ΣΕ ΕΙΔΑ

Στάση 747, Μikel, Ανθούπολη. Μελαχρινή, καρέ μαλλί, με χαρακτηριστικό το tattoo line τριαντάφυλλο στο πίσω μέρος του μπράτσου!
 

Ταξιδέψαμε με το ίδιο καράβι στις 30/07 από Λαύριο για Κέα. Συναντηθήκαμε πάλι, τυχαία, την επόμενη μέρα στην παραλία, μιλήσαμε πολύ λίγο... Ξέρω μόνο πως σε λένε Μάνο. Ψάχνω να σε βρω 😊
 

Σε είδα στο εμβολιαστικό κέντρο Προμηθέας στις 6/8 στις 19:15 και, αφού έκανες το εμβόλιο, με περίμενες στο μηχανάκι σου. Με χαιρέτισες, σε χαιρέτισα και έφυγα βιαστικά… Φορούσα μαύρο φόρεμα.
 

Ήμουν στο ασημί αυτοκίνητο στο φανάρι της Λ.Ηρακλείου, όταν σταμάτησες με το ταξί ακριβώς δίπλα μας. Ήσουν πολύ όμορφος και κοιταζόμασταν για λίγα λεπτά χωρίς να μιλήσουμε. Έχεις πολύ όμορφο χαμόγελο, αλλά δυστυχώς άναψε το φανάρι και έφυγες... Αν το δεις, που υπάρχουν λίγες πιθανότητες, στείλε μου, θα χαρώ να σε γνωρίσω.
 

Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό το βλέμμα σου, έφαγα γερό χαστούκι. Έπρεπε να σου μιλήσω. Κοιταζόμασταν σαν να θέλαμε και οι δύο κάτι. Στείλε, σε περιμένω.
 

Μας ρώτησες αν οι ρακέτες στην άμμο ήταν δικές μας και σου απάντησα πως όχι και να μην απομακρυνθείς, γιατί θα πούμε στον ιδιοκτήτη τους ότι τις πήρες εσύ ;) Eίσαι τρελό μωράκι.
 

Σε είδα 8.8.2021 στον Σταθμό Λαρίσης στο ειδικό δρομολόγιο 52 από Αθήνα για Θεσσαλονίκη, που θα μας πήγαινε με λεωφορείο μέχρι Οινόη. Μου ζήτησες εάν μπορούσα να σου ξεμαγκώσω το χερούλι της βαλίτσας και το έκανα. Έπειτα μου είπες να ακολουθήσεις τη στρατηγική μου να μπεις στα τελευταίο λεωφορείο γιατί δεν θα είχε κόσμο. Καθίσαμε δίπλα στο λεωφορείο, αλλά ντράπηκα να μιλήσω. Και μετά χαθήκαμε σε διαφορετικά βαγόνια. Δεν το έχω ξανακάνει αυτό, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πώς ξεκινάει μια γνωριμία.
 

Ήσουν με ακόμα 2 φίλες σου. Καθόσουν στα πουφ κάτω από το δίχτυ όπως και εμείς. Φορούσα ένα άσπρο μαγιό με λευκά γυαλιά και άσπρο κόκκινο καπέλο. Έμπαινες στη θάλασσα συνέχεια με τις φίλες σου. Εγώ είχα μπει μαζί με τον κολλητό μου, αλλά του είπα να βγει για να μείνω μόνος μήπως και έκανες και εσύ το ίδιο. Μετάνιωσα που δεν σου μίλησα...
 

Οδηγούσες λευκό Audi (πινακίδα που τελειώνει σε 6) στην αριστερή λωρίδα της Εθνικής προς Πειραιά. Στον καθρέφτη του οδηγού, αν θυμάμαι, υπήρχε μια κορδέλα δεμένη. Ήμουν μπροστά σου. Είχε απίστευτη κίνηση αλλά ήμουν τυχερός γιατί σε παρατηρούσα συνεχώς από τις 16.30 έως τις 17.00 όταν οι «δρόμοι μας χώρισαν». Είχες πολύ ωραίο στυλ. Τα μαλλιά σου πιασμένα. Φορούσες μαύρα γυαλιά που ευτυχώς κάποια στιγμή έβγαλες και είδα τα μάτια σου. Μιλούσες στο κινητό και κάποιες φορές γελούσες. Περιττό να σου πω ότι το χαμόγελό σου ήταν υπέροχο. Μακάρι να δεις το μήνυμά μου…
 

Παγκράτι, Βασιλέως Γεωργίου Β'. Τρίτη απόγευμα, είχα πάει επίσκεψη στο Παγκράτι σε φίλο που εγχειρίστηκε πρόσφατα. Χτυπούσα το θυροτηλέφωνο, αλλά δεν το άκουγε. Στη 2η προσπάθεια άνοιξε η κεντρική πόρτα της πολυκατοικίας και βγήκες εσύ. Σου είπα αυθόρμητα ένα «γεια» και μπήκα όσο ήταν η πόρτα ανοιχτή. Δευτερόλεπτα οπτικής επαφής κι ένα αμοιβαίο «γεια», αλλά ακόμα το σκέφτομαι! Ήθελα απλώς να σου πω ότι έχεις το πιο διαπεραστικό βλέμμα και την πιο ευγενική φυσιογνωμία που έχω δει τα τελευταία χρόνια.