ΣΕ ΕΙΔΑ

Το 2004, ναι το 2004... Κάναμε μαζί εκπαίδευση σαν οδηγοί για τους Ολυμπιακούς αγώνες. Μένεις Νέα Μάκρη, ήσουν τότε κοκκινομάλλα. Σε σκέφτομαι χρόνια. Γρηγόρης.

Έμπαινες στον Σκλαβενίτη από το υπόγειο πάρκινγκ την ώρα που εγώ έφευγα, μου χαμογέλασες και με ρώτησες αν ήθελα να πάρω το καρότσι (κάτι τέτοιο - δεν είμαι σίγουρη γιατί κόλλησα...) Τι υπέροχος που είσαι!

Περιμέναμε το Highspeed από Νάξο-Πάρο στις 21:00 (Παρασκευή 08/09). Πέρασες δύο φορές μπροστά μου, ήμουν μέσα στο αυτοκίνητο (μπλε Ford Puma) και μιλούσα στο κινητό. Είσαι ξανθιά, φορούσες μαύρα (μαύρο παντελόνι και μπλουζάκι) γύρω στα 35. Στείλε μνμ... Δεν μπορώ να σε ξεχάσω!

Σε βλέπω τα πρωινά, γύρω στις 08:50, στη Βασιλίσσης Σοφίας. Εγώ την ανεβαίνω και εσύ την κατέβαινες. Σήμερα σε είδα στο φανάρι (στο τέλος της Βασιλίσσης Σοφίας) που περίμενες για να πας απέναντι. Φόραγες ένα κίτρινο φόρεμα και κοιταχτήκαμε.

Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, για αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε. Προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητά μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως «μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη».

Το πρωί στη Βασιλίσσης, περίμενα το λεωφορείο, με κοίταξες και σε είδα και εγώ. Το απόγευμα στην Κηφισίας το ίδιο, τι θα γίνει! Αν το δεις ποτέ, οι πινακίδες σου ξεκινάνε από ZNZ6… Πες μου το υπόλοιπο 🙃

Σε είδα στην συναυλία του Αγγελάκα χθες το βράδυ με τη φίλη σου να χορεύεις. Γιώργος

Ξανθιά θεά. Μπήκες με λευκή φόρμα, υπέροχη σαγιονάρα και γκρι T-shirt. Παρόλη την κόκκινη θήκη σου και τα όμορφα βαμμένα κάτω άκρα σου, δεν μπόρεσα να πάρω τα μάτια μου πάνω από τα μάτια σου. Με είδες. Σκίζω το καπέλο μου για πάρτη σου.

Μπήκες στο αεροπλάνο, με κοίταξες και απογειώθηκα. Καθόσουν στη πίσω θέση,16_. Ήρθες στο λεωφορείο δίπλα μου, αλλά ήρθε ο συνάδελφος και δεν πρόλαβα να σου μιλήσω. Αν το δεις, στείλε.

Σε είδα σήμερα κατά τη 1 μμ, ξανθιά με άσπρο σορτσάκι, γύρω στα 33. Ήσουν με δύο φίλες και φύγατε γύρω στις 3 για να πάτε για φαγητό εκεί κοντά, αν άκουσα καλά. Δυστυχώς δεν σου μίλησα, αλλά είχαμε οπτική επαφή. Θα ήθελα πολύ να σε γνωρίσω!