Περικλής Δημητρολόπουλος

Σήμερα, ειδικά σήμερα, όταν λέμε ισόβια δεν μπορούμε να εννοούμε κάτι λιγότερο από ισόβια. Και το εννοούμε επειδή έτσι εκφράζεται το «φτάνει πια» για τις δολοφονίες της Ελένης, της Καρολάιν, της Αγγελικής και τόσων θυμάτων ακόμη

Η σχολική μάντρα δεν είναι οι τέσσερις τοίχοι ενός σπιτιού. Πώς γίνεται τα στόματα σε ένα σχολείο να μένουν ερμητικά κλειστά όπως μένουν πίσω από την πόρτα ενός διαμερίσματος όπου κυριαρχεί ο φόβος, η απελπισία και η ντροπή;

Στις πρώτες του εσωκομματικές εκλογές, κι ενώ ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν ήδη μπαρουτοκαπνιστεί στις ανοικτές διαδικασίες, ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε το λάθος να μην συστηθεί ως πολιτική δύναμη αλλά ως γκισέ λογαριασμών ενέργειας

Από τη συζήτηση στη Βουλή φάνηκε πως ο αντιαμερικανισμός αποτελεί παρελθόν. Ο πειρασμός του πατριωτισμού όμως δεν αποφεύχθηκκε.

Η συμβατική δημόσια εκπαίδευση δεν αποτελεί επιλογή ούτε για τη Δεξιά ούτε για την Αριστερά. Εχει χαθεί από το οπτικό πεδίο τόσο της «αριστείας» όσο και του «εξισωτισμού προς τα κάτω». Και υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό.

Η ΝΔ έχει χάσει το σκληρό κοινό της Δεξιάς από την εποχή του ΛΑΟΣ. Αν εμφανίστηκε στο κομματικό της συνέδριο, εμφανίστηκε με τη μορφή κάποιου που το πρωί μοιάζει να τσακώνεται μόνος του με τις εφημερίδες και το βράδυ με την τηλεόραση. Κι ας έγινε κάποτε πρωθυπουργός…

Μπορεί σε λίγες μέρες, ανήμερα της επετείου της 9ης Μαΐου, να καταρρεύσει ακόμη και ο μύθος του «μεγάλου πατριωτικού πολέμου»;

Ο «Εβραίος» Χίτλερ, ο «ναζί» Ζελένσκι και ένας βάναυσος κατακτητής

Εξακολουθούμε να μετράμε την εργασία σε ώρες, ενώ θα έπρεπε να αρχίσουμε να τη μετράμε σε όγκο. Είναι λάθος η μονάδα μέτρησης. Γιατί εάν υπάρχει μια επανάσταση που συντελείται στον κλάδο της απασχόλησης, είναι ακριβώς αυτή: η αυτορρύθμιση