ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

Στην Ιθάκη ανακάλυψα μια διαφορετική Ελλάδα.

Προσγειωθήκαμε με το Ρομίλντα (αιωνία του η μνήμη) μετά από 300 ώρες, σαν ερωτικοί μετανάστες.

Άλλοι να νιώθουν πως την έφτιαξαν για τουριστικό προορισμό, άλλοι ότι τους ανήκει, άλλοι ότι ανακάλυψαν τον απόλυτα κρυφό προορισμό.

Είναι νησί γοητευτικό και αφτιασίδωτο, που συγκεντρώνει και δικαιώνει τις πιο υψηλές προσδοκίες

Η Μήλος και τα γύρω νησιά έχουν τόσες παραλίες και τόσο διαφορετικές μεταξύ τους, που το πρόγραμμα για την κάθε μέρα είναι γρίφος.

Το καφενείο του Δημήτρη δίνει ζωή στο χωριό και έχει σιγά-σιγά επιβληθεί λόγω της πλεονεκτικής του θέσης.

Το απογεύματα ξοδεύονταν εναλλάξ στο Φοιροστεφάνι, το Ημεροβίγλι και την Οία, με τη μοναδική θέα στην Καλντέρα. Κάθε ηλιοβασίλεμα, κάθε φορά, είναι διαφορετικά υπέροχο.

Τις ακτές της, τα νερά της, πότε ήρεμα και πότε άγρια, τα έχω φωτογραφίσει άπειρες φορές.

Κάθε καλοκαίρι προκύπτει λίγο-πολύ η ίδια κουβέντα. «Για λέγε... πού να πάω φέτος;» Κι εγώ απαντώ «στη Ηρακλειά».

Αυτό που δεν άλλαξε και δεν θα αλλάξει είναι οι καλημέρες, οι συζητήσεις, οι πλάκες, οι κουβέντες τα πρωινά στη «Χελώνα» του Νικήτα