ΣΕ ΕΙΔΑ

1985. Καθόμασταν στο ίδιο θρανίο, σου είπα σ' αγαπάω, ήμουν 17 και εσύ 15. Μια χρονιά μαζί και μετά χαθήκαμε...έγινες γράμμα, σημάδι στο χέρι μου μια μέρα μετά τον χωρισμό μας. Αλλάξαμε και οι δύο πολλές αγκαλιές, σχεδόν όλες ψάχνοντας.. Ίσως εσύ εμένα και εγώ εσένα. Τώρα εδώ και τρία χρόνια, 35 χρόνια μετά, ζούμε ό,τι πιο απόλυτο υπάρχει σε έρωτα και αγάπη σε αυτή τη ζωή. Σε λατρεύω, Αναστασία μου, όσο τίποτα. Και ο μόνος σκοπός πια είναι το μαζί για πάντα κάτω από την ίδια στέγη και ΜΑΖΊ. Σε ευχαριστώ που υπάρχεις στη ζωή μου όλα αυτά τα χρόνια, αγρίμι μου. Ο Δημήτρης σου...
 

Καλησπέρα και καλό καλοκαίρι. Ίσως έτυχε και σε είδα κάπου, αλλά ίσως και όχι, δεν έχει σημασία. Δεν αναζητώ κάποιο συγκεκριμένο πρόσωπο αλλά μια γυναίκα με τα εξής χαρακτηριστικά! Η μόρφωση δεν με απασχολεί τόσο όσο η καλλιεργημένη προσωπικότητα. Η θετική αντίληψη και η πρακτική σκέψη επιπλέον. Σίγουρα κάποια με ενδιαφέροντα και ενασχολήσεις και σίγουρα κάποια που διατίθεται να αναπτύξει ένα εισαγωγικό μήνυμα με περιεχόμενο πριν μου στείλει. Θα το εκτιμήσω περισσότερο από ένα απλό γραπτό "γειά" "τι κάνεις" κλπ.
Δεν θα ήθελα κάποια με απωθημένα ή κάποια που δεν αισθάνεται καλά με τον εαυτό της και τη ζωή της γενικότερα, αποφεύγω τα δράματα γενικά! Ειμαι αρκετά εμφανίσιμος και αναζητώ κάτι ανάλογο. Ειμαι 32 αλλά η ηλικία δεν είναι κριτήριο στην αναζήτησή μου, εστιάζω σε άλλα πράγματα. :)

Αν είδες τον εαυτό σου στα παραπάνω θα χαρώ να έρθουμε σε επαφή.

Καλή συνέχεια! :)
 

Κυριακή (19/7) μεσημέρι. Έξω από τον ναό του Τιμίου Σταυρού στο Αιγάλεω. Μόλις έχει τελειώσει η βάφτιση που παρευρισκόμουνα και ψάχνω ταξί για να γυρίσω σπίτι. Με παίρνεις κούρσα εσύ. Νομίζω σου άρεσα. Ήθελα απλά να σου πω ότι εμένα, πάντως, μου άρεσες πολύ! Αλλά ντράπηκα να πάρω τον αριθμό σου στο τέλος, Θοδωρή...
 

Με αυτοκίνητο γκρι εγώ, πίσω στη μηχανή εσύ! Πήρα το μήνυμα αλλά ήταν δύσκολο να ακολουθήσω! Στείλε και θα... επανορθώσω!
 

Μάλλον δε θα το δεις αλλά το οφείλω στον εαυτό μου!
Κυριακή βράδυ (κοντά στις 22:15) στην επιστροφή για Αθήνα. Εσύ με μία φίλη σου συνοδηγό και έναν φίλο σας στο πίσω κάθισμα. Σου χαμογελάω και αρχίζεις να γελάτε με τη φίλη σου. Πληρώνετε και φεύγοντας ρίχνεις και ένα πλατύ χαμογελο!
 

Μυρτώ μου, τα πράγματα είναι απλά. Τον τελευταίο μήνα μένω με το αγόρι μου που τόσο πολύ αγαπώ, όπως και εκείνος εμένα. Έχουμε αυτά τα καθημερινά καβγαδάκια, καθώς κανένας από εμάς δεν συμβιβάζεται εύκολα. Το πρόβλημα είναι ότι μου λείπει απελπιστικά πολύ η μαμά μου. Τι έπαθα ξαφνικά και ζητάω τη μαμά μου; Πώς μπορώ να σταματήσω να στεναχωριέμαι που δεν μένω πια στο πατρικό μου σπίτι;

Έφυγα γιατί είχε ξεφύγει η κατάσταση από τα χέρια μου. Έφτασα να ξυπνάω το πρωί και να μη θέλω να σηκωθώ από το κρεβάτι μου. Είμαι κουρασμένη, με ξενερώνεις συνέχεια, δεν μπορώ άλλο. Οι πράξεις σου, τα λόγια σου, οι αποφάσεις σου είναι κάτι που δεν μπορώ πια να παρακολουθήσω. Δε θέλω να 'ρθεις. Δεν ξέρω, βρες τι κάνεις λάθος, μη με ζαλίζεις. Με ζαλίζεις. Με κουράζεις. Με χαλάς. Με χαλάς, το καταλαβαίνεις; Δεν μπορώ. Δε θέλω να 'ρθεις. Δε θέλω, δε θέλω, δε θέλω. Τώρα δε θέλω εγώ. Πριν δεν ήξερες εσύ αν θέλεις και τι θέλεις. Δυο μήνες τώρα με έχεις από βράδυ σε βράδυ κι από βδομάδα σε βδομάδα που δεν ξέρω πού είσαι και τι κάνεις και με ανεβοκατεβάζεις. Προχτές το βράδυ κοιμήθηκες στο σπίτι σου, με πήρες μία η ώρα και με ξύπνησες γιατί σου ήρθε ξαφνικά να με δεις, μετά το μετάνιωσες, μαλάκα δεν μπορώ, με πήρες μία η ώρα χτες το μεσημέρι που είχαμε κανονίσει να έρθεις από το σπίτι στις 11 και μου άρχισες τα γνωστά κάτι έτυχε κ.λπ., δεν μπορώ να ακολουθήσω το πρόγραμμά σου, δεν ξέρω πού είσαι και τι κάνεις. Χτες το βράδυ ήμουνα χάλια. Αύριο πάλι χάλια θα είμαι. Ντάξει, δεν μπορώ να συνεννοηθώ μαζί σου. Την προηγούμενη βδομάδα πάλι τα ίδια. Και την επόμενη και τη μεθεπόμενη πάλι τα ίδια. Πρέπει να είμαι stand by συνέχεια. Μη με ζαλίζεις. Δεν υπάρχει περίπτωση να αλλάξει τίποτα, ούτε εγώ να σε αλλάξω. Σταμάτα να το υπόσχεσαι. Σταμάτα τα ψέματα. Δεν πιστεύω πια πως θα αλλάξεις, πως εγώ θα σε αλλάξω. Τέλος.

Εγώ ψηλός, μελαχροινός, με μαύρη μπλούζα με στρας, μαύρη υφασμάτινη μάσκα και μαύρα γυαλιά οράσεως. Εσύ μελαχροινή, με χακί ολόσωμο, μάσκα λουλουδάτη και τατουάζ στα πόδια. Μπήκαμε μαζί στο βαγόνι από Μοναστηράκι προς Αεροδρόμιο. Σε κοιτούσα από πριν και μόλις το κατάλαβες, δεν σταματήσαμε να κοιταζόμαστε! Ηλεκτρισμός! Σκεφτόμουν ένα τρόπο να σου μιλήσω, αλλά κατέβηκα μετά από 2 στάσεις. Σου έριξα μια τελευταία έντονη ματιά για να με θυμάσαι, κι έφυγα, με τη σκέψη μου σε εσένα...
 

Την Παρασκευή 17/7 στις 12 το μεσημέρι σε είδα στην καφετέρια WAREHOUSE στα Εξάρχεια να πίνεις καφέ με μια φίλη σου. Ήμουν με ένα φίλο μου και σε κοιτούσα. Είσαι αδύνατη καστανή με τα μαλλιά πιασμένα αλογοουρά, φορούσες κίτρινο μουσταρδί κοντό φουστάνι πάνω απο τα γόνατα και σαγιονάρες. Έβγαζες συνεχώς τις σαγιονάρες σου και έπαιζες συνέχεια τα πόδια σου... Με μάγεψες... Πώς να σε βρω;;;

Στο φανάρι της Βουλιαγμένης. Σου είπα ότι τρέχεις πολύ! Μου είπες ότι θα πάρεις Swift!Περιμένω βόλτα!