ΣΕ ΕΙΔΑ

Barsol, Νέα Φιλαδέλφεια. Ήσουν με μία φίλη σου στα έξω τραπεζάκια, πολύ ευδιάθετη, γεμάτη ενέργεια. Σου είπα κάτι, χαμογέλασες και έφυγα. Δεν ήθελα να συνεχίσω και να σε φέρω σε δύσκολη θέση. Αν θες να γνωριστούμε, στείλε και πες μου τι σου είπα.
 

Ήμασταν με άλλη παρέα. Φόραγες τιραντάκι και έβλεπες τελικό πρώτο τραπέζι πίστα...
 

Μιχαλακοπούλου. Φορούσες άσπρο από πάνω, μάλλον τζινάκι από κάτω και τα μαλλιά σου πρέπει να πορτοκαλοκοκκινίζουν. Περνούσα με μαύρο αυτοκίνητο, μόλις είχε ανάψει πράσινο για να στρίψω προς Caravel. Κοιτούσες πριν σε κοιτάξω, σε κοίταξα αστραπιαία και μόλις που πρόλαβα να σου χαμογελάσω. Παγωτά και οι 2... Γίνεται κάπως να ξαναγίνει αυτό;
 

Χαλάνδρι. Περίμενα στο στοπ μου σαν σωστός νομοταγής πολίτης μέχρι που περάσατε κάθετα εσείς. Με κοιτάξατε, χαμογελάσατε και οι δύο σας και πάτησε φρένο η οδηγός καθώς έστριβε δεξιά, ενώ συνεχίζατε να χασκογελάτε. Περιττό να πω ότι και εγώ έπαθα την πλάκα μου. Θα χαρώ να σας συνοδεύσω ΚΑΙ ΤΙΣ ΔΥΟ για ένα ποτό! <3 (Πράσινο σκούρο Suzuki τζιπ)

Rose λένε τη γλυκύτατη σκυλίτσα σου (λευκούλα και φατσάκι τρελό). Ήρθες, έκατσες κοντά μας (και εγώ με τη σκυλίτσα μου) στα μάρμαρα, στην εξέδρα απέναντι από το ξενοδοχείο Μακεδονία Παλλάς (απογευματάκι). Μιλούσαμε για αρκετή ώρα, και σου είπα ότι πρέπει να φύγω γιατί έχω διάβασμα. Γύρισα μετά από λίγο να σε βρω, αλλά είχες φύγει. Κόλλησα στην αρχή να σου ζητήσω τηλ. για να τα πούμε. Και μετά το μετάνιωσα. Φορούσα κοντομάνικο μπλουζάκι Ramones. Άμα το δεις και καταλάβεις, θέλω να ξέρεις ότι το χαμόγελό σου ήταν ό,τι πιο όμορφο και γλυκό. Θα ήθελα πολύ να το ξαναδώ.
 

Παρασκευή απόγευμα, ήσουν η ξανθιά κοπέλα με τη μελαχρινή φίλη σου και πίνατε το ποτό σας. Εγώ είμαι ο μελαχρινός γαλανομάτης που ανταλλάζαμε πολλές ματιές. Αν κατά τύχη δεις το μήνυμα, tell me.
 

Έκατσες απέναντι από την παρέα μου, με την παρέα σου, σε κέντρο στην παραλία. Ήσουν εκθαμβωτική, ξανθιά, πράσινα μάτια και συνέχεια κοιταζόμασταν. Αν το δεις, στείλε μου.
 

Εγώ δεν ψάχνω κάποιον που είδα. Θα ήθελα όμως να μάθω νέα από τον Β., που είχα γνωρίσει πριν 9 χρόνια στο Omegle. (Ναι, ό,τι θυμάμαι χαίρομαι 😂) Ααααααν το δεις, που αμφιβάλλω, και καταλάβεις ποια είμαι, συνεχίζω να αμφιβάλλω (αισιόδοξη όπως πάντα), στείλε να τα ξαναπούμε αν θες.
 

Μετρό, Ακρόπολη, 17:30. Πήρα το μετρό από το Σύνταγμα και κατέβηκες στη στάση Ακρόπολη, χωρίς μάσκα, με ένα κόκκινο λουλουδάτο φόρεμα. Δεν ξέρω εάν είσαι τουρίστρια ή μένεις εδώ, αλλά τρελάθηκα μαζί σου. Θέλω να σε ξαναδώ και αυτή τη φορά να συστηθούμε κανονικά.
 

Κορυδαλλός. Κάθε πρωί στο λεωφορείο, ίδια ώρα, ίδια θέση. Κοιταζόμασταν έντονα, αλλά δεν μιλήσαμε ποτέ! Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι στεκόσουν στην είσοδο του μετρό και με κοιτούσες που έφευγα. Μήπως να μιλούσαμε κάποτε, ξανθούλη;