη. Λίγο η κούραση και κάποιοι λόγοι που δεν έχουν να κάνουν με σένα, δεν ανταλλάξαμε τηλέφωνα. Αν θέλεις, Δώρα, να τα ξαναπούμε θα χαρώ να μου στείλεις.

Δυστυχώς τελευταία μέρα μιλήσαμε λίγο παραπάνω. Και δίστασα να ζητήσω τηλέφωνο. Το μόνο που κατάφερα να πω είναι «Θα τα πούμε στη γειτονιά μας». Αν ενδιαφέρεσαι στείλε. 

Σε είχα δει μια φορά να μπαίνεις σε έναν φούρνο, εκεί κοντά στα Jumbo. Ήσουν πραγματική Ρωσίδα θεά! Πανύψηλη και εξωτικά πανέμορφη. Οριακά ήμουν έτοιμος να σου μιλήσω και να τινάξω τα πάντα στον αέρα, τη ζωή μου ολόκληρη - και ίσως έπρεπε να το είχα κάνει... Σε είχα δει και δεύτερη φορά, σε στάση του λεωφορείου (κοντά στα Καμίνια). Θα έφερνα τη ζωή μου ανάποδα για εσένα και μόνο για εσένα, να ξέρεις.

Μάζευες σκουπίδια από την άμμο. Πολύ το εκτίμησα! Ούτε το όνομά σου δεν ρώτησα...

Πριν της επτά το απόγευμα. Σε είδα κοντά στη μαναβική και κοιταχτήκαμε, είμαι της ασφάλειας σου είπα, απάντησες «το κατάλαβα». Μετά σου έπιασα κουβέντα στο ταμείο. Έκανα βλακεία, δεν ρώτησα το όνομά σου, ούτε ζήτησα τηλέφωνο. Σε σκέφτομαι, ξανθιά μου... Πώς γίνεται να σε ξαναδώ;

Είχες ήδη ξαπλώσει με το στρώμα σου, πέρασα αρκετές φορές για να βγω έξω. Λογικά ερχόσουν από Χίο; Θα ήθελα πολύ να τα πούμε.

Σε βλέπω συνέχεια και εννοείται πάντα απρόσμενα... Είσαι ψηλή και φαίνεσαι τόσο δυναμική και κυριαρχική. Θα ήθελα απλά να μιλήσουμε, ξεκινώντας με 0 expectations.

Φορούσες λαδί πουκάμισο, καθόμασταν σχετικά κοντά, πιαστήκαμε σταυρωτά με τον φίλο σου σε έναν χορό αν κι εγώ θα προτιμούσα εσένα. Στείλε αν είναι να χορέψουμε στην Αθήνα. Αυτή με την καφέ βερμούδα.

Σε είδα φευγαλέα στην αποβίβαση από το Blue Star Naxos τα ξημερώματα, εκεί στο χαμό. Με είδες κι εσύ που σε κοιτούσα αλλά ήταν μια δύσκολη ώρα. Θέλω να σε ξαναδώ.