Ελένη Χελιώτη

Πάντα αναρωτιόμουν πώς θα ήταν να σταμάταγε το τρένο στο μεταίχμιο. Και αν ήμασταν ακριβώς στη μέση, προς τα πού θα πηγαίναμε; Μπρος ή πίσω;

«Ελπίζω μόνο να είναι αισιόδοξα όσα γράφεις» μου λέει ένας κύριος

Με τα χρόνια οι άνθρωποι ξεχνάνε». «Τι ξεχνάνε;» με ρωτάει εκείνος. «Ποιοι είναι».

«Εκεί βρίσκεται λοιπόν η ουσία της ταυτότητάς μας, στα χέρια μας»

«Είναι καλύτερα πια τα πράγματα εδώ. Και όπως λένε και οι μανάδες μας, οι καλοί ποτέ δεν χάνονται... ούτε και οι όμορφοι»

Τι ακριβώς συνέβη στο φετινό πρωτάθλημα: winners and losers!

Τα κορίτσια δεν ξέρω καν αν άκουγαν. Τους χάζευα ανενόχλητη, δεν με κοιτούσαν. Θυμάμαι πόσο ενήλικες και μεγάλοι μου φαινόντουσαν οι 30άρηδες στα 17

Και δίνεις, και ξαναδίνεις, και δεν ξεφυσάς, και αισθάνεσαι για 2 λεπτά καλύτερα για τον εαυτό σου, και; Έκανες τη διαφορά; Θα μπορέσεις ποτέ να την κάνεις;

Στο χωριό μου το λένε cringe, μια λέξη που το google translate αρνείται να αποδώσει με τη σωστή δόση συνοφρυωμένης ξινίλας που συμπεριλαμβάνει η έννοιά της