ΣΕ ΕΙΔΑ

Τετάρτη πρωί, ήσουν στο ξενοδοχείο «Μetropolis» μπροστά! 10:00 περίπου. «Κοιταχτήκαμε» αλλά δεν μιλήσαμε! Αν θέλεις να μιλήσουμε, επικοινώνησε εδώ!
 

Ήσουν μεσημέρι στο Μετρό προς Κορωπί. Μια αλλούτερη μορφή γυναίκας πραγματικά. Μακρύ σγουρό μαύρο μαλλί, τσάντα πλάτης πασχαλίτσα, άκουγες μουσική. Δεν ήταν η συγκυρία ιδανική να σου μιλήσω. Το θέλω όμως.
 

Κάναμε μαζί τη διαδρομή Γέρακας - Ραφήνα. Ευτυχώς ήταν πολλά τα κόκκινα φανάρια. Είμαστε και οι δύο fun της Toyota. Αν το δεις, κερνάω μπίρα στην παραλία.
 

Γλυκά Νερά. 15/04 πρωί και οι δυο συνεργείο. Ήρθα κοντά σου να φορτίσω το κινητό. Ανταλλάξαμε ματιές πάνω από τις μάσκες. Χτύπησε το τηλέφωνό μου και δεν πρόλαβα να ρωτήσω ούτε το όνομά σου.

Μπήκες στο μετρό από το Αιγάλεω γύρω στις 12 το πρωί με μια βαλίτσα μαύρη, κράτησες ανοιχτή την πόρτα για να μπουν κάτι κοπέλες, κατέβηκες στο Μοναστηράκι, μαλλιά με μπουκλάκια, μελαχρινός, είχες και ένα backpack μαύρο.
 

Περίμενα έναν φίλο μου στη στάση απέναντι από την πλατεία. Καθόσουν στα σκαλιά. Ήμουν ο ψηλός με το καφέ δερμάτινο. Ανταλλάξαμε βλέμματα, όμως ήσουν απασχολημένη στο κινητό.
 

Line Athens. Σε είδα μόλις σηκώθηκα από το τραπέζι μου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Στον λίγο χρόνο του αποχαιρετισμού, δεν μπορούσα να πάρω το βλέμμα μου από σένα - και εσύ να κλέβεις ματιές. Βγήκα από την πόρτα που πάει στην αυλή, γύρισα να σε δω μια τελευταία φορά αλλά με είχες προλάβει, με κοιτούσες ήδη. Και ενώ έχω μπει στο αμάξι μου, αποφασίζω να γυρίσω πίσω, μήπως κάπως καταφέρω να ξεκλέψω μια στιγμή μαζί σου. Αλλά είχες ήδη φύγει.

Εγώ με laptop σε καφέ σαν τον τρελό. Εσύ για πρωινό καφέ με συναδέλφους. Έφυγαν αυτές και έμεινες πίσω να με κοιτάς. Έπρεπε να πάω στο ραντεβού, έφυγα χωρίς καλημέρα. Sorry.
 

Εγώ με σχολικό, εσύ με το αυτοκίνητό σου. Μου χαμογέλασες κι εγώ στο ανταπέδωσα. Σε έχασα στην κίνηση. Αν το δεις, στείλε εδώ.
 

Ψηλέ μελαχρινέ, δεν μπορούσα να πάρω τα μάτια μου από πάνω σου.