ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Αμετανόητα, κεραυνοβόλα και παντοτινά

Τα λιλιπούτεια κυκλαδονήσια έχουν ακόμη την allure του Αιγαίου κάποτε.

Η νυχτερινή εικόνα του όγκου της Κέρου κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι μού έδειξε το δρόμο για τις νυχτερινές ονειροπολήσεις της Μαρίνας της «Μεγάλης xίμαιρας»

Την Πάρο την γνώρισα και την αγάπησα πριν γίνει της μόδας.

Πάρος, δεν το συζητώ. Ο παράδεισος του κυκλοθυμικού.

Περπατούσα αργά με τους ώμους χαλαρούς. Μόνο το γέλιο μου ακουγόταν δυνατά. Κι είχα γελάσει τόσο πολύ τότε...

Το απογευματινό μπάνιο στον Άγιο Σώστη, όταν πέφτει ο ίσκιος του βράχου και το χρώμα των νερών στη Ρήνεια. Η σιμιγδαλένια άμμος παντού.

Η Άνδρος είναι ο προσωπικός μου παράδεισος.

Στη Μύκονο πάω κάθε καλοκαίρι, από τότε που ήμουν 2 χρονών.